Miljoenen Koerdische kinderen in Turkije en Noord-Koerdistan moeten hun hele schoolleven Turks onderwijs volgen, vooral op de kleuterschool. Koerdische kinderen die geen onderwijs in hun moedertaal kunnen krijgen, ondervinden veel moeilijkheden, zowel op school als in het sociale leven.
Academicus en specialist in kinderontwikkeling Aydemir zei dat de eerste twee jaar erg cruciaal zijn voor baby’s om hun moedertaal te leren. Hij benadrukte dat als ze de eerste twee jaar hun moedertaal niet leren, het later veel moeilijker voor ze zal zijn om hun eigen taal te leren. “Een baby spreekt zijn eerste woordjes als hij een jaar oud is, en zinnen als hij twee jaar oud is. Het goed leren van de moedertaal is van groot belang voor hun sociale en emotionele ontwikkeling, omdat mensen goede verbale uitdrukkingen waarderen. Iemand die de taal goed beheerst, krijgt een plaats in de samenleving. De voorwaarden voor het ontwikkelen van een taal beginnen op de leeftijd van 0-6 jaar. Iemand die zijn moedertaal goed spreekt, is succesvoller in het sociale leven en kan zichzelf en zijn/haar omgeving beter leren kennen. Met taal kun je veel bereiken. Daarom is de moedertaal erg cruciaal.
Schriftelijk onderwijs is nodig voor moedertaal
Aydemir merkte op dat kinderen thuis Koerdisch leren voordat ze naar school gaan, maar dat ze het niet blijven gebruiken als ze naar school gaan en omdat ze geen schriftelijke opleiding krijgen, kunnen ze geen stevige basis vormen om hun moedertaal te verbeteren. “Om deze redenen krijgen ze de Koerdische taal niet volledig onder de knie. Mondelinge taal biedt geen houvast; het moet worden ondersteund door te schrijven, zodat de structuur ervan solide kan worden. Koerdische kinderen beginnen een schriftelijke taal te leren waarin ze geen mondelinge achtergrond hebben, namelijk Turks. Met andere woorden, ze leren beide talen, maar ze leren beide talen niet op de juiste manier. Dit is erg oppervlakkig. Dit leidt tot sociale uitsluiting. Dit is immers een sociaal gegeven in Turkije. Een incompetentie in taal veroorzaakt dit. Bovendien is er ook een politieke voorkeur voor de Koerdische taal.
De omstandigheden in Turkije zijn bekend. Mensen wiens moedertaal het Koerdisch is, worden vervolgd door het Turkse nationalisme. Ze worden veroordeeld om hun moedertaal. Er is een dergelijke uitsluiting in het sociale en educatieve leven. Er zijn zoveel mensen die voor het eerst Turks leren op de basisschool. Dit kwam in het verleden vaker voor, maar meer recentelijk kunnen kinderen er gemakkelijk aan worden blootgesteld, vooral als thuis gebruik wordt gemaakt van het internet. Mensen die schriftelijk onderwijs in het Turks krijgen, zijn succesvoller in het spreken en in het onderwijs. Dit is een enorm nadeel voor degenen die Koerdisch spreken.”
Aydemir zei dat het ontvangen van onderwijs in een andere taal dan de moedertaal negatieve psychologische effecten kan hebben. “Dit is wat ik zie van de mensen die ik spreek. Er is in de eerste plaats onderdrukking. Met andere woorden, Koerdische kinderen worden op school gedwongen Turks te spreken, niet Koerdisch, en kunnen zich niet goed uitdrukken omdat hun moedertaal Koerdisch is. Al pratend beseffen ze dat ze niet goed Turks spreken. Ze hebben geen zelfvertrouwen en eigenwaarde omdat ze niet kunnen uitdrukken wat ze willen zeggen. Daarom blijft een kind zwak in beide talen.”