- Turkije
In het Kıraathane Istanbul Literatuurhuis is een tentoonstelling met de titel “Under Attack”, geopend. Het toont foto’s die laten zien hoe journalisten tijdens hun werk het doelwit zijn geworden van toenemend politiegeweld. De tentoonstelling is samengesteld door de voorzitter van de Punto24 Independent Journalism Association, Mustafa Ünlü, journalist Cansu Pişkin van Punto24 en Pelin Sidar Genç van het Kıraathane Istanbul Literatuurhuis. ANF Nieuwsagentschap sprak met journalist Cansu Pişkin over de tentoonstelling, die tot 3 september open blijft.
Journalist Cansu Pişkin zei dat ze dit werk in eerste instan als een interactieve video, en voegde eraan toe dat de aanvallen op journalisten toenam en zichtbaarder werden, vooral na de militaire coup van 15 juli 2016. “Op 10 januari, de Dag van de Werkende Journalisten maakten we met onze groep Expression Interrupted een interactieve videodocumentaire. Toen hebben we besloten om deze tentoonstelling te openen omdat de aanvallen op journalisten zeer zichtbaar werden, vooral na de militaire coup van 15 juli. Vroeger was er ook geweld, maar dat was niet zo zichtbaar. Als de politie bijvoorbeeld tussenbeide kwam bij sociale protesten, greep ze in tegen de demonstranten, maar het geweld is nu gericht tegen de journalisten die verslag doen van de demo’s. Zo werd AFP-fotojournalist Bülent Kılıç op de grond gegooid door de politie die een voet op zijn nek zette: een beeld dat nog vers in het geheugen staat.
Om dit geweld onder de aandacht te brengen, hebben we een video gemaakt door te praten met journalisten en professionele organisaties die in het veld werken en voortdurend worden blootgesteld aan politiegeweld. Vervolgens hebben we nagedacht over deze tentoonstelling om meer aandacht voor het onderwerp te krijgen. Omdat dit ons vak is, weten we dat beeldmateriaal makkelijker te onthouden is. Daarom wilden we op deze manier geweld zichtbaar maken.”
Morgen worden we misschien vermoord
Cansu Pişkin zei dat ze proberen het zichtbaar te maken omdat het geweld elke dag toeneemt. “Helaas verdwijnen de aanvallen op journalisten in de nieuwsstroom. Want één ding is ons allemaal geleerd: ‘de journalist is niet het onderwerp van het nieuws’. Hier is kritiek op, of we het nu hebben over het geweld tegen journalisten in plaats van over protesten, maar we moeten het hier eigenlijk ook over hebben. Omdat er in de samenleving een cultuur van straffeloosheid heerst. Tenzij we het zien, melden, ter sprake brengen, zal de politie blijven profiteren van deze straffeloosheid.
Vandaag heeft de politie ons geslagen, morgen kunnen ze ons vermoorden. Daarom is het noodzakelijk om dit te voorkomen en om het recht van journalisten om te rapporteren en tegelijkertijd het recht van het publiek om informatie te ontvangen te verdedigen.”
Repressie komt van veel kanten
Cansu Pişkin vestigde de aandacht op zowel de rechtszaken als de aanvallen op het veld. Ze zei dat er tegen veel journalisten onderzoeken lopen. “Bij Punto24 volgen we de pers en de vrijheid van meningsuiting. Ik kan zeggen dat zelfs wanneer er een gerechtelijke vakantie is, er altijd een schending is tegen journalisten. Ze worden ofwel onderzocht, vastgehouden of gearresteerd. Repressie komt van veel plaatsen. Het is niet alleen Kranten krijgen wat geld van de advertenties die ze ontvangen, maar de Press Advertisement Institution oefent druk uit op veel kranten, zoals Evrensel, Birgün, Sözcü, Cumhuriyet Fikir, door criteria vast te stellen voor het accepteren van advertenties waaraan bijna onmogelijk kan worden voldaan.”
Pişkin voegde toe: “16 Koerdische journalisten werden vorige maand vastgehouden nadat ze acht dagen in hechtenis waren gehouden. Waarom zitten ze in de gevangenis? Als we ernaar kijken, is er eigenlijk geen andere reden dan het nieuws dat ze maken of de instellingen waar ze voor werken. Ze criminaliseren zowel journalisten als de instelling waarvoor ze werken. Als je voor bepaalde media werkt, word je als “terrorist” bestempeld. Ondanks het ontbreken van enig bewijs, werden deze mensen alleen gearresteerd omdat ze voor bepaalde media schreven. Bijvoorbeeld, Ömer Çelik staat ook terecht in de KCK-perszaak en die zaak loopt al jaren.”
Pişkin vervolgde: “Volgens de lijst die we bijhouden, zitten er momenteel in totaal 67 journalisten in de gevangenis. Natuurlijk zijn er mensen die uiteindelijk worden vrijgelaten. Maar het is vermeldenswaardig dat deze vrijlatingen niet plaatsvinden omdat ze niet schuldig werden bevonden of zijn vrijgesproken. Ze worden vrijgelaten omdat de gevangenis overvol is, maar het proces gaat door. De AKP heeft de media gemonopoliseerd. Eerst probeerde ze andere media het zwijgen op te leggen door het milieu te monopoliseren, maar het was niet genoeg. Het richtte RTÜK* op. Maar dit is ook niet genoeg, de controle over de rechterlijke macht is niet genoeg, geweld is niet genoeg. Er komt geen einde aan deze vervolging. Daarom moeten wij journalisten samen strijden tegen dergelijk geweld.”
*De Hoge Raad voor Radio en Televisie, ook wel afgekort als RTÜK, is het Turkse staatsagentschap voor het controleren, reguleren en bestraffen van radio- en televisie-uitzendingen.
