Cemil Bayik, medevoorzitter van de Uitvoerende Raad van de Unie der Koerdische Gemeenschappen (KCK), sprak over de laatste ontwikkelingen in Koerdistan, het Midden-Oosten en de wereld, het isolement van Abdullah Öcalan als een poging om te voorkomen dat zijn stem de wereld bereikt, de noodzaak van internationale druk op Frankrijk om te voorkomen dat het recente bloedbad in Parijs de doofpot ingaat, het einde van de interne en externe steun aan de AKP-MHP-regering, de zware sociale gevolgen van de Turkse oorlog in Koerdistan en de mogelijkheid voor Syrië om zijn problemen met de Koerden op te lossen.
Totale isolatie van Abdullah Öcalan om te voorkomen dat zijn stem de wereld bereikt
Aangezien de bezettende fascistische Turkse staat een genocidebeleid voert tegen het Koerdische volk in de persoon van leider Apo [Abdullah Öcalan], nam onze kameraad Veysi Taş een standpunt in tegen dit vuile beleid, weigerde het te accepteren en marcheerde dus trots naar het martelaarschap. Bij deze gelegenheid wil ik onze kameraad Veysi respectvol herdenken. Hij bracht tijd door in de gevangenis van Diyarbakır, waar hij na 12 september [militaire staatsgreep in 1980] werd gemarteld. De afgelopen jaren zat hij opnieuw in de gevangenis. Slechts 6 maanden geleden werd hij vrijgelaten uit de gevangenis. Het patriottisme van Koerdistan, vooral het patriottisme van Mardin, was echter diep geworteld in de persoonlijkheid van deze kameraad. Zonder dit zou hij leider Apo, de mensen van Koerdistan en de mensheid niet zoveel hebben gesteund. Er is een filmpje dat hij achterliet waarin hij het doel van zijn actie uitlegt. Ik nodig elke patriot uit om deze video te bekijken, omdat Veysi Taş geen martelaar voor zichzelf is geworden. Hij werd martelaar voor het Koerdische volk. Onze vriend Veysi werd gemarteld omdat hij zich verzette tegen het vernietigingsbeleid tegen leider Apo en het Koerdische volk. Met zijn actie riep hij iedereen op om stelling te nemen tegen dit beleid. Het is waar dat mensen zich ertegen hebben verzet en dat dit een bepaald effect heeft gehad. Maar het is niet genoeg. Iedereen moet zich op het hoogste niveau verzetten tegen het beleid van isolatie en genocide. Anders is er een reëel gevaar. Onze kameraad Veysi wilde de aandacht van iedereen vestigen op dat gevaar. Daarom moet iedereen zijn verantwoordelijkheid nemen volgens deze oproep.
Vandaag de dag wordt er een genocidebeleid gevoerd tegen leider Apo en het Koerdische volk. Omdat leider Apo het Koerdische volk vertegenwoordigt. Wat het Koerdische volk tot nu toe ook heeft bereikt, het heeft het bereikt met leider Apo. Dit is de reden waarom de Turkse staat een genocidebeleid voert tegen leider Apo. Ze nemen wraak op hem. Het Koerdische volk en de mensheid zijn zich bewust van de rol van leider Apo en de Turkse staat is zich ook terdege bewust. Het is duidelijk dat de Turkse staat zijn beleid van genocide niet wil wijzigen, maar er in plaats daarvan op staat. Het is duidelijk waar dit beleid Turkije naartoe brengt. Iedereen kan dit zien. Maar met dit beleid kunnen ze geen resultaat boeken.
Er was Gramsci, de leider van de Communistische Partij van Italië. De Italiaanse kapitalisten besloten dat Gramsci gedurende 20 jaar geen gebruik mocht maken van zijn intellect, zodat hij niet in staat zou zijn om na te denken en de problemen van Italië op te lossen. Ze waren erg bang voor Gramsci en zijn gedachten. Tegenwoordig voert de Turkse staat hetzelfde beleid tegen Rêber Apo [Abdullah Öcalan]. Ze voeren dit zware isolatiebeleid zodat Rêber Apo niet nadenkt, niet produceert, zijn plicht niet vervult voor het Koerdische volk, voor de mensheid, zodat zijn stem de samenleving niet bereikt. Het zijn het Koerdische volk en hun internationale vrienden die dit isolatiebeleid zullen veranderen en doorbreken. Omdat de vijand [Turkse staat] aandringt op dit beleid. Wanneer het erkent dat er zo’n grote strijd wordt gevoerd, zal de Turkse staat gedwongen zijn zijn isolatiebeleid te wijzigen.
Er is ook de houding van de Raad van Europa en de CPT. De Turkse staat heeft met opzet veel geruchten over leider Apo verspreid. De geruchten die ze verspreiden komen niet overeen met elkaar. Daarom begrijpt men niet wat de waarheid is. Dit zorgt voor veel zorgen. Daarom hebben de advocaten van leider Apo een verklaring afgelegd. Ze zeiden dat hoewel de CPT zei dat het naar İmralı was gegaan, er geen bijeenkomst heeft plaatsgevonden op İmralı. We willen dat de CPT een verklaring aflegt. Onze mensen en onze internationale vrienden hebben gereageerd op deze situatie, maar de CPT heeft nog steeds geen verklaring afgelegd. Dit heeft de zorgen van iedereen vergroot. Ook de Raad van Europa moet een verklaring afleggen. De taak van de CPT is om marteling te voorkomen. Maar oproepen tot het voorkomen van marteling blijven onbeantwoord. De rol die ze spelen is erg slecht. Wat betekent dit? Het betekent dat Europa, de CPT en de Turkse staat samen dit isolatiebeleid voeren. Dit beleid komt neer op meer dan isolatie. Omdat ze het absolute isolatie noemen. Met andere woorden, ze hebben alle relaties van leider Apo met de wereld verbroken.
Het Koerdische volk en hun vrienden voeren een grote strijd. En dat zullen ze blijven doen. Zowel in Turkije, Europa als het Midden-Oosten. Veel advocaten in veel landen hebben handtekeningen verzameld, verklaringen afgelegd en duidelijk gezegd: “Wij zijn tegen dit beleid. We willen naar İmralı gaan en leider Apo zien. Maar de Turkse staat heeft nog niet gereageerd. Het werk van hen allemaal is zeer zinvol. Om deze reden wil ik alle advocaten begroeten en mijn respect betuigen. Ook de Vereniging van Turkse Ordes van Advocaten heeft recent stappen gezet. Daarmee heeft zij haar taak vervuld. Het is aangevraagd bij het Turkse Ministerie van Justitie. Het ministerie van Justitie heeft echter nog niet gereageerd. Ook de Orde van Advocaten van Hakkari heeft een aanvraag ingediend. Deze inspanningen zijn terecht, maar ze mogen niet beperkt blijven tot toepassingen. Ze kunnen de Turkse staat onder druk zetten. Mensen in Europa kunnen voor de CPT gaan staan en ertegen protesteren. Als Europese advocaten deze stap zetten, denk ik dat dit een belangrijke impact zal hebben. Met andere woorden, onze mensen en onze internationale vrienden moeten meer gaan protesteren tegen isolatie. De tot nu toe genomen stappen zijn erg belangrijk, maar niet voldoende. Deze inspanningen moeten nog meer worden opgevoerd. Leider Apo kreeg onlangs opnieuw een disciplinaire straf van 3 maanden. Dit soort straffen zijn niet legaal maar puur politiek. Zo willen ze de wil van Rêber Apo en het Koerdische volk breken en hun genocidale doelen bereiken.
Noodzaak van internationale druk op Frankrijk om te voorkomen dat het recente bloedbad in Parijs in de doofpot wordt gestopt
“In Parijs werd 10 jaar geleden een bloedbad gepleegd door de Turkse staat in Parijs. Onze vriendin Sara [Sakine Cansiz] en haar vrienden stierven de martelaarsdood. 10 jaar later hebben ze nu een tweede bloedbad gepleegd in het centrum van Parijs. Zowel bij het eerste bloedbad als bij het tweede waren degenen die onze Vrijheidsbeweging leiden, ons volk en de vrouwenbeweging het doelwit. Dit is geen nieuw beleid. Veel bezettende, genocidale staten hebben deze tactiek gebruikt om socialistische en volksbewegingen en de onderdrukten te verslaan. Vandaag wordt deze tactiek ook tegen onze beweging toegepast. De vrouwenbeweging heeft niet alleen een sterke impact in Koerdistan maar over de hele wereld. Ze richten zich niet zonder reden op vrouwen. Hoezeer de AKP-MHP-regering en de Turkse staat ook vijanden zijn van de volkeren, socialisten en democraten, ze zijn ook vijanden van vrouwen. Ze zijn ideologisch tegen vrouwen. Welke vrouwen worden het meest aangevallen? Degenen die hebben gestreden tegen IS en Al-Nusra, degenen die de mensheid een grote dienst hebben bewezen, degenen die de mensheid hebben gered van een grote ramp. IS pleegde drie bloedbaden tegen het Franse volk in Frankrijk. Nu hebben ze daar een bloedbad gepleegd tegen de Koerdische Vrijheidsbeweging. Dit alles gebeurt niet zonder reden. Degenen die het Koerdische volk en de Vrijheidsbeweging leiden, zijn het doelwit omdat ze strijden tegen IS en Al-Nusra. Ze hebben Frankrijk beschermd tegen IS, tegen de bloedbaden van IS. Ze nemen hiervoor wraak op Koerdische vrouwen en hun pioniers. Daarom waren onze vrienden Sara en Evin [Emine Kara] het doelwit.
De Turkse staat is geen normale staat. Het is een staat gebouwd op speciale, psychologische oorlogsvoering. Het is hier volledig op gebaseerd. Als deze staat ook maar één dag geen oorlog voert, kan hij niet overleven. In de geschiedenis van de Turkse staat is er altijd vijandschap geweest tegen volkeren met verschillende identiteiten en overtuigingen. Ze willen een staat vestigen op basis van de Turkse natie en de Turkse religie. Met andere woorden, ze willen een natiestaat vestigen. Om dit te bereiken, proberen ze iedereen die hen in de weg staat te elimineren. Dit is de reden waarom ze massamoorden plegen van Afrin tot Sulaymaniyah, van Turkije tot Europa. Ze richten zich niet alleen op PKK-militanten, maar ook op veel patriotten en Koerden. Zo willen ze iedereen bang maken door deze bloedbaden uit te voeren. Dit is waarom ze dit in Europa doen, b.v. in het centrum van Frankrijk. Ze doen dit niet omdat ze erg machtig zijn. Als dat zo was, zouden ze zulke dingen misschien binnen Turkije doen, maar niet buiten het land. Het is niet eenvoudig om mensen buiten Turkije te vermoorden. Omdat er internationale wetten zijn. Ze zitten in de problemen, zijn zwak en bang. Ze voelen het gevaar voor zichzelf. Daarom plegen ze zulke bloedbaden. Ze zijn wanhopig en zitten vast. Daarom zijn ze in grote woede die ze laten zien met dit soort bloedbaden.
Dus hoe is de AKP-MHP-regering zo wanhopig geworden? Wie heeft ze zover gebracht? Natuurlijk heeft de strijd van de PKK en het Koerdische volk hen tot zo’n wanhopig punt gebracht. Deze strijd heeft de waarheid onthuld. Hoe meer ze de PKK willen vernietigen en de Koerdische genocide willen voltooien, hoe zwakker ze worden, hoe wanhopiger ze worden en ze weten niet meer wat ze moeten doen. Hun einde komt duidelijk in zicht.”
De guerrillastrijders en leider Apo strijden al heel lang. Maar de laatste tijd heeft de strijd van vrouwen ook een grote impact gehad. Daarom namen de Franse bevolking, de Franse staat en sommige Franse staatsinstellingen een standpunt in tegen het recente bloedbad door te zeggen: “Deze mensen hebben gestreden tegen IS en hebben ons beschermd. Het feit dat de Turkse MIT hen heeft gedood, betekent dat wij zelf zijn vermoord”. Daarom namen ze een standpunt in ter ondersteuning van onze vermoorde kameraden, de beweging en het Koerdische volk. Ze riepen iedereen op om zich tegen dit bloedbad te verzetten. Koerdische vrouwen verdienen dit. Omdat ze jarenlang een grote strijd hebben gevoerd en hiervoor een hoge prijs hebben betaald. Daarom is het absoluut juist om op te komen voor Koerdische vrouwen, voor de Koerden en de Vrijheidsbeweging. Ik wil de mensen van Frankrijk hiervoor bedanken en mijn respect betuigen. Ons volk stond echt heldhaftig en sterk samen tegen deze bloedbaden. Ik wil dan ook iedereen feliciteren en groeten.
De aanpak van sommige Franse staatsinstellingen en de mensen die daar werken, was passend. Maar sommigen in de Franse staat wilden het bloedbad verdoezelen. Dat proberen ze nog steeds te doen. Om ervoor te zorgen dat ze niet slagen, moeten zowel de Franse bevolking, onze mensen als onze internationale vrienden veel druk op hen uitoefenen. Het bloedbad in de doofpot stoppen is een grote schande voor Frankrijk. Frankrijk kan deze schande niet wegnemen. Het is een rechtsstaat, dus het moet zich aan de wet houden. Net als bij het eerste bloedbad, is het heel duidelijk dat de MİT ook het tweede bloedbad heeft uitgevoerd. Het MIT kan geen moord plegen zonder de goedkeuring van Erdoğan. Dit is 100 procent duidelijk. Iedereen weet dit. Met betrekking tot het eerste bloedbad is alles onthuld. Ook is duidelijk wie er achter de tweede zit. Iemand die 12 dagen eerder uit de gevangenis was vrijgelaten, nam een pistool, richtte zich op onze vriend Evîn in het Ahmet Kaya Koerdisch Cultureel Centrum en vuurde kogels op haar af totdat ze de marteldood stierf. Dit is geen toeval. Op de dag van het bloedbad zou er een bijeenkomst worden gehouden in het Ahmet Kaya Centrum. Het is duidelijk dat het doel was om een nog groter bloedbad te plegen. Daarom kan niemand dit bloedbad verdoezelen. Mijn eis is dat er een commissie wordt gevormd voor de bloedbaden in Parijs. Het Koerdische volk, hun internationale vrienden en het Franse volk moeten samenwerken om ervoor te zorgen dat dit bloedbad niet wordt verdoezeld, dat het bloedbad aan het licht komt en de waarheid aan het licht komt.