De kiezer heeft gesproken. Hoe moet ik het zien? Een frisse wind?
Hoe dan ook, Donald J. $trumpf en zijn First Lady $😀ania gaan nu heel lekker op crypto.
De $trumpf-familie – zelf ooit als berooide, maar legale gelukszoekers aangekomen in het land van hoop en glorie – maakt nu gouden tijden mee. Als politiek leider, en als zakenman heeft deze selfmade ziener een spoor van verwoesting achtergelaten, maar zijn MAGA kerk stroomt vol. De $trumpf-dynastie gaat nu helemaal los. Â
Waar hebben oligarchen en autocraten ooit het verschil gemaakt voor de gewone man? In Hongarije? Noord-Korea? In the Soviets? Of onder Poetin? Gaat Donald J. $trumpf nu wèl het verschil maken? In ieder geval voor zichzelf en zijn trouwe gelovigen. Op korte termijn is een nieuwe golf van deregulering en ontketende wraak nakend:     Â
‘Zij die niet vrij willen zijn op onze voorwaarden, zullen we dwingen om vrij te worden op onze voorwaarden!’ Â
Dat schreef Lenin. Maar de dynamiek van bruut geweld is niet gebonden aan de nestgeur van één specifieke overtuiging.Â
Het is weer feest. Het ontluchten van de put van diep gekoesterde haat, en het cashen op de waan van de dag, is al begonnen. Gaat deze duikvlucht naar de afgrond een spin-off krijgen van een krachtige reflectie op onze Europese posities? Dat zou zomaar kunnen.  Â
De ‘Bange Man’ in mij zegt: Hoeveel slechter moet het worden voor we weer opkrabbelen? China, Rusland en de U.S. bedienen zich van hun godgegeven recht om zich in te graven in bunkers van hun ‘invloedssferen’. Het plattrappen van de kleinere partijen is de corebusiness van hun spel. Trouwens, even dit nog: de totale economie van de vertrapten is wel groter dan die van alle politieke bullies bij elkaar genomen.Â
Collectief het voortouw nemen vanuit de gepiepelde economieën is de voorwaarde voor een florerend Europa – samen met de emerging economies.Â
De vanzelfsprekendheid van de economische en nucleaire chantage die al decennialang vanuit het geopolitieke doucheputje opborrelt moet worden begrepen voor wat het is, een doorgerotte bende, en ook zo worden aangepakt. Evenals nepotisme en corruptie, in elke vorm, soort of omvang.Â
Welke partijen in Nederland maken zich sterk voor de instituties die zich schrap zetten tegen het recht van de sterkste? Gaat de chaos die Amerika nu over zichzelf heeft afgeroepen ook ons meesleuren? Of is het een wake up call? Gaan we ons bevrijden uit ons – zelfgekozen – provinciale denken? Â
Weliswaar heeft de Raad van Europa zijn regels van 2018 op het vlak van misbruik van haar geldstromen voor oneigenlijke, politieke belangen aangescherpt. Top. Als de naleving binnen de staten niet strikt wordt nageleefd is het wel dweilen met de kraan open.Â
De excessen in Amerika en de beïnvloeding op de schaal van Elon Musk kunnen ons helpen om daar nu eindelijk een stokje voor te steken. Het zijn geen academische vragen meer, maar een teken van de tijd.Â
Gelukkig zien we ook scheurtjes in het netwerk van de oude, nationalistische reflexen. Zo is in Europa een partij als Volt sterk in opkomst. We kunnen ook te rade gaan bij consequent niet-nationalistische denkers als Öcalan en kracht putten uit zijn ‘anti-apenrots’ state of mind, die hij zelfs na 23 jaar isoleercel nog uitdraagt. (Zie de links.)
De status quo van de nationale grenzen is per definitie een afspiegeling van de slagkracht en oorlogsbereidheid van de aangrenzende landen. Over de rechtvaardiging van die status quo kan je tot in lengte van dagen twisten. Interessanter is de vraag hoe bestuurders in de praktijk de rekening kan worden gepresenteerd van de door hen aangerichte wantoestanden, onder de vlag van hun heilige soevereiniteit.Â
Onbedoeld zou de Musk Factor weleens de aanzet kunnen zijn om onze posities te heroverwegen, en de politieke en bestuurlijke kwetsbaarheden nog eens goed tegen het licht te houden.
Het lobbyisme en de externe verdienmodellen zijn in Nederland diep ingeweven in de huidige praktijk.Â

We zouden ervoor kunnen kiezen om het werk in de Eerste en Tweede Kamer te ontkoppelen van alle neveninkomsten, gezien de ontsporingen van het nieuwe normaal in Amerika.
Met dank aan Donald J. $trumpf en zijn gezegende vriendjes.     Â
The most WANTED president
Auteur: Paul Terlunen
PS Graag verwijs ik nog naar Andrei Burow, Timothee Frye en Lisa Wedeen voor enige verdieping rond het thema autocraten.
Links:Â
Yuval Harari, over ‘power without truth’:
https://youtu.be/CEL-JnNOZws?si=Vf8m1Knv97Oq5Ab7
Abdullah Öcalan, 2004, on Democratic Confederalism:Â