- Turkije
Het in Istanbul gevestigde Asrın Advocatenkantoor heeft een schriftelijke verklaring afgelegd over de staat van incommunicado met hun cliënten, de Koerdische PKK-leider Abdullah Öcalan, Ömer Hayri Konar, Hamili Yıldırım en Veysi Aktaş, die worden vastgehouden op gevangeniseiland Imrali en van wie sinds 25 maart 2021 niets meer is vernomen.
Het Asrın Advocatenkantoor onderstreepte dat ondanks alle gerechtelijke en administratieve toepassingen, ze zijn verhinderd om contact op te nemen met hun cliënten van wie ze al 3 jaar niets hebben gehoord. Asrın wees erop dat het eiland İmralı, waar de staat van absolute non-communicatie wordt gehandhaafd door middel van onwettige praktijken, wordt gehouden achter een “sluier van geheimhouding”.
De verklaring die het Asrın Advocatenkantoor op maandag vrijgaf luidt als volgt:
“We hebben geen enkel bericht ontvangen van de heer Abdullah Öcalan, de heer Ömer Hayri Konar, de heer Hamili Yıldırım en de heer Veysi Aktaş, die worden vastgehouden in de İmralı Island Gevangenis, voor precies 3 jaar sinds 25 maart 2021. Nadat het telefoongesprek van de heer Öcalan met zijn broer werd onderbroken voor een onbekende reden op 25 maart 2021. Geen contact is toegestaan ondanks alle gerechtelijke en administratieve aanvragen die door ons ononderbroken zijn gedaan.
De huidige toestand van absolute non-communicatie wordt in stand gehouden door feitelijke en willekeurige praktijken en door “gerechtelijke beslissingen” die geen basis hebben in de Turkse wetgeving. De disciplinaire straffen die worden aangevoerd als reden voor het verbod op familiebezoek en de beslissingen die het bezoek van advocaten verhinderen, zijn in strijd met de wetgeving en vormen een strafbaar feit voor de autoriteiten. Bovendien wordt het recht op correspondentie en telefonische communicatie niet erkend. In overeenstemming met de Mandela-regels is het echter niet mogelijk om het contact met de buitenwereld volledig af te sluiten. Onder alle omstandigheden moet een minimum aan communicatie van gevangenen met de buitenwereld worden gewaarborgd. Niet alleen wordt niet voldaan aan de minimale criteria, maar ook de dossiers en beslissingen waarop deze praktijken zijn gebaseerd worden verborgen gehouden voor advocaten. Met deze praktijken wordt het eiland İmralı achter een sluier van geheimhouding gehouden. Toegang tot de geringste informatie over de huidige situatie van onze cliënten die worden vastgehouden in een gevangenis op het eiland is verhinderd voor 3 jaar zonder onderbreking, met name door hun families en onze advocaten. We hebben geen informatie over het recht van onze cliënten op gezondheid en andere fundamentele vitale rechten die door nationale en internationale wetgeving gegarandeerd worden.
Absolute non-communicatie, die geen andere voorbeelden kent in het historische proces, is een ernstig foltermodel. Naar aanleiding van ons verzoek aan het Mensenrechtencomité van de Verenigde Naties om onmiddellijk een einde te maken aan de absolute non-communicatie, die wordt toegepast als een dimensie van dit folterregime en geen equivalent heeft in de rechtsorde, heeft het comité een waarschuwend besluit genomen.
In september 2022 riep het Comité de regering van Turkije op om “een einde te maken aan de incommunicado-detentie waaraan verzoekers worden onderworpen en hun onmiddellijke en onbeperkte toegang te verlenen tot een advocaat van hun keuze”. In januari 2023 drong het Comité er opnieuw bij de regering op aan om deze maatregel na te leven, aangezien deze niet was nageleefd. De regering negeerde echter opnieuw het nationale en internationale recht, voerde het bevel niet uit en volhardde in haar beleid van absolute non-communicatie.
Het CPT bezocht de İmralı gevangenis in september 2022, toen de staat van absolute non-communicatie zich verder verdiepte. Het heeft echter nog steeds niet zijn verslag over dit bezoek vrijgegeven, noch heeft het een minimale openbare verklaring afgelegd over de gezondheid van onze cliënten en de omstandigheden van detentie. Opnieuw heeft het Europees Hof voor de Rechten van de Mens zich onthouden van een beslissing over de kritische aanvraag met betrekking tot de isolatie praktijken in de gevangenis van İmralı, hoewel het al 13 jaar bij het Hof in behandeling is. Ongetwijfeld bevestigt deze houding van de organen van de Raad samen met de regering de waarheid dat de praktijken in İmralı niet gebaseerd zijn op wettelijke besluiten, maar op politieke besluiten die op internationaal niveau zijn genomen.
Het is ook duidelijk dat het regime van absolute isolatie gericht is tegen het democratische, ecologische en vrouwenbevrijdende sociale voorstel van de heer Öcalan. De sterke oplossingsprojecten die hij heeft voorgesteld, de strijd die hij voert voor de volkeren en de intellectuele en ideologische kracht die hij heeft geproduceerd ondanks het strenge isolatieregime zijn het meest alternatieve levensmodel geworden tegen de politiek van polarisatie en oorlog, niet alleen in Turkije maar in het hele Midden-Oosten. Daarom zal het beëindigen van het isolement van Öcalan de grootste stap zijn op weg naar de wederopbouw van de democratie in Turkije en het Midden-Oosten.
Het is duidelijk dat het beleid van absolute non-communicatie dat wordt toegepast op de heer Öcalan wordt weerspiegeld in elk aspect van het leven. Naarmate het isolatiebeleid dat wordt uitgevoerd in İmralı zich verdiept, worden de meervoudige crises waarin de volkeren van Turkije worden meegesleurd, met name de Koerdische kwestie, steeds groter. De enige manier om uit deze meervoudige crisis te komen en de enige manier om een democratische en vreedzame samenleving op te bouwen is om de verbinding van de heer Öcalan met de buitenwereld te waarborgen. Om de historische en sociale problemen in onze geografie te overwinnen, is het van vitaal belang om een einde te maken aan het isolement, dat een toestand van absolute miscommunicatie is.
Terwijl de massa’s, die zich bewust zijn van deze realiteit, hun reactie op elk gebied naar voren brengen, is de houding van “de andere kant opkijken” die de politiek, het recht, het maatschappelijk middenveld en alle intellectuelen die verantwoordelijk zijn voor het pionieren van de samenleving tentoonspreiden, onaanvaardbaar. Bij deze gelegenheid roepen we de relevante gesprekspartners op om de waarheid te spreken en hun primaire verantwoordelijkheden op te eisen.
In dit verband willen we er nogmaals op wijzen dat alle rechten van onze cliënten, in het bijzonder het recht om een advocaat te zien, onmiddellijk en zonder enige beperking moeten worden verleend, volgens de verantwoordelijkheid en verplichting die vereist zijn door de principes van het nationale en internationale recht. Er moet een einde komen aan de 3 jaar durende staat van incommunicado, die ons als hun advocaten en de meerderheid van de samenleving grote zorgen heeft gebaard, en het bevel van het Mensenrechtencomité van de Verenigde Naties moet worden opgevolgd.”
Bron: ANF