Besê Erzincan: Vrouwen moeten zichzelf regeren

Besê Erzincan, lid van de coördinatie van de KJK (Vrouwengemeenschap van Koerdistan), sprak op de vrouwenzender Jin TV in het programma Xwebûn onder leiding van Arjîn Baysal over de noodzaak van een op vrouwen gericht sociaal contract en het vermogen tot zelfverdediging.

Wat is het sociaal contract en waarom staat het op uw agenda?

Het sociaal contract kwam in 2001 op onze agenda omdat we het hebben over een vijfduizend jaar oud door mannen gedomineerd systeem. In deze vijfduizend jaar is het systeem voornamelijk georganiseerd door staat en macht. In het kapitalistische systeem zijn alle staten gestructureerd volgens een door mannen gedomineerd begrip. De samenleving is gestructureerd volgens het patriarchale denken. Onderwijs, zaken en leven zijn allemaal gestructureerd volgens het mannelijke denken en systeem. We kunnen de kleur, stem en begrip van vrouwen hier niet zien, want dat mag niet. De eerste samenleving werd echter door vrouwen gebouwd. Is er een leven zonder vrouwen? Zowel vrouwen als mannen hebben een rol in de vorming van de samenleving. Maar de rol van vrouwen werd geëlimineerd en ze werden aan huis gekluisterd. Staten hebben veel grondwetten, wetten, filosofieën, religies en theorieën. Maar al deze dingen zijn bedoeld voor mannen.

Alternatieve manier van leven

Als vrijheidsbeweging moeten we een perspectief hebben op hoe we ons moeten gedragen bij het opbouwen van het gemeenschappelijke leven van vrouwen en mannen in de sociale constructie, wat we moeten doen en hoe we moeten leven. Ons sociaal contract gaat over hoe vrouwen, mannen, kinderen, ouderen en de natuur in harmonie kunnen samenleven.

Vrouwen zijn de scheppers van het leven. We moeten ons op alle vlakken organiseren om ons eigen bestaan ​​veilig te stellen. Met dit inzicht hebben we in 2001 het sociaal contract op onze agenda gezet. In de bergen creëerden we een systeem en een perspectief dat tot leven werd gebracht in Bakur en Rojava [Noord- en  Oost-Syrië,]. Dit contract dat we hebben gemaakt, biedt het perspectief van hoe een vrije samenleving kan worden opgebouwd.

Nationale wetten zijn gebaseerd op seksisme

Waarom kunnen nationale wetten de problemen van vrouwen niet oplossen?

De wetten van natiestaten zijn gemaakt op seksistische basis. Dat heeft een hele lange geschiedenis. In de wetten van natiestaten zijn vrouwen altijd tweederangs of worden ze genegeerd. Dit is in alle opzichten zo. Laten we eens kijken naar de huidige situatie in Turkije: een vrouw klaagt voor de rechtbank omdat ze het slachtoffer is van geweld door een man, maar de rechtbanken verdedigen de mannen en niet de vrouwen. En waarom? Omdat de wetten van staten zich inzetten om de mannelijke macht te beschermen. Dit is essentieel voor het onderhoud van het systeem. Hoe gelijk de vrouw ook heeft, ze wordt niet herkend. Er is een onderscheid tussen de geslachten. Maar dit onderscheid komt niet overeen met de natuurlijke structuur. Het is gebaseerd op een seksistisch begrip. De wet stelt dat mannen en vrouwen hetzelfde loon moeten krijgen, maar in de praktijk is dat nooit het geval. In sommige staten hebben vrouwen zeer serieuze strijd geleverd om deze wetten tot stand te brengen. Maar ook al staat het in de wet, de staat, die verantwoordelijk is voor de handhaving van de wet, doet niets om het in praktijk te brengen. Veel wetten zijn slechts een show.

De wetten van de natiestaat zijn volledig ontworpen in overeenstemming met de belangen van de staat. Er wordt geen rekening gehouden met maatschappelijke belangen. In de oude samenlevingen heerste moraliteit in plaats van wetten. Sociale ethiek nam een ​​belangrijke plaats in. Tegenwoordig is het morele begrip van de samenleving over politiek afgeschaft en vervangen door wetten. Dit heeft geleid tot discriminatie en onrechtvaardigheid in de samenleving. Gezien deze situatie was het voor ons absoluut noodzakelijk om een ​​sociaal contract op te stellen om een ​​vrij leven op te bouwen. Voor dit doel is hij gemaakt.

Vrouwen moeten zichzelf regeren

Het sociaal contract verwerpt de wetten van de staat volledig. Waarom verwerpt u de wetten direct in plaats van ze te veranderen?

De staat staat fundamenteel vijandig tegenover vrouwen. Hij is antidemocratisch. Ook al proberen sommige staten dit feit te verdoezelen door zichzelf te definiëren als verzorgings- en rechtsstaat, ze kunnen dit feit niet verbergen. In het sociaal contract stellen we bijvoorbeeld democratisch confederalisme voor als alternatief voor het staatssysteem. In plaats van gecentraliseerde en autoritaire bestuursvormen ontwikkelen we originele en autonome vormen van zelfbeschikking. Alle geloofsgemeenschappen en maatschappelijke groeperingen, vrouwen en jongeren, moeten voor zichzelf bepalen. Het is niet nodig dat iemand van buitenaf hen komt regeren. Het systeem dat we ons voorstellen is er een dat de staat afwijst. Maar we weten ook dat de staat geen systeem is dat van de ene op de andere dag kan worden afgeschaft. Daarom moeten we de staat geleidelijk ontmantelen en overbodig maken door ons eigen systeem binnen de staat te creëren. De staat heeft een traditie van vijfduizend jaar. Het is niet mogelijk om hem in één dag uit te schakelen. Om dit te doen, is het enerzijds nodig om het systeem te veranderen door binnen de staat te werken. Aan de andere kant moeten we een alternatief systeem ontwikkelen zodat er structuren zijn voor als de staat verdwijnt. We werken ook aan dit onderwerp. Het is geen eenzijdige onderneming, want we hebben al vaker gezien dat de staat eerst rechten toekent en ze dan weer terugneemt.

Sociaal Contract en Verdrag van Istanbul

Dat hebben we ook ervaren met het Verdrag van Istanbul. Wat kun je daarover zeggen?

Het Verdrag van Istanbul is belangrijk voor vrouwen. We hebben gezien dat het kan worden ingetrokken als je dat wilt. Het doel van het Verdrag van Istanbul is het voorkomen van geweld tegen vrouwen. Daarom strijden vrouwen ervoor dat dit verdrag niet wordt afgeschaft. Dat klopt, en deze strijd moet doorgaan. Maar we hebben het over iets anders. Het gaat in alle opzichten om een ​​nieuw en vrij leven. Het sociaal contract is veel beter dan het Verdrag van Istanbul. Wanneer het sociale contract op alle gebieden wordt gerealiseerd, zal er geen geweld tegen vrouwen meer zijn, geen onrechtvaardigheid en geen onrechtvaardigheid meer.

Verzamelde meningen uit alle delen van de samenleving

Ze zeggen dat dit contract een democratisch sociaal contract is. Hoe zullen alle geledingen van de samenleving, vrouwen, kinderen en ouderen, deelnemen aan deze overeenkomst?

In 2001 hebben we het voor het eerst als concept uitgewerkt. Hier is later onderzoek naar gedaan. Er werd rekening gehouden met de suggesties van vrouwenraden en de meningen van vrouwenbewegingen over de hele wereld, van jongeren en verschillende delen van de samenleving. Op deze manier werd het sociaal contract voorbereid toen het voor het eerst werd opgesteld. Nu zien we het in Rojava. Daar wordt ook een sociaal contract opgesteld. Meningen worden uit alle geledingen van de samenleving gevraagd, er worden bijeenkomsten georganiseerd, er wordt al jaren over gediscussieerd en er wordt geprobeerd om tot een besluit te komen. Het verdrag moet democratisch tot stand komen zodat iedereen zich ermee kan identificeren.

Volgens welke principes sluiten vrouwen een sociaal contract?

Vrouwen zijn altijd de pioniers van een democratische samenleving geweest. Met dit contract bepalen wij vrouwen in wat voor samenleving we willen leven. We sluiten een sociaal contract af op basis van het paradigma van Rêber Apo [Abdullah Öcalan] voor een democratische, ecologische en vrouwvriendelijke samenleving. Het contract is gebaseerd op deze drie basisprincipes.

Leven in een vrij partnerschap

Een van de belangrijkste punten van het sociaal contract is het leven in een vrij partnerschap. Als we een vrije toekomst willen, moeten er vrije relaties worden gecreëerd. Vandaag moet vooral de mentaliteit veranderen. Met de bestaande achterlijke, traditionele denkwijzen kan geen nieuw leven worden opgebouwd. Vrouwen hebben in dit opzicht zeer ernstige problemen. Deze problemen zijn echter niet alleen vrouwenproblemen, ze raken de samenleving als geheel. In Rojava zijn er bijvoorbeeld vrouwenorganisaties. Deze instellingen pakken de problemen van vrouwen aan en lossen ze op. Ook hier zijn de statuten van kracht.De samenleving wordt geïnformeerd en bewust gemaakt van deze kwesties. Bijvoorbeeld het recht van vrouwen op onderwijs en economische vrijheid en de afwijzing van kindhuwelijken, enz. Vrouwen krijgen rechten. Met dit sociale contract worden vrouwen subjecten op alle gebieden van het leven. Vrouwen en mannen zijn de twee meest essentiële elementen van de samenleving. Maar in de huidige situatie worden vrouwen genegeerd. Het monolithische systeem, oftewel mannelijkheid, wordt als uitgangspunt genomen. We proberen dit eenzijdige systeem te veranderen en samen een leven te creëren.

Hoe wordt het sociaal contract uitgevoerd?

Hoe moet het sociaal contract worden geïmplementeerd op alle gebieden van het leven, bijvoorbeeld in de economie, gezondheid, onderwijs, enz.?

Een concreet voorbeeld hiervan is vandaag te zien in Rojava. In de gezondheidszorg, het bedrijfsleven, het onderwijs en meer begint het sociale contract tot leven te komen. Om de dimensies van de democratische natie tot leven te laten komen, moeten vrouwen het voortouw nemen. Alle dimensies zijn rechtstreeks van invloed op vrouwen. Vrouwen moeten dit eerst op hun eigen gebied implementeren en ontwikkelen, zodat het in alle gebieden tot uiting kan komen. De vrouw heeft een democratisch karakter. Daarom is het voor haar niet moeilijk om het voortouw te nemen in de democratisering van de samenleving. Natuurlijk is het, zoals bij elk werk, belangrijk om het perspectief goed te krijgen. Alleen een strijd die wordt gevoerd met een goed gedefinieerd perspectief kan vruchtbaar zijn. Wil het sociaal contract resultaten opleveren, dan moeten vrouwen in de eerste plaats het voortouw nemen in deze kwestie en een actieve rol spelen in de strijd om de maatschappelijke mentaliteit te veranderen. Met name het onderwijs moet door vrouwen worden aangepakt. Onderwijs is een zeer belangrijke dimensie. Sociale opvoeding leidt tot sociale verandering. Het onderwijs dat door vrouwen wordt gegeven, maakt het gemakkelijker om de samenleving op te bouwen.

Een andere belangrijke dimensie voor vrouwen vandaag de dag is de economie. De economie is uit handen van vrouwen genomen en moet haar weg terug vinden naar haar ware essentie. Tegenwoordig wordt zakendoen vereenzelvigd met mannen. Een goed begrip en ontwikkeling van de economie kan alleen worden bereikt door de tussenkomst van vrouwen op dit gebied. Mannen ontwikkelen projecten in overeenstemming met het kapitalistische systeem. Dit schaadt de natuur en de samenleving in alle opzichten. De economie die vrouwen zullen ontwikkelen, zal echter collaboratief, ecologisch en gebaseerd op sociaal voordeel zijn. Een economie die de natuur schaadt en niet sociaal is, leidt niet verder dan het draaien van het wiel van het kapitalistische systeem. De door vrouwen te ontwikkelen economie moet een economie van behoeften zijn. Productiviteit moet worden bepaald op basis van behoeften en niet op basis van consumptie.

Is Rojava een ideaal model voor de ontwikkeling van al deze dimensies?

Ja dat is het. Rojava is in dit opzicht een heel belangrijk en ideaal voorbeeld. Het in Rojava ontwikkelde systeem is in veel opzichten een voorbeeld. Vrouwen nemen er belangrijke taken op zich, bijvoorbeeld op het gebied van gezondheid, onderwijs, defensie en het bedrijfsleven. De veranderingen die de participatie van vrouwen met zich meebrengen, raken alle geledingen van de samenleving. Rojava is daar het meest concrete en mooie voorbeeld van.

Zelfverdediging is van levensbelang

Hoe kan het sociaal contract worden ontwikkeld en beschermd? Hoe belangrijk is zelfverdediging?

Omdat we buiten de staat leven, zullen er altijd aanvallen op ons zijn. De staat zegt: leef volgens mijn ideeën en ik bemoei me niet met uw zaken. Maar we komen in opstand tegen dit staatssysteem. Daarom ziet de staat ons als een grote bedreiging voor zijn systeem. Hierdoor bevindt hij zich in een constant aanvals- en vernietigingsconcept. Daarom is het noodzakelijk om te weten hoe het systeem dat men onafhankelijk wil bouwen tot het einde kan worden beschermd. Dit geldt vooral voor vrouwen, omdat de aanval in wezen op ons gericht is. Het systeem dat wordt gebouwd en zal worden gebouwd, is een vrij op vrouwen gebaseerd systeem. Daarom wordt het aangevallen door het mannelijke staatssysteem. Vrouwen moeten dat begrijpen door naar de geschiedenis te kijken. Want als vrouwen zichzelf niet kunnen verdedigen, worden ze slaven en gevangenen van de man, de staat en het systeem. Dit is door de geschiedenis heen tot op de dag van vandaag het geval geweest. De oprichting van de YPJ [Vrouwelijke Volksbeschermingseenheden] in Rojava ging niet alleen over het beschermen van het land uit een gevoel van patriottisme. De YPJ bestaat om alle waarden van hun eigen systeem te verdedigen. En dat is het juiste om te doen. Als we naar de revoluties in de wereld kijken, zien we dat vrouwen na de revolutie thuis werden opgesloten. Als Koerdische vrouwen kunnen we zeggen dat we grote lessen hebben geleerd uit deze historische realiteit.

Wanneer vrouwen verenigd en georganiseerd zijn, hebben ze de kracht en aanpak om zich te verdedigen tegen alle vormen van aanval. Ze bemoeien zich met onrecht en verdedigen zichzelf en hun samenleving. Om deze reden is de dimensie van zelfverdediging cruciaal voor vrouwen.