- Turkije
Het crisisteam van de Democratische Volkspartij (HDP) in Amed (Tr. Diyarbakir) hield een persconferentie in de districtsvereniging van Kayapınar over inspanningen na de aardbeving van 6 februari. De HDP vormde een crisiscoördinatiecentrum met andere oppositiepartijen en ngo’s om de aardbevingsramp aan te pakken.
Gülistan Atasoy en Zeyyat Ceylan, medevoorzitters van de provinciale HDP-vereniging, Hayrettin Altun van de DBP (Democratische Regio’s Partij) en Abbas Şahin van de Groen Linkse Partij woonden zondag de persconferentie bij.
Gülistan Atasoy verwees naar de tienduizenden doden en gewonden en de miljoenen getroffenen in het aardbevingsgebied en zei: “Sinds de eerste dag van de aardbeving zijn er veel tekortkomingen veroorzaakt door het centralistische en monistische begrip van de regering. Maar de solidariteit van de bevolking beloofde hoop. Men realiseerde zich dat collectieve solidariteit de basisvereiste is tegen het militaristische begrip van de staat. Hoewel slechts zes gebouwen in Amed instortten, kostten de tekortkomingen 409 levens.”
“De HDP-crisiscoördinatie heeft geprobeerd de getroffenen te helpen en is niet alleen actief in Amed, maar ook op andere gebieden. Een extra complicerende factor bij de hulpverlening is dat Amed, net als veel andere Koerdische steden en gemeenten, onder curatele staat. Zonder de trustees (beheerders van AKP) die de afgelopen jaren door het ministerie van Binnenlandse Zaken zijn aangesteld in plaats van de gekozen burgemeesters, en het systeem dat hierdoor is ontstaan, had veel effectiever werk kunnen worden gedaan”, zei de HDP-politicus.
Abbas Şahin, medewoordvoerder van de Groen Linkse Partij in Amed, zei: “Zoals u weet, kwam de AKP in 1999 aan de macht na de aardbeving en de ramp veroorzaakt door het gebrek aan voorzorgsmaatregelen in de regio Marmara. De AKP-regering trok geen lessen uit de aardbeving van ’99, maar ging nog verder en stelde de hele natuur en middelen van de bevolking open voor winstoogmerk en stemde in met een bloedbad ter verrijking van een handvol van haar aanhangers. Ook al probeert de politieke macht de verantwoordelijkheid te ontlopen met haar gebruikelijke beleid van perceptiecontrole door de gebeurtenis een catastrofe van de eeuw te noemen, de mensen erkennen de realiteit. De regering probeert met haar dagelijkse politiek aan de macht te blijven en heeft zich daarmee tot moordenaar van tienduizenden mensen gemaakt. Met de amnestie die in de bouwsector werd verleend, werden vergunningen voor honderdduizenden huizen zonder toezicht afgegeven en veranderden ze in een politiek spektakel. Op winst gerichte politiek op korte termijn was en is rampzalig voor deze samenleving.”
Met betrekking tot zijn werk tot nu toe zei het crisisteam dat de dringend noodzakelijke hulpgoederen zoals warm eten en dekens onmiddellijk na de aardbeving werden geleverd. “Dit werk zal worden voortgezet met duizenden vrijwilligers. Er zijn ook hulpgoederen naar afgelegen dorpen gestuurd, met honderd vrachtwagens uit Amed alleen al die met de nodige voorraden naar andere provincies reizen.”
“De staat en de regering waren drie dagen niet aanwezig in het aardbevingsgebied en begonnen toen hulpgoederen in beslag te nemen om zichzelf te verrijken. Onze mensen, die goed op de hoogte zijn van deze usurpator-mentaliteit, en de civiele instellingen en initiatieven van de stad blijven zich binden hun wonden door hun solidariteit ondanks de druk niet op te geven”, zei Şahin.
In Amed is tot nu toe aardbevingsschade aan meer dan 2.000 gebouwen geregistreerd, aldus het crisismanagementteam: “Het aantal gebouwen dat dringend gesloopt moet worden, wordt gegeven op 50. Deze gegevens betekenen dat tienduizenden inwoners worden geconfronteerd met een dringend huisvestingsprobleem. Gezien deze situatie heeft de regering besloten Antalya open te stellen voor Amed. Het feit dat er nu pogingen worden ondernomen om het huisvestingsprobleem op te lossen met een migratiebeleid zoals verhuizen naar Antalya, herinnert ons aan het hervestigingsbeleid sinds de oprichting van de republiek. In plaats van permanente oplossingen probeert de staat bewust mensen voor dit beleid in te zetten door enkel tenten ter beschikking te stellen.”
Buiten de stad zal een tentenstad worden gebouwd voor 20.000 mensen, wat ook problemen zal opleveren, vervolgde Şahin:Buiten de stad zal een tentenstad worden gebouwd voor 20.000 mensen, wat ook problemen zal opleveren, vervolgde Şahin: “Om te zien hoe de mensen die door gebrek aan voorzorgsmaatregelen op elk moment worden geconfronteerd met overstromingen en ziekten aan de rand van de Tigris, wat zal leiden tot verdere vernietiging, is niets anders dan een probleem oplossen met een nieuw probleem. We vragen welk probleem wordt opgelost voor de mensen die de aardbeving ternauwernood hebben overleefd door ze te isoleren van het sociale leven buiten de stad en ze bloot te stellen aan mogelijke risico’s?”
Şahin merkte op dat het een essentiële noodzaak is om lokale mensen in hun kracht te zetten en initiatief te nemen, en verklaarde: “Alles proberen te beheren vanuit één bron en één centrum stelt onze mensen bloot aan voortdurende natuurlijke en sociale crises. Hoewel er in ons land zeer serieuze maatregelen moeten worden genomen en levens moeten dienovereenkomstig worden gevormd, beleid dat het menselijk leven negeert, heeft alleen geleid tot onbeperkte groei van grote bedrijven en groot kapitaal, en tienduizenden levens zijn vernietigd als gevolg van een begrip dat steeds roekelozer is geworden, los van alle controle en het negeren van mensenlevens.”
HDP-provinciaal medevoorzitter Zeyyat Ceylan zei: “De huidige fase gaat over het helen van de wonden. Tegelijkertijd moet de strijd tegen het monistische en op winst gerichte systeem worden geïntensiveerd. We moeten hoe dan ook ons leven in ons eigen land voortzetten. Er zijn zoveel slachtoffers gevallen omdat er geen voorzorgsmaatregelen waren. Mensen werden weerloos in de steek gelaten. We zullen altijd het leven verdedigen. Zonder de inet van AKP-beheerders (i.p.v gekozen burgemeesters) zouden deze tekortkomingen niet bestaan. De door curatoren geleide gemeenten kunnen geen effectieve hulp bieden. Iedereen weet dat de staat zijn rol en mandaat niet heeft vervuld. In Amed is er gedurende 50 jaar strijd solidariteit opgebouwd. Onze remedie zijn het volk, de organisatie van ons volk. Honderden mensen zijn nog steeds onder het puin, buiten, dakloos. Laten we voor elkaar zorgen. Laten we solidair de handen ineen slaan.”