- Zuid-Koerdistan
Cemil Bayik, medevoorzitter van de Uitvoerende Raad van de KCK (Unie der Koerdische Gemeenschappen), sprak over actuele kwesties in een speciale uitzending op Stêrk TV. In het interview presenteerde Bayik zijn visie op het internationale complot tegen de Koerdische bevrijdingsbeweging dat begon met het gedwongen vertrek van Abdullah Öcalan uit Syrië op 9 oktober 1998, de guerrilla-actie tegen een politiebureau in Mersin, de moord in Oost-Koerdistan en Iran Jina Mahsa Amini, de opstanden die uitbraken, de dodelijke aanval op de Jineolojî-onderzoeker Nagihan Akarsel in Silêmanî, de guerrillastrijd in Koerdistan en de staatspolitiek in Noord-Koerdistan en Turkije. Na deel 1 en 2 volgen hieronder de laatste twee delen (3 en 4). Het interview (4 delen) werd gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap en luidt als volgt:
Deel 3: De Barzanîs zijn de dorpswachten van de Turkse staat
In de Medya-verdedigingszones is er hevig verzet tegen de Turkse aanvallen. Tegelijkertijd nemen de aanvallen van het Turkse leger op burgers toe. Wat is de huidige status van de oorlog?
De Turkse staat maakt geen onderscheid tussen de guerrillastrijders en de burgerbevolking. Het draait allemaal om het doden van Koerden. Er zijn bekende slogans als “Er is geen verschil tussen zwarte en witte Koerden” of “De beste Koerd is een dode Koerd”. Dit is de benadering van de Turkse staat ten aanzien van het Koerdische volk. De Turkse staat beweert alleen een probleem te hebben met de PKK, niet met de Koerden, en de Barzanîs [de familie Barzanî domineert de Zuid-Koerdische KDP] zeggen ook dat de PKK de reden is voor de aanvallen van de Turkse staat en als er geen PKK is , zou de Turkse staat [Zuid-Koerdistan] niet aanvallen. De Turkse staat en de Barzanîs zeggen dat niet voor niets. Ze willen duidelijk maken dat niemand de PKK mag steunen of deelnemen aan deze strijd. Ze roepen iedereen op om zich buiten deze strijd te houden, zodat de Turkse staat en de Barzans in staat zijn om de PKK te vernietigen en de genocide op het Koerdische volk te voltooien. Dit blijkt in de praktijk heel duidelijk: niet alleen de guerrilla’s worden aangevallen, maar alles wat maar Koerdisch is in Zuid-Koerdistan, Rojava en Noord-Koerdistan. Het is net als de stieren in Spanje die aanvallen als ze rood zien. De AKP/MHP-regering en de Turkse staat lijken op deze stieren, ze vallen aan zodra ze iets Koerdisch zien. Ze willen niets in de wereld met de naam Koerdistan of Koerdisch meer. Daar zijn ze heel open over.
Rêber Apo [Abdullah Öcalan] en de PKK nemen een heroïsche houding aan ten aanzien van dit beleid. Ze verzetten zich tegen degenen die de Koerdische identiteit aanvallen en proberen te vernietigen. Dit staat niet alleen genocide in de weg, maar het herstelt ook de identiteit en waardigheid van de Koerden en heeft het Koerdische volk over de hele wereld veel respect verdiend. Tegelijkertijd brachten ze de Koerdische strijd naar het hoogste niveau. Hierdoor willen steeds meer mensen in de wereld het Koerdische volk en de PKK begrijpen om het paradigma en de filosofie achter deze strijd beter te begrijpen. Al deze mensen verwachten ook op deze manier hun eigen problemen op te kunnen lossen.
De guerrilla’s zijn onderhevig aan allerlei soorten aanvallen. De Turkse staat probeert resultaten te boeken met zijn non-stop aanvallen op de guerrillastrijders, uitgevoerd met straaljagers, helikopters, tanks, artillerie, verschillende bommen, waaronder verboden chemische wapens, tactische kernwapens en thermobare bommen. Hij doet dit tegen de achtergrond van de naderende 100-jarig bestaan van het Verdrag van Lausanne en de oprichting van de Republiek Turkije. Voor die datum moeten resultaten zijn behaald. Daarom zijn alle middelen die de Turkse staat ter beschikking staan, gemobiliseerd. De guerrilla treedt moedig op tegen de technologie en alle gebruikte wapens.
Soms hebben de guerrillastrijders niets te eten en hebben ze dagenlang honger omdat ze constant onder vuur liggen. Ze laten echter niet toe dat de Turkse staat zijn invasieplannen uitvoert en elke dag opnieuw toeslaat. Door dit te doen, bereiken ze grote dingen, niet alleen voor zichzelf en het Koerdische volk, maar voor de hele mensheid. Daarom zijn de gevallenen van de guerrillastrijders de gevallenen van de hele mensheid en niet alleen van het Koerdische volk. De Turkse staat wordt elke dag hard getroffen. Hij valt nu steeds meer aan omdat hij zijn doelen niet kan bereiken. Omdat het hem ondanks alle middelen niet lukt, gebruikt hij de KDP. De NAVO heeft de Turkse staat al krachtig gesteund. Turkije voert deze oorlog met alle middelen die de NAVO haar ter beschikking stelt. Maar dat is niet genoeg. Daarom moet de Turkse staat ook gebruik maken van bepaalde groepen die zich Koerden noemen. Net zoals de staat de dorpswachten in Noord-Koerdistan gebruikte, gebruikt het nu de Barzanîs in Zuid-Koerdistan. De Barzanîs zijn de dorpswachten van het zuiden. Ze willen de PKK vernietigen met hulp van de Turkse staat. En de Turkse staat wil hetzelfde doen met de steun van de Barzanîs. Ze hebben vandaag hun krachten gebundeld en voeren een gemeenschappelijke oorlog tegen de PKK. Elke dag wordt de rol van de Barzanîs duidelijker. Misschien kan de KDP niet openlijk tegen het Koerdische volk zeggen: “We voeren samen met de Turkse staat oorlog tegen de PKK”. Daarom voeren ze deze oorlog in het geheim. Maar het kan niet langer verborgen blijven. Veel guerrillastrijders werden door hen overvallen en stierven. De KDP schakelde drie guerrillagroepen uit in [de zuidelijke Koerdische regio] Xelîfan. Ze legde ook een weg aan op de top van Amêdî en een militaire post voor het Turkse leger tussen onze troepen. Toen ze deze wegen en de buitenpost aan het bouwen waren, vlogen Turkse verkenningsvliegtuigen en drones constant over ons om te voorkomen dat onze troepen iets zouden doen, dus om de KDP-troepen te beschermen. De KDP en de Barzanîs zijn in deze gebieden aanwezig om de Turkse troepen daar te beschermen. Omdat de Turkse staat in een moeilijke situatie verkeert. Hij zit vast en heeft zware verliezen geleden in de regio. Daarom kwamen de KDP en de Barzanîs hem te hulp. Ze zetten hinderlagen, sneden de voorraden voor onze vrienden af, voorkomen de verplaatsing van materialen tussen gebieden, brengen voorraden naar de Turkse staat en het verwijderen van doden en gewonden. Ze dringen door in gebieden waar de Turkse staat niet kan doordringen. Ze kunnen niet langer verbergen dat ze op alle mogelijke manieren aan deze oorlog deelnemen. We hebben ze tientallen keren gewaarschuwd de Turkse staat niet te helpen. De KDP kan ons niet helpen. Wij vragen niet om dat soort hulp. Maar dan moet ze de Turkse staat ook niet helpen. Wat de KDP doet heeft niets te maken met de Koerdische zaak. Het dient op geen enkele manier de Koerdische zaak.
Nu is de oorlog een nieuwe fase ingegaan. De Turkse staat wil snel resultaten boeken. Daarom heeft hij alle krachten gemobiliseerd om de wil van de guerrilla te breken en daarmee ook de wil van ons volk te onderdrukken. Bovendien werken de Barzanîs, met wie de Turkse staat vroeger in het geheim vocht, nu openlijk samen met de Turkse staat. Dus de fase waarin we ons nu bevinden is niet zoals de vorige fasen. Dingen zijn gewelddadiger geworden en hebben gevaarlijke niveaus bereikt. Het is belangrijk dat onze mensen dit herkennen. Daarom moet iedereen steunen op de geest van verzet van Rêber Apo in Imrali, de geest van guerrillaverzet in Zap, Metîna en Avaşîn en de geest van onze vrienden Sara en Rûken die letterlijk een aardbeving in Turkije veroorzaakte door de vijand in Mersin een grote slag toe te brengen.
Dus lieten ze iedereen zien dat we de vijand kunnen verslaan, hoe we kunnen strijden en welke methoden we kunnen gebruiken om onszelf te beschermen en vernietiging te voorkomen. Waar men zich ook bevindt, iedereen moet in die zin zijn taken en verantwoordelijkheden vervullen.
De guerrilla’s doen hun werk, maar dat betekent niet dat de dreiging weg is. Op dit moment rust de hele last op de schouders van de guerrillastrijders. We moeten hun allemaal van deze last verlossen. Met hun actie maakten onze vrienden Sara en Rûken het volgende feit voor iedereen duidelijk: De vijand wil ons vernietigen. Daarom moeten we onszelf op deze manier beschermen. Er is geen andere weg. Op basis hiervan moeten allen hun plichten vervullen, waar ze ook wonen. We staan op het punt het AKP/MHP-regime omver te werpen. Deze situatie stelt ons in staat het regime nog grotere klappen toe te brengen. Dat is precies ons doel. We hebben een hoge prijs betaald en veel pijn ervaren. We hebben deze strijd naar de laatste fase gebracht en nu is het tijd voor ons om de resultaten te behalen die we willen.
Ik wil alle dappere guerrillastrijders binnen en buiten de gevechtstunnels groeten die een ongekende strijd voeren tegen de kolonialisten onder de moeilijkste omstandigheden. Ik wil u mijn respectvolle groeten overbrengen. Ik zou ook graag alle overledenen willen gedenken met dankbaarheid en mijn condoleances aanbieden aan al onze mensen. Al deze gevallenen zijn gevallenen van de hele mensheid. We moeten ons allemaal afvragen hoe we ze kunnen laten voortleven. Ze leven voort als iedereen zijn plichten met betrekking tot Rêber Apo en de zaak van vrijheid vervult. De gevallenen in leven houden betekent zelf een moedig leven leiden.
Waarom houdt de KDP nog steeds vast aan haar standpunt ondanks uw vele oproepen en de protesten van het Koerdische volk?
Het zou verkeerd zijn om hier over de KDP te spreken, aangezien een aanzienlijk aantal KDP-leden zich ongemakkelijk voelt bij deze situatie en niet betrokken is bij dit beleid. De Barzanîs hebben hun eigen suprematie gevestigd en een klimaat van angst gecreëerd. Daarom uiten de KDP-leden, die zich niet prettig voelen bij dit beleid, zich momenteel niet. Maar dat betekent niet dat ze dit beleid zouden accepteren. Omdat iedereen weet dat het huidige beleid tegen de PKK en het Koerdische volk de Koerden niet dient. Dit beleid heeft niets te maken met Koerdisch zijn en van het land houden. Daarom zouden we het hier niet over de KDP moeten hebben. Omdat het de Barzanîs zijn die het doen. Ze voeren dit beleid voor hun eigen familiebelangen. Ze binden hun belangen aan de Turkse staat en niet aan het Koerdische volk. Ze zijn gaan geloven dat hoe meer klappen de PKK krijgt en hoe meer ze de Turkse staat helpen, de Turkse staat Koerdistan aan hen zal overgeven. Ze zien dat de Turkse staat de PKK probeert te vernietigen en zeggen: “Als we ons tegen de PKK verzetten, zal de PKK worden vernietigd en zal Koerdistan alleen aan ons worden overgelaten.” Door de hele geschiedenis heen heeft de Turkse staat, met de steun van collaborateurs, degenen die tegen hem waren geëlimineerd, om vervolgens ook die collaborateurs te vermoorden. Daar zijn tientallen voorbeelden van.
De Turkse staat maakt geen onderscheid tussen de verschillende Koerdische groepen. Het enige dat hem interesseert, is hoe Koerden tegen Koerden te gebruiken. Daar heeft hij zijn beleid altijd op gebaseerd. Hoewel we deze kwestie op de agenda hebben gezet, geven de Barzans nog steeds alleen om hun eigen belangen. Het is echter niet duidelijk hoe lang ze hun belangen nog kunnen beschermen. Alle prestaties werden bereikt door de strijd van de PKK. De Turkse staat accepteert de Barzanîs en helpt hen, maar niet omwille van de Barzans, alleen om de PKK te elimineren. Ze krijgen hun kansen van Turkije vanwege de strijd tegen de PKK. Ze hebben niet gevochten voor de middelen en kansen die ze nu hebben. De strijd van de PKK heeft daar veel aan bijgedragen. Nu schieten ze zichzelf als het ware in de voet. Ik wil u waarschuwen: u moet deze kansen en kansen die de PKK u heeft gegeven niet gebruiken om de PKK te vernietigen. Het Koerdische volk zou dat ook niet moeten accepteren.
Wat er nu in Balisan [in Zuid-Koerdistan] is gebeurd, is duidelijk. In deze context vindt psychologische oorlogsvoering plaats op basis van leugens en verkeerde informatie. Dit om te voorkomen dat de waarheid wordt herkend. Volgens de informatie die we hebben, waren het geen Turkse vliegtuigen die onze vrienden hebben gebombardeerd. KDP-troepen vielen hen in een hinderlaag en vielen hen aan, waarbij twee van hen werden gedood en drie gewond raakten. Dat is de informatie die we hebben. Om te voorkomen dat dit wordt begrepen, zeggen ze: “De Turkse vliegtuigen hebben ze gebombardeerd en daarna zijn de gewonden afgevoerd.” De verkenningsdrones van de Turkse staat konden onze vrienden in Balisan niet vinden. Alleen de KDP-troepen in het gebied kunnen ze opsporen en informatie geven over hun aanwezigheid. Hoe kunnen de verkenningsdrones van de Turkse staat anders weten dat er vijf mensen door de Balisan-vallei lopen? Dat is gewoon onmogelijk. Dit alles werd gedaan door de KDP en de Barzanîs. Onze mensen moeten hiervan op de hoogte zijn. Als het echt was wat ze beweren, dan zouden ze een verklaring moeten afleggen en onze vrienden aan ons moeten overhandigen. Maar tot nu toe is er geen verklaring, geen antwoord, laat staan deze vrienden aan ons overhandigd. Al maanden eisen de families van de doden de lichamen van hun kinderen. Ze organiseerden voor dit doel protesten, maar de KDP en de Barzanîs gaven zelfs geen antwoord. Ze vermoorden onze vriendinnen en geven hun lichaam niet op, en bovendien ontkennen ze gewoon alles. Het Koerdische volk moet hen hiervoor verantwoordelijk houden.
Waarom leggen de KDP en de Barzans geen verklaring af? Waarom antwoord je niet? Ze doen dit allemaal omdat ze niet willen dat hun misdaden aan het licht komen. Ze hebben veel van onze vrienden in Hewlêr [Erbil] vermoord en ook hun lichamen niet opgegeven. Niemand weet waar de lichamen van deze vrienden zijn. Er gaat zelfs een gerucht dat ze een gebouw hebben gebouwd op het gebied waar deze lichamen werden begraven. Net zoals de Turkse staat gebouwen heeft gebouwd in Newala Qesaba, doen de Barzanîs vandaag hetzelfde. De bedoelingen van de Turkse staat zijn bekend: ze willen hun geschiedenis en waarden wegnemen van het Koerdische volk. En wat willen de Barzans doen? Ook zij willen hun geschiedenis en hun waarden wegnemen van het Koerdische volk en de PKK. Onze mensen moeten dit erkennen en stelling nemen. Zo niet, dan blijft het zo. Dan zullen de Barzanîs grote schade toebrengen aan het Koerdische volk. Het Koerdische volk heeft echter in sommige delen van Koerdistan de status van vrij leven bereikt. Als dit op sommige plaatsen nog steeds verhinderd wordt, komt dat door de Barzanîs. Net zoals de Turkse staat beweert: “We hebben alleen een probleem met de PKK, niet met de Koerden”, zeggen de Barzanîs: “De PKK is de oorzaak van de aanvallen door de Turkse staat. Als de PKK niet zou bestaan, zou de Turkse staat niet aanvallen.” Maar wat heeft dit alles te maken met de Koerdische identiteit?
Deel 4: De derde weg betekent hoop voor Turkije
Ook in Noord-Koerdistan voert de Turkse staat een vuil beleid. Naast de vuile methoden die je al hebt beschreven, probeert een evenement vermomd als een “cultureel festival” in Sûr, de oude stad van Amed [Diyarbakır], momenteel de Koerdische politiek te splitsen en de speciale oorlog te verdiepen. Wat maak je ervan?
De AKP/MHP-regering wil alles elimineren dat de naam Koerdistan of Koerdisch draagt. Ze doet dat openhartig en gelooft dat het de gewenste resultaten kan opleveren. Dergelijke misleidingsmanoeuvres maken deel uit van speciale oorlogsvoering. Het regime gelooft dat dit een manier is om iedereen te dwingen zich over te geven en de genocide te voltooien. Het is niet zo dat de Turkse staat alleen tegen het Koerdische volk is. Alle bergen, bomen en zelfs de fauna van Koerdistan werden tot vijand verklaard. Zijn doel is niet om de Koerden ook maar een meter leefruimte te geven. Het kappen van bomen in plaatsen als Dersim en Botan is onderdeel van dit beleid. Het is niet alleen bomen kappen en verkopen, het is ecocide. De Turkse staat vernietigt de natuur omdat dat onderdeel is van de strategie van de genocidale politiek. Dit is geen randverschijnsel van de oorlog, maar een integraal onderdeel.
Het zogenaamde festival in Sûr is gewoon een andere bouwsteen. Het wordt georganiseerd door degenen die destijds geen middel onbeproefd lieten om de hele stad, inclusief alle huizen, met de grond gelijk te maken. Daarom kan niet worden gezegd dat de Koerdische samenleving ervan profiteert. De Turkse staat is alleen geïnteresseerd in het assimileren van de Koerden. Hij wil dat ze vergeten wat voor lijden dit volk tot nu toe is aangedaan. De sporen van de vernietiging van Sûr moeten worden verwijderd. Onze mensen zouden dit festival moeten weigeren, ze zouden het moeten afwijzen. Het is een bron van schaamte voor Amed en voor Sûr. Laten we het bezoek van Türkeş [Alpaslan; neofascistische rechts-extremist en oprichter van de MHP] 1995 in Amed. Onze mensen maakten hem absoluut duidelijk dat hij niets te zoeken had in de stad. Als gevolg daarvan dacht Türkeş er niet eens aan om weer naar Amed te reizen.
Vandaag merken we dat staatsfunctionarissen weer naar Amed durven te gaan. Ze willen het patriottisme van Amed en Koerdistan elimineren. Sûr werd praktisch van de kaart gewist en de ernstigste misdaden werden gepleegd tegen zijn bewoners. Deze staat pleegt bloedbaden, wil mensen van hun wil beroven via een heel systeem van de smerigste methoden, voert executies uit in gevangenissen, martelingen en arrestaties – en dit dag in dag uit – gebruikt de klok rond zijn chemische wapens tegen de guerrilla’s, valt voortdurend aan Rojava en Zuid-Koerdistan en vermoordt zijn mensen. En dan presenteert deze staat zich als organisator van een cultureel festival in Sûr? Wat betekent dat? Het vertegenwoordigt de veronderstelling: ‘Wat ik ook doe, de Koerden kunnen niet door me heen kijken en ik kan ze gemakkelijk laten vergeten wat ik ze heb aangedaan.’ De Koerden van vandaag zijn niet die Koerden van toen. Vandaag zal niemand hen hun Koerdische identiteit kunnen doen vergeten. Vandaag nemen de Koerden wraak voor alles wat ze hebben meegemaakt en zullen dat blijven doen.
De “Alliantie voor Werk en Vrijheid” werd onlangs gevormd in Turkije onder invloed van het genocidale beleid waar we het over hebben. Dit bondgenootschap wordt elke dag groter omdat het de volkeren van Turkije vertegenwoordigt. De politiek wordt niet meer bepaald door de AKP, MHP en CHP, maar door deze alliantie. Het kan worden opgevat als een symbool van de ‘derde weg’-strategie. Dit soort politiek wordt elke dag sterker en beïnvloedt alles wat politiek in het land is. Het is voor de machthebbers duidelijk dat de politiek in Turkije niet langer zal werken zonder de Alliantie voor Werk en Vrijheid. Ze vinden het extreem gevaarlijk, dus helpen ze een handje. Ze willen de derde weg verzwakken, ze willen die neutraliseren. Alleen op deze manier, geloven ze, kunnen ze hun macht behouden. Het publiek moet deze tactiek onder ogen zien en verijdelen. Iedereen moet op zijn eigen manier deelnemen aan de alliantie voor werk en vrijheid om deze te versterken en zo het regime te laten mislukken. Alleen op deze manier kan deze fascistische regering voor eens en voor altijd in de vuilnisbak van de geschiedenis worden gekatapulteerd. Alleen dan kunnen de problemen van de Koerden, alle andere volkeren, de alevitische gemeenschap en andere groepen worden opgelost. De derde weg, nagestreefd door de HDP en vele andere partijen en organisaties, is de enige oplossing. We weten allemaal dat de HDP de drijvende kracht is achter deze strategie. Iedereen is het erover eens dat de HDP een cruciale rol zal spelen bij de komende verkiezingen en de uitslag zal bepalen. Als reactie op al deze inspanningen zal de staat proberen deze alliantie te verbreken.
De AKP en haar coalitiepartner MHP zijn aan de macht gebracht door kapitalisten en de krachten die betrokken zijn bij het internationale complot [tegen Abdullah Öcalan] om de genocide op het Koerdische volk te voltooien. Omdat deze daad van piraterij alleen al betekende dat de laatste stap in het vernietigingsplan moest worden gezet. Met de hulp van de AKP en MHP hebben de samenzweringstroepen bepaalde successen behaald en nu willen ze hun inspanningen voltooien. Met andere woorden, ze zullen proberen de genocide op de Koerden te voltooien door de PKK te vernietigen. Daarom staan ook zij erop dat dit regime aan de macht kan blijven. Hoe denkt u dit te bereiken? Door de alliantie waartoe de HDP behoort te verzwakken. Als deze alliantie erin slaagt de HDP en de Koerden te splitsen, zou de CHP ook niet aan de macht kunnen komen – het regime zou aan het hoofd van de staat blijven. Dit is de basis van de tactieken die momenteel worden gebruikt. Het is MIT [Turkse geheime dienst] die fungeert als een van de belangrijkste pijlers van deze strategie. Als de CHP denkt aan de macht te komen door de stemmen van een paar Koerden te winnen, dan hebben ze het mis. Ze speelt gewoon het spel van Erdoğan en Bahçeli [MHP-voorzitter]. Ik wil iedereen waarschuwen: degenen die de “Alliantie voor Werk en Vrijheid” en de HDP verzwakken, dienen alleen de AKP/MHP en de politiek van genocide. Niemand kan dat ondersteunen. Mensen die hun dienst bewijzen aan de heersers moeten worden tegengehouden, tegengehouden en verteld: vandaag is er voor het eerst hoop in Turkije.
De democratische krachten zijn actief geworden. Dit zal niet alleen de verkiezingen beïnvloeden, maar het zal ook het lot van Turkije en alle anderen bepalen en bestaande problemen oplossen, waaronder de Koerdische kwestie. Dit wil de Turkse staat voorkomen. Hij kan bepaalde resultaten bereiken door de HDP het zwijgen op te leggen of door haar uiteen te drijven, door de Koerden te verdelen. Daarom moeten we de HDP en deze alliantie versterken tegen dit beleid. Dan zullen de spelen van de Turkse staat zich tegen hem keren. Het is deze alliantie die de verkiezingen en de toekomst van Turkije zal bepalen. Daarom wil ik iedereen oproepen om mee te doen aan dit initiatief. Want alleen door deze alliantie te versterken kunnen ze zichzelf redden van het fascisme.