- Noord-Koerdistan
Koerdische kunst en cultuur blijven zich ontwikkelen ondanks de grote druk die het ervaart in Turkije. Cultureel werk, waarvan de basis werd gelegd in de vroege jaren ’90, maakte het gebruik van de Koerdische taal in de publieke ruimte mogelijk en vergrootte vandaag de dag het nationale bewustzijn.
Özcan Ateş is een van de acteurs van het Amed Stadstheater. Hij sprak met ANF Nieuwsagentschap over het belang van theater in het Koerdisch en de reactie die ze krijgen wanneer ze toneelstukken opvoeren in het Koerdisch.
“We hebben misschien goede kansen binnen het systeem, maar als je voor het publiek verschijnt en je geen toegevoegde waarde ziet, doet het werk dat je doet er niet toe
Het publiek staat open voor innovaties
Ateş zei dat als een theatergroep haar competentie bewijst met haar werken en zichzelf oplegt aan de samenleving, het publiek kan meeslepen om haar te volgen. Ateş voegde eraan toe dat ze zelfs wanneer ze een toneelstuk in het Turks opvoeren, altijd een verhaal presenteren dat aantrekkelijk is voor de samenleving qua inhoud. Hij zei dat ze altijd maatschappelijke agenda’s aanraken in de verhalen die ze spelen. “In principe produceren we geen toneelstukken in het Turks, maar voor degenen die geen Koerdisch spreken, brengen we theatergezelschappen die eens per maand in het Turks spelen. We maken hier altijd toneelstukken in het Koerdisch. Koerden hebben een zeer diep gevoel voor humor. Opnieuw voeren de Koerdische mensen al jaren strijd. Ze staan open voor innovaties en experimenten. Ze hebben het bewustzijn om te weten wat de impact van cultuur en kunst is. Daarom worden de emoties die hen ertoe aanzetten om onze toneelstukken of ons werk in het algemeen te ‘claimen’, ook hierdoor aangedreven.”
Theater maken ondanks moeilijkheden
Ateş zei dat hij al 20 jaar bij theater betrokken is en voegde toe: “We maken theater in het Koerdisch en proberen onze cultuur te beschermen. In 2016 werden er curatoren benoemd bij de gemeente. Nadat ze ons uit het gemeentehuis hadden gezet, wilden ze ons uiteendrijven. Hun doel was om ons te richten op Turkse toneelstukken. Er waren enkele instellingen in Europa die probeerden kansen voor ons te creëren door ons te steunen bij het maken van theater in Europa. Maar we wilden hier blijven en onze cultuur en kunst in onze eigen taal, met onze waarden en principes voortzetten. We sloten onze deuren niet voor degenen die ons wilden steunen. Door hier te blijven, zagen we onszelf als individuen die meer comfortabel kunst zouden uitvoeren onder ons eigen volk. We vertelden degenen die ons in het buitenland wilden helpen, om te overwegen ons te helpen om in Amed te blijven.”
Artiesten zijn de voorhoede van de samenleving
Ateş zei dat hij zich bewust is van het belang van theater maken in het Koerdisch en voegde eraan toe: “Ik had bijvoorbeeld een leraar die wilde dat ik en mijn vrienden, zoals Yavuz Akkuzu, de Istanbulse markt betraden, omdat onze bekendheid zo zou toenemen. Hij stelde zelfs voor om onze manager te worden. We hebben dit aanbod afgewezen. Artiesten zijn de voorhoede van de samenleving. Als we nu vanwege een klein of groot probleem onze rug toekeren, verliezen we eigenlijk onze artistieke ader. Daarom zullen we proberen het Koerdische theater binnen de grenzen van onze mogelijkheden te beschermen en te ontwikkelen. Vandaag de dag zouden we binnen het systeem kunnen werken en goede kansen hebben, maar als je voor het publiek verschijnt en je geen toegevoegde waarde ziet, doet het werk dat je doet er niet toe.”
Bron: ANF