- Zuid-Koerdistan
Cemil Bayik, medevoorzitter van de Uitvoerende Raad van de KCK (Unie van Koerdische Gemeenschappen), benadrukte in een boodschap voor het 31e Koerdische Internationale Culturele Festival het belang van cultuur als hoeksteen van de menselijke samenleving en als belangrijk onderdeel van de menselijke identiteit. Koerden zijn zich tot op de dag van vandaag bewust gebleven van het belang van hun culturele tradities, zei Bayik in zijn boodschap. Maar vooral in het licht van de methoden van “witte genocide” die de kapitalistische moderniteit en de onderdrukkende natiestaten gebruiken tegen de Koerdische samenleving, zou dit bewustzijn tot uiting moeten komen in veel meer initiatieven dan voorheen om de Koerdische cultuur in haar verschillende vormen te beschermen en te promoten. Bayik stelt de oprichting voor van een conservatorium voor Koerdische kunst in Europa. De boodschap werd gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap en luidt als volgt:
Kunst wordt door de kapitalistische moderniteit beschouwd als een sector
Het is een algemeen aanvaard feit dat een leven zonder cultuur en kunst een kreupel, ongeordend, verdord en vals leven is. Er is geen leven zonder cultuur en kunst. Dit is de reden waarom natiestaten, de krachten van de kapitalistische moderniteit, alle soevereine machten, zich bezighouden met speciale oorlogsmethodes om de mensheid te perverteren, haar uit haar tradities te rukken en uiteindelijk te onderwerpen aan genocide. De omvang van de genocidale politiek tegen naties en gemeenschappen is nog nooit zo groot geweest in de geschiedenis van de mensheid als in het tijdperk van de natiestaten.
De kapitalistische moderniteit beschouwt cultuur en kunst als één sector. Het wil mensen en samenlevingen controleren met zowel de methoden van de zogenaamde soft power als de wrede oorlogsinstrumenten. Elk verzet en elke strijd tegen dit beleid en deze aanvallen is waardevol en moet worden gewaardeerd. Cultuur is de toekomst en de realiteit van volkeren. Ieder mens en iedere samenleving groeit, leeft en ontwikkelt op zijn eigen wortels. Net zoals gras verdort als het wordt ontworteld, geldt dit ook voor mensen en samenlevingen.
De Koerden hebben de politiek van culturele genocide, etnocide, meer dan enig ander volk meegemaakt. Wrede, genocidale krachten blijven elke mogelijke methode gebruiken om de Koerdische samenleving te vernietigen. Ze vernietigen hun taal, cultuur en kunst met de praktijk van witte genocide [Opmerking: De term “witte genocide” wordt vaak gebruikt in de context van niet-fysieke vormen van etnocide en genocide zoals verdrijving, assimilatie, vernietiging van cultureel erfgoed en geschiedenis, enz. in de context van wreedheden tegen Koerden, maar ook Armeniërs, Arameeërs, Assyriërs en Yezidi’s. Dit heeft niets te maken met het gebruik van de term door rechts-radicale samenzweringstheorieën in Westerse landen, die ook racisme tegen blanken inhouden]. Het Koerdische volk laat zich echter niet verslaan, staat rechtop, vecht voor zijn vrijheid en wordt zo de bron van morele kracht en hoop voor alle krachten van vrijheid en democratie. Dit komt omdat Koerden altijd vastbesloten zijn geweest om alles te doen om hun cultuur te behouden.
De Dengbêj-traditie speelde hierin een belangrijke rol [Opmerking: Dengbêj zijn Koerdische dichters – barden – die van generatie op generatie de pijn en het lijden van hun samenleving, oorlogen en conflicten tussen volkeren en etnische groepen, tegenslagen van de liefde, gewoonten van vreugde, sprookjesverhalen, klaagzangen of gebedsliederen doorgeven met mondeling overgeleverde liederen van verschillende genres, zonder muzikale begeleiding. Voor het Koerdische volk in het bijzonder wordt orale literatuur beschouwd als de autobiografie van de samenleving, daarom worden dengbêj ook beschouwd als historici]. Het is niet voor niets dat Rêber Apo [Abdullah Öcalan] zei dat het Koerdische volk altijd muziek heeft gebruikt om zich te verzetten.
Koerden beleven een renaissance
Het Koerdische volk heeft nu grote voordelen. Onze 50-jarige strijd heeft grote waarden en kansen gecreëerd. Het epische verzet van Rêber Apo, de guerrilla’s in Zap, Metîna, Avaşîn en Xakurke, de mensen die van hun vrijheid beroofd werden in de gevangenissen vereist de creatie van grote werken. Deze historische strijd moet bekroond worden met literaire en artistieke werken zoals gedichten, liederen, films, schilderijen, beeldhouwwerken en andere genres. Het zijn juist de mensen uit de cultuur- en kunstwereld die worden opgeroepen om deze verzetsdaden te eren. Dankzij tienduizenden martelaren beleven de Koerden vandaag een renaissance en beleeft ook het Midden-Oosten een renaissance. De grootste ramp voor een samenleving is om haar kunst en cultuur niet te beschermen. Rêber Apo heeft zich de historische tradities van zijn volk toegeëigend en een cultuur van verzet gecreëerd door de strijd van de PKK. Daarmee heeft hij de Koerden de kracht gegeven om voor hun eigen vrijheid te vechten en de hele mensheid te inspireren.
De scheppers van kunst zijn degenen die samenlevingen in stand houden en zorgen voor hun socialisatie. Het is uit dit idee dat alle scheppers van kunst hun kracht moeten putten. De kapitalistische moderniteit is tegen het behoud van de collectieve identiteit; ze bevordert populisme, individualisme en materialisme. Dit plaatst kunst en haar scheppers in een commerciële tanggreep en leidt ze af van hun betekenis. Als gevolg daarvan doodt dit beleid het leven, de maatschappij, de kunst en haar beoefenaars.
Daarom spelen cultuur en kunst een zeer belangrijke rol in de vorming van mentaliteit, persoonlijkheid en sociaal leven. De rol van cultuur en kunst in het ontwikkelen van de creativiteit van de samenleving en het veiligstellen van haar toekomst is erg belangrijk. Kunstbeoefenaars zijn pioniers en intellectuelen die de samenleving leiden. Het is hun plicht om de sociale, morele en politieke kenmerken van de samenleving te ontwikkelen en te beschermen.
Alles begint met mentaliteit – zelfs overwinningen. Rêber Apo streed hard voor de ontwikkeling van de mentaliteit, de persoonlijkheid en het leven van de Koerden. Hiervoor ontwikkelde hij een filosofie en ideologie, vereisten die horen bij het leiden van een samenleving, organisatie, strijdbaarheid en de strijd voor deze mentaliteit. Hierdoor heeft het Koerdische volk een wenselijk en voorbeeldig niveau bereikt. Het is de plicht en verantwoordelijkheid van de kunstbeoefenaars om deze realiteiten te ontwikkelen in het Koerdische volk en in andere volkeren van de wereld, internationaal. Alle moeilijkheden, obstakels, fouten en tekortkomingen worden overwonnen in de manier van denken. Hiervoor heeft Rêber Apo ons de taak opgelegd van de “revolutie van geweten en mentaliteit”. Want mentaliteit en geweten ontwikkelen in de mens begrip, moed, vastberadenheid en wil.
Aanvallen kunnen niet alleen militair worden gebroken
De aanvallen van de genocidale, verraderlijke en collaborerende kapitalistische moderniteit kunnen niet alleen door militaire strijd gebroken worden. Om deze aanvallen te breken moeten we strijd en oorlog voeren op het gebied van ideologie. We kunnen deze aanvallen breken door te strijden op het gebied van cultuur en kunst. Artiesten en kunstenaars zijn de taal, het hart en de hersenen van de samenleving. Zij zien en begrijpen de problemen van de samenleving en leiden haar in het vinden van oplossingen. Koerdische artiesten zijn pioniers in het vormgeven van de nieuwe samenleving en verlichting.
De wrede staat wil de Koerden vernietigen. Het is de taak van de artiesten en kunstenaars om de strijd daartegen te ontwikkelen. Als hun verzet niet genoeg is, moeten ze de effecten van de kapitalistische moderniteit en de natiestaten beter begrijpen en hun patriottische en revolutionaire gevoelens versterken. Alleen dan zullen ze niet streven naar deze krachten, niet onder hun invloed komen en een grote woede tegen hen koesteren, die ze uiteindelijk zullen kanaliseren in bewustzijn en strijd.
Kunstenaars en artiesten leggen zichzelf nooit obstakels in de weg. Ze zijn ook nooit tevreden met wat er is, maar zijn altijd op zoek naar vernieuwing. Ze zijn aanhangers van de waarheid, zien hun creatie als ontoereikend en proberen altijd meer te doen om het goede en het mooie te bevorderen. Het tegenovergestelde doen is niet goed voor de samenleving. De scheppers van kunst houden het doel van de samenleving, vrijheid, levend, verhogen het moreel, het enthousiasme, de opwinding en de vastberadenheid om te vechten.
Harten en geesten moeten in Koerdistan zijn
Het is een epische strijd. De krachten van de strijd voor vrijheid en democratie in de wereld putten er moraal uit en vestigen er hun hoop op. Maar eerst en vooral moet het meer leven brengen in Koerdische individuen. Maar de laatste jaren is er een achteruitgang. Dat is het tegenovergestelde van vooruitgang. Dit moet veranderen, en er moeten werken van zeer hoge kwaliteit worden geproduceerd. De strijd in Koerdistan moet zeer succesvol vertegenwoordigd worden in de wereld op het gebied van kunst.
We kijken terug op vijf decennia van verzet – en we bevinden ons in de meest kritieke fase. Er zijn grote kansen, maar ook gevaren. Het gevaar komt niet alleen van de kapitalistische moderniteit en genocidale staten. Het komt ook van de lijn van verraad van Koerdische collaborateurs die aan de zijde van de moordenaars tegen het Koerdische volk en de vrijheidsstrijd marcheren. Hiertegen is er het verzet van Rêber Apo, de guerrillastrijders en ons volk. Dit verzet is tegen de steun van de NAVO aan haar op één na grootste leger [noot: hiermee wordt het Turkse leger bedoeld]. Dit proces gaat door.
De harten en geesten van onze mensen in Europa moeten in Koerdistan zijn. Ze moeten hiervoor al hun middelen mobiliseren. Onze mensen in Europa hebben altijd een positieve rol gespeeld. Ik geloof dat dit in de toekomst zo zal blijven en ik feliciteer de deelname en de strijd van onze mensen in Europa. Cultuurbeoefenaars en ons volk in Europa moeten de bescherming en ontwikkeling van de Koerdische cultuur en taal als een essentiële taak zien. Alle Koerden moeten in hun eigen taal kunnen spreken en schrijven en een vrije Koerdische cultuur als uitgangspunt nemen voor de opvoeding en het onderwijs van hun kinderen.
Dromen in het Koerdisch
Rêber Apo zei ooit: “Cultuur is het lichaam, taal is het lichaam, geografie is het lichaam, zorg goed voor je lichaam.” Dit is een essentieel perspectief dat voor ons allemaal altijd zou moeten gelden. Zelfs als je niet fysiek in je thuisland bent, ben je er met je hart en geest. De gehechtheid van onze mensen aan hun land, cultuur, taal en de strijd voor vrijheid van het thuisland moet altijd levend en sterk zijn. Zozeer zelfs dat dromen niet in de talen van Europa gedroomd worden, maar in het Koerdisch, en over Koerdistan en zijn cultuur gaan. Cultuur betekent aarde, aarde betekent landbouw, landbouw betekent werk. Het is het leven zelf. Daarom moet er zo snel mogelijk een conservatorium voor kunst geopend worden. Cultureel en artistiek engagement moet internationaal samengebracht worden met de strijd voor vrijheid en democratie. Het is tijd om gepaste maatregelen te nemen op het gebied van Koerdische muziek, film, theater, literatuur, folklore, schilderkunst en beeldhouwkunst.
De strijd voor de fysieke vrijheid van Abdullah Ocalan
We moeten weten dat onze belangrijkste strijd de fysieke vrijheid van Rêber Apo is. We moeten ons ervan bewust zijn dat het Koerdische volk al 25 jaar gevangen wordt gehouden. Als wij, het Koerdische volk in zijn geheel en zijn vrienden, onze plichten en verantwoordelijkheden ten volle hadden vervuld, zou Rêber Apo al lang vrij geweest zijn – en het Koerdische volk ook.
Vandaag worden overal acties gevoerd voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo. Deze acties zullen met de dag toenemen. De rol van cultuur en kunst in de strijd voor de bevrijding van Rêber Apo is belangrijk en fundamenteel. Wij zijn er zeker van dat alle scheppers van kunst en cultuur deze historische beweging zullen leiden. In deze zin feliciteren we de 31ste editie van het Koerdisch Internationaal Cultureel Festival. We zijn ervan overtuigd dat dit festival zijn historische rol zal spelen. Bij deze gelegenheid breng ik mijn groeten, liefde en respect over aan alle waardevolle artiesten en patriotten en wens ik jullie allen succes.
Bron: ANF