- Noord-Koerdistan
In 1999 heeft de Algemene Vergadering van de Organisatie van de Verenigde Naties voor Onderwijs, Wetenschap en Cultuur (UNESCO) 21 februari uitgeroepen tot “Internationale Dag van de Moedertaal”, die sinds 2000 als zodanig wordt gevierd.
Volgens de ‘Atlas van bedreigde talen in de wereld’ die in maart 2013 werd gepubliceerd door UNESCO, die 2008 uitriep tot het ‘Internationale Jaar van de Talen’, wordt 40 procent van de 7000 talen in de wereld, oftewel 2.500 talen, met uitsterven bedreigd.
Maar liefst 230 talen zijn sinds de jaren 1950 verdwenen. 18 talen die in Turkije worden gesproken, worden met uitsterven bedreigd. Een van deze talen is het Kirmançkî-dialect van het Koerdisch.
In een gesprek met ANF Nieuwsagentschap over het beleid van ontkenning en assimilatie tegen de Koerdische taal, zei İbrahim Xelîl Taş, directeur van de Mesopotamia Language and Culture Research Association (MED-DER), dat het assimilatiebeleid opzettelijk wordt voortgezet.
Taş vestigde de aandacht op het staatsbeleid tegen de Koerdische taal en cultuur dat sinds de oprichting van de Republiek Turkije wordt gevoerd: “Helaas is dit beleid tot op de dag van vandaag niet veranderd. Als we naar democratische staten kijken, zien we hoe zij verschillende talen en culturen behouden en beschermen. Als we naar Turkije kijken, zien we dat het land de Koerdische taal en cultuur tot op de dag van vandaag geen kansen heeft gegeven. Koerden hebben hun taal op hun eigen manier beschermd en verspreid. Voordat Turkije gesticht werd, waren er tienduizenden talen, gemeenschappen en culturen in Anatolië. Deze verdwenen allemaal door het assimilatiebeleid van de staat. De Koerden daarentegen overleefden en behielden hun taal omdat ze een rijke taal en een sterke orale literatuur hadden. Daarom heeft de Koerdische taal zich altijd weten te handhaven tegen alle assimilatiemaatregelen in. Vandaag de dag is het onmogelijk om deze taal te vernietigen, wat er ook gedaan wordt. De Koerdische taal heeft op eigen benen gestaan en niemand heeft de macht om haar nu te vernietigen.”
Taş verklaarde dat het Koerdisch eindelijk een officiële taal zou moeten worden en dat assimilatiebeleid dus voorkomen zou moeten worden, en zei: “De Koerdische taal zal vooruitgaan en groeien zodra het een status heeft. Tot nu toe heeft de staat geen enkele stap in die richting gezet.”
Taş benadrukte dat de Koerdische taal in alle aspecten van het leven gebruikt moet worden om een wijdverspreide taal te worden: “Koerdisch is niet de taal van een politieke partij of een instituut, het is de taal van het Koerdische volk. Mensen moeten hun taal beschermen en gebruiken op alle gebieden van het leven. Families in het bijzonder hebben een grote verantwoordelijkheid in dit opzicht. Ze zouden hun kinderen hun eigen taal moeten leren en spreken. We moeten onze taal spreken op elk gebied. Alle politici en academici zouden hun verantwoordelijkheid moeten nemen en de Koerdische taal op grote schaal gebruiken in hun werkvelden. Onze taal is het belangrijkste voor ons. We moeten hard werken om onze taal te beschermen.”