Afscheid van Brigitte Reiss in Hamburg

  • Duitsland

Brigitte Reiß, sinds jaar en dag politiek activiste en mede-oprichtster van de “Vrienden van het Koerdische Volk” en Koerdistan Hilfe e.V., werd met veel sympathie begraven in het Duitse Hamburg.

Talloze mensen hebben vandaag afscheid genomen van Brigitte Reiß, beter bekend als Gitte, op de begraafplaats Bernadottestrae in Hamburg-Ottensen. Tijdens de uitvaartdienst beschreef een spreker het leven en de politieke strijd van de oude activist. Brigitte Reiß werd geboren op 13 juni 1947 in Gotha in Thüringen en stierf op 4 april in haar appartement in Hamburg.

Gitte werkte van jongs af aan in de gezondheidssector, vooral met ernstig gehandicapte kinderen, waarvoor ze een speciale gave had. Met haar zus Beate Reiß – Ate – en haar partner Robert Jarowoy werd Gitte onderdeel van een onafscheidelijk trio dat vanaf het midden van de jaren zeventig, en sinds de jaren tachtig ook voor de Koerdische beweging, samen politiek actief was. Alle drie werden ze lid van de PDS, die later de Linkse Partij werd, en waren ze zeer actief betrokken bij het buurtwerk. Keer op keer was Gitte op delegatiereizen naar Koerdistan.

De uitvaartspreker wees op een van Gittes bijzondere kwaliteiten: haar bescheidenheid. Ze hield zich graag op de achtergrond, had niet veel nodig voor zichzelf, had alleen een klein, bescheiden appartement. “Ze hoefde geen gezin te stichten of kinderen te krijgen, maar hield altijd contact met haar familie en haar petekind”, aldus de begrafenisspreker.

Ook Gittes vriendin Dörte sprak in een toespraak haar verdriet uit over het verlies. Ze vertelde hoe Gitte eerst haar zus Beate vergezelde en daarna Robert Jarowoy tot het einde. Beate Reiß stierf in 2018 aan kanker, Robert in 2020.

‘Als solidariteit een naam had, zou die ongetwijfeld Gitte heten’

Leyla Kaya van de Rojbin Vrouwenraad sprak namens de hele Koerdische beweging. Ze sprak zeer ontroerende woorden: “We rouwen om het verlies van een vrij rustige maar langdurige metgezel met grote solidariteit en vriendschap.” Deze vriendschap gaat terug tot de oprichting van de vereniging “Vrienden van het Koerdische Volk” in 1984. In 1992 Gitte was een van de oprichters van de Koerdistan Hilfe e.V., later nam ze jarenlang deel aan het initiatief om Hasankeyf te redden tegen het Ilisu-damproject.

“Toen de delegaties naar Koerdistan toen begonnen, was Hevala (Kameraad) Gitte, samen met Beate en Robert, een integraal en belangrijk onderdeel van deze reizen. Ze trokken veel mensen aan om deel te nemen aan deze reizen. Door hun diepe verbondenheid hebben ze talloze mensen overtuigd die voor het eerst in hun leven naar Koerdistan gingen en zo de Koerdische beweging leerden kennen. De delegatiereizen naar Koerdistan waren erg belangrijk, maar niet altijd zonder risico. De agressieve en brutale politiek en houding van het Turkse regime maakten deze reizen vaak moeilijk, soms stonden de zenuwen op scherp, maar Gitte klaagde nooit, ze bleef altijd kalm. Ze was zich zeer bewust van de situatie, haar standvastige houding en haar bescheidenheid tijdens de delegatiereizen waren voorbeeldig voor andere deelnemers. Omdat Hevala Gitte’s band met Koerdistan niet alleen lippendienst was, het was geen tijdelijke solidariteit. Haar solidariteit en verbondenheid kwamen diep uit haar hart. We zullen Hevala Gitte met het grote hart en de diep betekenisvolle blikken nooit vergeten. Als solidariteit een naam had, zou die ongetwijfeld Gitte heten.”