- Duitsland
Maandagavond vond het derde evenement in de serie “Dialogen met Öcalan” plaats in Cafe Morgenrot in Prenzlauer Berg in Berlijn. Meer dan 70 gasten luisterden naar de inbreng over het belang van zelfverdediging in de Koerdische vrijheidsbeweging en namen deel aan de daaropvolgende discussie.
Nadat de eerste twee bijeenkomsten een inleiding boden in de filosofie van Abdullah Öcalan, het belang van politiek en haar relatie tot de staat, lag de focus dit keer op het onderwerp zelfverdediging. Zoals de moderator van de salon opmerkte: “de discussies en gesprekken zullen een dialoog mogelijk maken met een man die sinds 1999 gevangen zit op het gevangeniseiland Imrali en al meer dan drie jaar in totale isolatie wordt vastgehouden. Door met zijn ideeën aan de slag te gaan, slagen we erin om de deuren van Imrali op een klein kiertje te openen.”
De inbreng werd gepresenteerd door de oude activist en auteur Anja Flach, die in de jaren negentig enkele jaren in de bergen van Koerdistan doorbracht. Daar maakte ze onder meer deel uit van het toen nog jonge autonome vrouwenleger. Zoals Anja Flach opmerkte, ging er na het internationale complot tegen Öcalan en zijn gevangenschap weinig tijd voorbij voordat hij in zijn gevangeniscel begon te schrijven over verschillende onderwerpen, ondanks het feit dat hij weinig boeken tot zijn beschikking had. In deze werken speelt het thema zelfverdediging als garantie voor sociale continuïteit en positief sociaal ontwaken een belangrijke rol.
In 1995 kreeg Anja Flach de kans om Abdullah Öcalan te leren kennen in wat toen de partijacademie in Damascus was, omdat ze gehoor had gegeven aan de oproep om naar de bergen van Koerdistan te komen als onderdeel van een internationale mobilisatie. Onderdeel van deze internationale bewustwording was ook Cengiz Ulutürk, die eerder actief was bij de Berlijnse Antifaşist Gençlik. Als Turkse internationalist volgde hij in 1994 de oproep van Öcalan en ging hij de bergen in, waar hij in 1996 viel op weg naar de regio Dersim.
Voor Öcalan is zelfverdediging het veiligheidsbeleid van een ethisch-politieke samenleving, legde de spreker uit. Zonder zelfverdediging is de samenleving gedoemd haar morele en politieke kwaliteiten te verliezen en bevindt ze zich ofwel in het proces van kolonisatie of al in het proces van verzet. Abdullah Öcalan benadrukt dat een samenleving die het vermogen om zichzelf te organiseren heeft verloren, de molens van het kapitalisme niet kan weerstaan. Voor Anja Flach is dit een van de belangrijkste redenen waarom westerse samenlevingen zich niet kunnen verdedigen tegen de verergering van de ecologische crisis.
“De theorie van de roos, die met haar doornen het veelzijdige karakter van sociale zelfverdediging symboliseert, is het absolute tegenovergestelde”, zegt de spreker. Volgens Öcalan is zelfverdediging het vermogen om zichzelf te verdedigen tegen het verlies van zichzelf en daarmee de eigen identiteit. “In tegenstelling hiermee is oorlog het ultieme gevolg van patriarchale machtsuitoefening. Het is een middel tot onderwerping, geleid door natiestaten met legers die worden gedomineerd door mannen”, zegt Anja Flach. De realiteit van verschillende bevrijdingsbewegingen, die meestal een hoog aandeel vrouwen en enkele vuurstenen hebben, is fundamenteel anders. In die zin reageerde de Koerdische vrijheidsbeweging op de behoefte aan sociale zelfverdediging door in de jaren negentig het vrouwenleger op te bouwen, wat leidde tot een democratisering van de hele militaire structuur.
De Rojava-revolutie laat op indrukwekkende wijze zien hoe cruciaal zelfverdediging is als een dimensie van het leven, zoals het publiek opmerkte: “Ondanks aanhoudende, gewelddadige aanvallen wordt daar al meer dan tien jaar het sociale en politieke leven verdedigd. Zonder zelfvertrouwen, persoonlijke kracht en het vermogen om als elementen van zelfverdediging op te treden, zijn revoluties gedoemd in te storten of te re-integreren in het systeem van heerschappij, zoals de geschiedenis van revoluties zoals in Nicaragua of de Sovjet-Unie laat zien.”