Cemil Bayık, medevoorzitter van de Uitvoerende Raad van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK), nam deel aan het speciale programma dat werd uitgezonden op Stêrk TV en maakte evaluaties over de ontwikkelingen in Koerdistan, Turkije en het Midden-Oosten. Het gesprek werd gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap en luidt als volgt:
Bayık verklaarde dat de conferentie in Lausanne tijdens het honderd-jarig bestaan van het Verdrag van Lausanne, dat het genocideverdrag is voor het Koerdische volk, erg belangrijk is en dat zij als de Koerdische Vrijheidsbeweging hun rol zullen vervullen om de beslissingen die op de conferentie worden genomen te vervullen.
Het isolement van de leider van het Koerdische volk, Abdullah Öcalan, heeft een niveau bereikt dat alleen kan worden omschreven als marteling. Niemand heeft nu al meer dan twee jaar iets van hem gehoord. Tegelijkertijd gaan de protesten tegen het isolement van Abdullah Öcalan door. Hoe beoordeelt u de laatste ontwikkelingen in deze kwestie?
Het beleid dat wordt gevoerd tegen Rêber Apo [Abdullah Öcalan] gaat niet alleen het Koerdische volk aan, maar de hele mensheid. Dit is de reden waarom de internationale protesten tegen dit beleid met de dag toenemen. Onlangs vond in Lausanne een conferentie plaats waar veel belangrijke beslissingen werden genomen, waaronder de eis voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo. Een ander voorbeeld is dat enkele dagen geleden in België vakbonden, intellectuelen en gemeenteleden een persconferentie hielden waarin ze de fysieke vrijheid van Rêber Apo eisten. Ik wil iedereen die deze eis heeft gesteld en aan de persconferentie heeft deelgenomen, groeten. Ik geloof dat zij een leidende rol zullen spelen in deze strijd en dat zij uiteindelijk hun eis zullen inwilligen. Ik zeg dit omdat zij zelf al jaren op deze basis strijden.
Met zowel de conferentie in Lausanne als de persconferentie in België is er een nieuwe fase in deze strijd aangebroken. Als beweging gaan we onze plaats innemen in deze nieuwe fase. Op deze basis zullen we in de nabije toekomst enkele nieuwe beslissingen nemen. Bij deze gelegenheid wil ik een oproep doen aan de vier delen van Koerdistan en aan onze mensen in het buitenland: Elke Koerd moet deelnemen aan de strijd voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo. Iedereen weet dat er een zeer vuile oorlog tegen hem gevoerd wordt en dat hij al meer dan twee jaar in totale isolatie zit. Als de onderdrukkende vijand slaagt in dit beleid, zal het de genocide op de Koerden voltooien. Dat is wat ze willen en waarom ze het reeds strenge isolement van Rêber Apo nog verscherpen. De fascistische Turkse staat erkent geen enkele humanitaire, morele of wettelijke principes.
De krachten van democratie en vrijheid op internationaal niveau hebben een standpunt ingenomen tegen dit beleid dat wordt uitgevoerd tegen Rêber Apo en dus tegen het Koerdische volk als geheel. Het feit dat ze dit doen door middel van publieke protesten maakt de Turkse staat ongemakkelijk. De staat kent het belang van Rêber Apo voor het Koerdische volk en de mensheid en voert daarom de martelingen van Rêber Apo geleidelijk op. Sommige Turkse ambtenaren hebben onlangs enkele loze dingen gezegd. Bijvoorbeeld, Rêber Apo werd blijkbaar bedreigd en hem werd verteld dat hij dag na dag langzaam zou worden gedood als hij niet deed wat ze van hem wilden. Tuncer Kılınç [voormalig secretaris-generaal van de Turkse Nationale Veiligheidsraad] zei zelfs: “Elke dag in Imrali staat gelijk aan executie, we executeren hem elke dag”. Dat is de basis van het beleid ten aanzien van Imrali. Daarom moet de belangrijkste agenda voor iedereen de fysieke vrijheid van Rêber Apo zijn. Zo kunnen we het beleid dat tegen Rêber Apo en de Koerden in het algemeen wordt gevoerd, dwarsbomen. Dit is de plicht van ons allemaal.
Onze mensen begrijpen het beleid van de Turkse staat heel goed. Elke dag is er nieuws over Rêber Apo die een disciplinaire straf krijgt. Zo verhinderen ze het bezoek van zijn advocaten en familie. Als een persoon zijn familie of advocaten niet kan ontmoeten, geen brieven kan schrijven, noch iets anders, hoe kan hij dan een misdaad begaan hebben? Dit zijn puur politieke beslissingen. Door zijn volk en de hele mensheid te vertegenwoordigen, voert Rêber Apo een historisch verzet tegen dit vuile beleid. Daarom wil de Turkse staat resultaten bereiken die gebaseerd zijn op haat tegen Rêber Apo. Ze leggen hem zo’n streng isolement op zodat zijn stem het volk niet kan bereiken. Ik geloof dat degenen die deelnamen aan de conferentie in Lausanne en de deelnemers aan de persconferentie in België met nieuwe acties zullen komen voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo. Wij als beweging zullen hieraan deelnemen. We zullen dit in de nabije toekomst publiekelijk aankondigen.
Acht jaar geleden, op 24 juli 2015, lanceerde de Turkse staat een grote aanval op het Koerdische volk en de Zuid-Koerdische Medya verdedigingszones. Deze aanvallen gaan nu al meer dan 8 jaar ononderbroken door. In haar laatste verklaring verklaarde de HPG dat de KDP deelneemt aan de operaties van het Turkse leger in het Zuid-Koerdische gebied Xakurkê en ook in andere gebieden. Wat kunt u ons hierover vertellen? Hoe is de situatie met betrekking tot de voortdurende oorlog?
De laatste 8 jaar zijn heel belangrijk voor onze strijd. Natuurlijk hebben we veel moeilijke tijden doorgemaakt, maar de afgelopen 8 jaar hebben we een nog hardere oorlog gevoerd. Het Turkse leger, het op één na grootste leger in de NAVO, krijgt allerlei soorten wapens en steun van NAVO-leden en andere staten. Ze gebruiken alle soorten wapens tegen de PKK en de Koerden, van chemische wapens tot tactische kernwapens. De afgelopen 8 jaar heeft de Turkse staat al zijn middelen gebruikt in zijn oorlog tegen onze beweging. Het valt de guerrilla’s 24 uur per dag aan met tanks, artillerie, straaljagers en chemische wapens. De HPG verklaarde onlangs dat er meer dan 500 aanvallen per dag zijn geweest.
De aanvallen op onze strijdkrachten zijn enorm en in zekere zin ongekend. Het doel van de Turkse staat is om zijn genocide op het Koerdische volk te voltooien. Afgezien van de PKK zou geen enkele andere strijdmacht in staat zijn geweest om dergelijke aanvallen gedurende 8 jaar te weerstaan, zelfs niet gedurende 8 maanden. Rêber Apo, de guerrilla’s van de PKK en het Koerdische volk hebben de afgelopen 8 jaar historisch verzet geboden. Omdat er groot verzet is, betalen wij ook een grote prijs. Want de strijd die we voeren is niet alleen voor onszelf, maar ook voor het Midden-Oosten en voor de mensheid. Ondanks deze zware prijs die we hebben betaald, hebben we niet toegestaan dat de bezettende Turkse staat zijn doel bereikte.
Ze wilden de PKK vernietigen en een genocide uitvoeren op het Koerdische volk tijdens het 100-jarig jubileum van Lausanne. Maar hiertegen bieden Rêber Apo, de PKK en het Koerdische volk heldhaftig weerstand. Bij deze gelegenheid wil ik eerbiedig alle HPG- en YJA-Star-guerrilla’s groeten die in en buiten de tunnels tegen de indringers hebben gevochten en zo een historisch verzet hebben gevoerd. Ik wil mijn dankbaarheid uitspreken en hen feliciteren met hun succes.
Aan de andere kant is er de praktijk van de KDP en Barzani [Regerende partij in Iraaks-Koerdistan -red]. Alle Koerden met een politiek bewustzijn hebben protest aangetekend tegen de situatie die door de KDP en Barzani wordt gecreëerd. De KDP en de familie Barzani werken samen met de Turkse staat. Ze stellen al hun middelen in dienst van deze genocidale staat en zien dit niet als iets verkeerds. Ze beweren zelfs dat ze de Koerden vertegenwoordigen en dienen. Maar tegelijkertijd martelt de Turkse staat Koerdische jongeren met de hulp van de KDP. Onze mensen moeten de relatie tussen Barzani’s KDP en de Turkse staat goed begrijpen.
In Xakurkê voeren de Turkse staat en de KDP operaties uit tegen de guerrillastrijders. In [de zuidelijke Koerdische regio] Zap kleden ze [KDP-troepen] zich in de uniformen van Turkse soldaten en vechten ze tegen de guerrilla’s naast de Turkse soldaten. Ze komen uit Barzani’s buitenpost en vallen onze vrienden [guerrillatroepen] aan. Op de dag van de recente conferentie in Lausanne, die tot doel had de nationale eenheid te ontwikkelen, voerden de Barzani’s aan de zijde van de Turkse staat operaties uit tegen de guerrillastrijders. Wat is de betekenis van het bundelen van krachten met de vijand en het uitvoeren van operaties tegen de guerrillastrijders? Iedereen zou hierover moeten nadenken.
Er zijn vandaag slechts twee lijnen in Koerdistan: de ene is de lijn van vrijheid en de andere is de lijn van verraad en collaboratie. De Koerden kunnen niet aan de kant van de Turkse staat staan, ze kunnen het bloed van Koerdische jongeren niet samen met de Turkse staat vergieten. Dit heeft niets te maken met Koerd zijn. Onze mensen moeten dienovereenkomstig een standpunt innemen.
Tijdens het 100-jarig bestaan van het Verdrag van Lausanne kwamen alle partijen behalve de KDP samen in Lausanne. Ze brachten hun eenheid tot uitdrukking op de plaats waar het verdrag werd ondertekend dat leidde tot de Koerdische genocide. Hoe beoordeelt u deze recente conferentie?
De recente conferentie in Lausanne is een stap in de richting van nationale eenheid van het Koerdische volk. Het heeft niet alleen hoop gecreëerd bij het Koerdische volk, maar ook bij andere volkeren die in Koerdistan wonen. Honderd jaar geleden werd in Lausanne een document ondertekend dat leidde tot de genocide op Koerden, Armeniërs, Assyriërs, Assyriërs, Alevieten en Ezidi’s. Rêber Apo heeft gestreden tegen het verbond dat toen in Lausanne werd gesmeed en heeft geprobeerd de waarheid van dit verdrag aan te tonen. Dat is wat de conferentie die enkele dagen geleden plaatsvond duidelijk aan de wereld heeft laten zien. Tijdens de conferentie werd duidelijk gezegd dat het genocidale beleid dat sinds Lausanne wordt gevoerd, niet langer zal worden geaccepteerd.
De Turkse staat en zijn collaborateurs hebben veel moeite gedaan om te voorkomen dat de conferentie zou plaatsvinden. Maar ze hadden niet genoeg macht om te slagen. Het voortdurend groeiende verzet van het Koerdische volk in alle delen van Koerdistan en daarbuiten, en van het toenemende aantal van hun internationale vrienden, zorgde ervoor dat de conferentie doorgang kon vinden.
Deze recente conferentie was erg belangrijk. Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om mijn groeten over te brengen aan al diegenen die hebben bijgedragen tot de conferentie, die hebben deelgenomen aan het besluitvormingsproces daar en die deze beslissingen in praktijk zullen brengen. Zij hebben iets historisch bereikt en daarmee het Koerdische volk en alle andere volkeren een grote dienst bewezen. Iedereen wilde dat de KDP en Barzani zouden deelnemen aan deze historische conferentie. Iedereen wilde dat ze op zo’n historische dag aan de kant van hun volk zouden staan en niet aan de kant van de bezetters. Maar ze woonden de conferentie niet bij omdat ze hun lot verbonden hadden aan de Turkse staat. Allen die de Koerdische eenheid en vrijheid wilden, kwamen samen op de recente conferentie in Lausanne. Alleen de Barzani’s kwamen niet. In Lausanne organiseerde het Koerdische volk een conferentie, terwijl Barzani en zijn KDP samen met de Turkse staat operaties uitvoerden tegen de guerrillastrijders. Het Koerdische volk verscheurde het verbond van Lausanne, maar Barzani probeerde het in leven te houden. Dit is de betekenis van hun beslissing om de kant van de Turkse staat te kiezen en de conferentie niet bij te wonen.
Het Verdrag van Lausanne betekent niet alleen de ontkenning en uitroeiing van het Koerdische volk, maar van alle andere volkeren en geloofsovertuigingen in Koerdistan. De besluiten van de recente conferentie zijn belangrijk en moeten worden uitgevoerd. Het is niet genoeg om alleen maar beslissingen te nemen, ze moeten opgevolgd worden. Niet alleen de PKK, maar alle mensen die in Koerdistan wonen zijn hiervoor verantwoordelijk. Misschien is ieders verantwoordelijkheid verschillend, maar iedereen moet een vorm van verantwoordelijkheid nemen en die nakomen. Iedereen in Koerdistan en in het buitenland moet zijn plichten vervullen volgens zijn macht. Dit moet niet beperkt blijven tot de conferentie zelf. Op de conferentie van enkele dagen geleden werd een sterke stap gezet, die een vervolg moet krijgen. Het is nodig om dit te doen met een verscheidenheid aan activiteiten totdat we resultaten bereiken.
Op de conferentie werden oproepen gedaan voor de fysieke vrijheid van de leider van het Koerdische volk, Abdullah Öcalan, en voor het Koerdische volk om een alliantie onder elkaar op te bouwen en een nationale eenheidsconferentie te organiseren. Wat is jullie antwoord als grootste kracht in Koerdistan op deze oproepen?
Allereerst moet ik zeggen dat we alle besluiten en oproepen van de conferentie in Lausanne als basis voor ons eigen werk beschouwen en dat we op alle mogelijke manieren zullen helpen om deze besluiten in praktijk te brengen. We zijn bereid alles te doen wat van ons gevraagd wordt.
De beslissing die genomen is om de fysieke vrijheid van Rêber Apo te bereiken is zeer belangrijk. Iedereen had verwacht dat de conferentie een dergelijke beslissing zou nemen, want Rêber Apo is de vertegenwoordiger van het Koerdische volk. De mensen willen vrij leven op hun land en met hun eigen identiteit. De centrale eis om dit te bereiken is de vrijheid van Rêber Apo. Als hij niet bevrijd wordt van Imrali, zal de vrijheid van het Koerdische volk niet bereikt worden en zal democratie geen realiteit worden, noch voor de Koerden, noch in Turkije in zijn geheel. Iedereen die wil dat de Koerdische kwestie opgelost wordt, die wil dat de Koerden in vrijheid kunnen leven en die wil dat Turkije gedemocratiseerd wordt, moet zich verzetten tegen de isolatie van Rêber Apo. Doen ze dat niet, dan zal er noch vrijheid voor Koerdistan noch democratie in Turkije komen. Iedereen die zichzelf democraat, socialist, kunstenaar, intellectueel, antifascist of vrijheidszoeker noemt, moet zich baseren op deze eis. De maatstaf voor democratie, socialisme en Koerdische identiteit is zich te verzetten tegen het isolement van Rêber Apo. Er kan geen andere maatregel zijn. Niemand mag zichzelf bedriegen. Op basis hiervan kunnen het Koerdische probleem en de problemen van democratie in Turkije opgelost worden.
Een andere belangrijke beslissing van de conferentie was het organiseren van een conferentie voor Koerdische nationale eenheid. Er is nooit een volk in de wereld geweest dat zo verdeeld, verspreid, gemarteld en ontheemd is geweest als het Koerdische volk. Geen enkel volk heeft ooit onder zo’n overheersing van anderen geleefd. Daarom is nationale eenheid zo belangrijk voor de Koerden. Er zijn slechts enkele uitzonderingen, waaronder de Koerdische samenleving. Koerden zijn zo verdeeld dat ze machteloos zijn geworden. Hun vijanden worden aangemoedigd door deze versnippering. De bevrijding van de Koerdische samenleving kan enkel bereikt worden door eenheid.
Hoewel er vandaag een goede kans is voor de Koerden, worden we geconfronteerd met een gevaarlijke situatie. Als de Koerdische eenheid snel tot stand komt, kunnen de Koerden hun vrijheid bereiken. Daarom is deze beslissing op de conferentie zeer belangrijk en historisch. Alle Koerden en zelfs alle volkeren die in Koerdistan wonen, moeten zo snel mogelijk werken aan de realisatie van de nationale eenheidsconferentie. Als de Koerdische eenheid bereikt wordt, zal het Koerdische volk zegevieren en zal hun hoop gerealiseerd worden na zoveel jaren van strijd. Daarom wil ik iedereen oproepen om zijn verantwoordelijkheid te nemen.