- Zwitserland
Zondag ging de bevolking van het kanton Genève naar de stembus voor de tweede verkiezingsronde om de leden van de gemeentelijke bestuursraden (Conseil administratif) van 24 van de 45 gemeenten te kiezen. Na de eerste ronde op 23 maart namen de kandidaten die geen absolute meerderheid behaalden, vandaag deel aan de tweede ronde. De verkiezingen voor de stad Genève worden niet alleen lokaal maar ook internationaal op de voet gevolgd.
De 5-koppige gemeenteraad van Genève is het uitvoerende orgaan van de stad. Elk lid fungeert als een “minister” die verantwoordelijk is voor verschillende beleidsterreinen in de stad – sociale diensten, milieu, veiligheid, infrastructuur, cultuur, economie en stadsplanning, enz. Deze Raad, die zeer invloedrijk is in het besluitvormingsproces, geeft vorm aan zowel het dagelijkse leven als de langetermijnontwikkeling van Genève.
Van de kandidaten die meedongen naar deze cruciale posten heeft de alliantie van linkse partijen veel succes geboekt. Volgens de eerste resultaten is zittend burgemeester Christina Kitsos van de Socialistische Partij (SP) eerste geworden met 17.014 stemmen. Alfonso Gomez van de Groene Partij volgde met 14.950 stemmen. Andere namen die in de raad van bestuur werden gekozen waren Joëlle Bertossa van de Socialistische Partij, Marjorie de Chastonay van de Groenen en Marie Barbey-Chappuis van de Centrumpartij.
Met deze resultaten heeft de linkse alliantie haar meerderheid in de gemeenteraad van Genève behouden. De namen die in de raad zijn gekozen, hebben inspraak in de beslissingen die de mondiale positie van Genève, een van de belangrijkste diplomatieke centra van Europa, vormgeven.
In Genève, een stad van internationale betekenis waar meer dan 190 nationaliteiten wonen, speelt de stem van migranten een doorslaggevende rol bij de uitslag van de verkiezingen. Migranten die de Zwitserse nationaliteit hebben verworven en die minstens acht jaar legaal in de stad verblijven, mogen stemmen.
Onder de meest politiek actieve gemeenschappen in de stad spelen de Koerdische bevolking en democratische groeperingen uit Turkije een belangrijke rol in het verkiezingsproces.
Een paar dagen voor de verkiezingen sprak ANF Nieuwsagentschap met Alfonso Gomez, kandidaat voor de Groene Partij en huidig lid van het stadsbestuur van Genève.
Wat is de betekenis van de resultaten van de eerste ronde op 23 maart, waar je tweede werd, en van de tweede ronde op 13 april voor de stad Genève?
Ik ben tweede geworden na de huidige burgemeester, Christina Kitsos. Dit resultaat is erg positief voor ons. De resultaten van de eerste ronde laten duidelijk zien dat linkse kandidaten positief worden ontvangen en gesteund door het electoraat.
Gezien het feit dat we getuige zijn van een opleving van reactionaire en extreem-rechtse ideologieën in veel landen, waaronder Zwitserland, en in veel steden, zijn deze resultaten vooral betekenisvol. Deze verkiezingen zijn uiterst belangrijk, en nog meer voor Genève. Terwijl een rechtse meerderheid op nationaal niveau terrein wint, blijven de steden zich verzetten en blijven ze links. Tegelijkertijd zien we dat rechts aan macht wint in de kantons.
Daarom is het cruciaal dat Genève, de op één na grootste stad van Zwitserland, links blijft en bestuurd wordt door een progressieve raad van bestuur. Genève staat voor internationale solidariteit, progressieve waarden en een sterke betrokkenheid bij de bescherming van het milieu. Het internationale karakter en de rol van Genève in de Verenigde Naties (VN), niet-gouvernementele organisaties en op het gebied van mensenrechten maken deze verkiezing des te belangrijker. Ik hoop echt dat deze verkiezingen resulteren in een belangrijke overwinning voor progressieve krachten.
Genève is een multiculturele stad waar veel migrantengemeenschappen wonen. Hoe belangrijk is het in deze context voor migranten om deel te nemen aan de verkiezingen?
Helaas worden deze verkiezingen naar mijn mening niet serieus genoeg genomen door de migrantenbevolking in de stad. Zoals je weet, mogen in Genève buitenlanders die minstens acht jaar in de stad wonen, stemmen. We stellen echter vast dat de algemene opkomst laag is. Wat nog zorgwekkender is, is dat de deelname onder kiesgerechtigde migranten aanzienlijk lager is dan onder Zwitserse burgers. Op dit moment ligt de algemene opkomst rond de 30 tot 33 procent. Maar onder migranten die stemrecht hebben, daalt dat percentage tot onder de 20 procent. Gezien de opkomst van rechtse en populistische retoriek zijn de stemmen van migranten bij deze verkiezingen uiterst belangrijk.
Een van de meest actieve gemeenschappen in Genève is de Koerdische bevolking en democratische groepen uit Turkije. Hoe beoordeelt u hun politieke participatie hier? Gezien de ligging van Genève is het ook een draaischijf voor politieke demonstraties van mensen uit Koerdistan. Ze organiseren vaak protesten om hun eisen kenbaar te maken. Welke rol speelt het stadsbestuur bij het inwilligen van deze eisen?
Ik wil eerst en vooral benadrukken dat de Koerdische gemeenschap in Genève zeer actief is. Dit staat in contrast met wat ik eerder zei over de lage verkiezingsdeelname onder migrantengemeenschappen. De Koerdische gemeenschap organiseert regelmatig demonstraties en neemt ook deel aan verkiezingen. Natuurlijk zouden ze nog actiever moeten zijn, en we moeten meer verkozenen van Koerdische origine zien in Genève. Vandaag is hun aantal nog veel te beperkt. Aangezien Genève zichzelf beschouwt als een hoofdstad van de mensenrechten, is het van groot belang dat het met gevoeligheid reageert op hun zorgen.
Het stadsbestuur moet aandacht hebben voor deze kwesties. Zoals we in het verleden hebben gezien, en zoals we nu zien, zijn er twee landen in het bijzonder waarvan de situatie zeer zorgwekkend is. Een daarvan is Syrië. De ervaring in Rojava is uiterst belangrijk voor ons. Het is een krachtig en toekomstgericht politiek experiment.
Het is een progressief en feministisch model dat opkomt in een extreem onstabiele en gevaarlijke context, waar zeer reactionaire krachten actief zijn. Bovendien blijft de situatie van het Koerdische volk in Turkije een al lang bestaand probleem. Autoriteiten en progressieve krachten in Genève hebben altijd hun solidariteit betuigd met het Koerdische volk en zullen dat blijven doen. De democratische rechten in Turkije worden op grote schaal geschonden en recente ontwikkelingen hebben dit heel duidelijk gemaakt. Vooral in de Koerdische regio zien we een golf van aanvallen op de democratie en de democratische rechten. Onder leiding van Recep Tayyip Erdoğan verwijderen reactionaire krachten democratisch gekozen burgemeesters uit hun ambt – en dit is natuurlijk volstrekt onaanvaardbaar voor ons.
Abdullah Öcalan, leider van het Koerdische volk, heeft onlangs een historische oproep gedaan voor een democratische oplossing van de Koerdische kwestie. U bent ook een van de ondertekenaars die de campagne steunen die gelanceerd werd om ervoor te zorgen dat deze oproep een antwoord krijgt. Hoe beoordeelt u deze oproep van Abdullah Öcalan?
Ik bekijk deze oproep uiterst positief. Zoals je net al zei, ben ik ook een van de ondertekenaars die deze oproep tot vrede ondersteunen. Genève is niet alleen de hoofdstad van de mensenrechten, maar ook een hoofdstad van de vrede. Ik zeg dit altijd: De deuren van Genève staan open voor iedereen die over vrede wil praten en daarover een dialoog wil aangaan. Degenen die de democratische rechten en het zelfbeschikkingsrecht van volkeren respecteren, zijn hier altijd welkom.
Natuurlijk verwelkom ik de oproep van de heer Öcalan. Want helaas duurt de tragedie van het Koerdische volk al tientallen jaren voort. Een burgeroorlog en een oorlog voor vrijheid – en we moeten het benoemen voor wat het is – hebben honderdduizenden levens gekost en onbeschrijflijk lijden veroorzaakt. Veel Koerden zijn gedwongen Turkije te verlaten en hebben hun toevlucht gezocht in andere landen, waaronder Zwitserland.
Daarom is elk initiatief voor vrede en erkenning van de partijen in het conflict van het grootste belang. Want om vrede te bereiken, moet men op een bepaald moment de andere partij erkennen, hun eisen erkennen en onderhandelingen aangaan over de meningsverschillen tussen de partijen. Daarom steun ik deze oproep en de campagne die is gestart.
Als voormalig lid en afgevaardigde van het Internationale Comité van het Rode Kruis, waar ik 15 jaar heb gediend, heb ik de gebeurtenissen in Koerdistan op de voet gevolgd en me ingezet voor vrede. Ik doe dit in naam van vroegere en huidige slachtoffers, en ik hoop dat er in de toekomst helemaal geen slachtoffers meer zullen zijn. Vooruitgaan op de weg naar vrede is geen keuze – het is een noodzaak.
Ondanks de oproep van Abdullah Öcalan heeft de Turkse staat tot nu toe geen concrete stappen ondernomen. Wat kan er gedaan worden om ervoor te zorgen dat deze oproep tot zinvolle resultaten leidt?
De Turkse staat moet onder druk komen te staan van de internationale gemeenschap. Vandaag de dag zijn er veel instellingen die de Koerdische Arbeiderspartij (PKK) als terroristische organisatie blijven bestempelen en aan de kant schuiven. Maar tegelijkertijd wordt er opgeroepen tot het starten van onderhandelingen en tot ontwapening. In zekere zin is er de wens om naar een vredesproces toe te werken. Daarom moet deze aanpak veranderen en daarvoor is de betrokkenheid van de internationale gemeenschap essentieel. Als een van de ondertekenaars van deze oproep verwelkom en steun ik dit duidelijke verlangen naar vrede.
Door deze oproep te ondertekenen, wil ik ook het volgende benadrukken: veel politici uit andere landen roepen op tot het uitoefenen van druk op Turkije en eisen dat dit proces wordt ondersteund.
Vandaag weten we dat het Koerdische volk vrede wil en een voorstel doet dat concreet is – maar niet gemakkelijk. Na tientallen jaren van conflict is het niet gemakkelijk om de wapens neer te leggen. Maar ze nemen deze stap om onderhandelingen te beginnen. En wij, samen met vredesvoorvechters en internationale functionarissen, moeten er alles aan doen om Turkije aan de onderhandelingstafel te krijgen.
Abdullah Öcalan probeert dit proces momenteel vanuit de gevangenis te leiden. Hoe belangrijk is zijn vrijheid voor het succes van dit vredesproces, gezien de internationale voorbeelden?
Het is veelzeggend dat de heer Öcalan onderhandelingen probeert aan te knopen, zelfs als hij gevangen zit. Laten we eens kijken naar het voorbeeld van Zuid-Afrika. In die tijd was er internationale druk en een wijdverspreide vraag. De Zuid-Afrikaanse regering begon onderhandelingen met Nelson Mandela terwijl hij nog in de gevangenis zat. Die gesprekken leidden niet alleen tot Mandela’s vrijlating, maar zorgden er ook voor dat het onderhandelingsproces zelf kon doorgaan.
De vrijlating van Öcalan zou niet het einde van de besprekingen betekenen. Integendeel, het zou een essentiële voorwaarde zijn voor het begin van zinvolle onderhandelingen. Als je wilt onderhandelen, moet je op een gegeven moment je goede wil tonen door concrete stappen te zetten. Een van deze stappen moet de vrijlating van belangrijke politieke gevangenen zijn, te beginnen met de heer Öcalan. Dit zou beide partijen in staat stellen om aan tafel te gaan zitten en te vragen: “Hoe kunnen we dit proces nu vooruit helpen?”
Ik maak me echter zorgen over de huidige houding van Erdoğan. Dat betekent niet dat er niets kan veranderen, maar op dit moment is het moeilijk om optimistisch te zijn.
Genève staat bekend om zijn rol in internationale vredesonderhandelingen. Zou u bereid zijn om als gastheer op te treden voor een mogelijk onderhandelingsproces tussen Turkije en de PKK?
Absoluut. Als beide partijen daartoe bereid zijn, staan we volledig open en zijn we bereid hen in Genève te ontvangen. Daar bestaat geen twijfel over. We zouden het zelfs een eer vinden om zo’n rol op ons te nemen. We zouden alle noodzakelijke middelen beschikbaar stellen om de voortgang van de besprekingen te bevorderen. Deze bereidheid is niet beperkt tot het stadsbestuur van Genève. Ik geloof echt dat de kantonnale autoriteiten, en zelfs de Zwitserse Confederatie, deze kans zouden grijpen en zouden bijdragen aan het bevorderen van de onderhandelingen.
U noemde het verwijderen van veel Koerdische burgemeesters door het regime van Erdoğan. Heeft u plannen om Koerdistan te bezoeken uit solidariteit met hen?
Absoluut. Als ik word herkozen, ben ik over een jaar burgemeester. Tijdens mijn ambtstermijn ben ik volledig bereid om persoonlijk naar Turkije en Koerdistan te reizen. Ik hoop dit bezoek te brengen in een geest van vrede en dialoog, en de rol uit te leggen die Genève in dit proces kan spelen. En als de onderhandelingen niet vooruitgaan, wil ik dat wij, als Genève, alles doen wat we kunnen om het proces vooruit te helpen. Zoals ik al eerder heb gezegd, vereist vrede ook dat we de andere partij erkennen en rekening houden met hun eisen. We zullen die eisen blijven steunen.