De Internationalist Commune van Rojava publiceert een reeks commentaren van internationalisten die Noord- en Oost-Syrië bezoeken.
In het nieuwe artikel schrijven de auteurs: “Het is soms moeilijk om gevoelens onder woorden te brengen, wanneer je geconfronteerd wordt met iets dat moeilijk te begrijpen is. Soms zelfs wanneer je zoiets niet eerder kon geloven. Omdat het een begrip is dat uit je hart komt, diep van binnen.
Toen we het over coöperaties hadden, dacht ik aan de collectieve boerderijen die ik ken in Frankrijk. Toen we naar Jinwar gingen – het vrouwendorp – dacht ik aan het dorp Umoja in Kenia… We hebben niet dezelfde ervaringen, dezelfde methodes, dezelfde opvattingen. We proberen weerstand te bieden met onze sterke en zwakke punten, met onze fouten en successen, we proberen weerstand op te bouwen op onze eigen verschillende manier. We delen allemaal dezelfde drang, hetzelfde verlangen naar solidariteit, naar vrijheid, om onze toekomst in eigen handen te nemen.”
De auteurs voegden eraan toe: “We hebben met veel mensen gesproken, in families, in de structuren van de autonome administratie. Iedereen heeft iemand verloren, een naast familielid, een vriend, een kind… soms nog veel meer.Duizenden hebben offers gebracht zodat anderen de kans kregen om een betere wereld op te bouwen.Tegen deze mensen die een vrij leven proberen op te bouwen, voert de Turkse staat drone-aanvallen uit, organiseert gewapende gevechten, bezet de gebieden en voert een oorlog tegen het water die een zware impact heeft op de humanitaire situatie, de landbouw, de elektriciteitsvoorziening en de drinkwatervoorziening. Daarnaast holt het embargo de economie en het dagelijks leven langzaam uit en is de dreiging van ISIS nog steeds sterk.Ja, ondanks het feit dat het grootste deel van de wereld het lijkt te zien als een probleem uit het verleden, is ISIS er nog steeds, met steun, veel wapens tot zijn beschikking en veel strijders.”
De auteurs benadrukten dat “de mensen van Rojava en Noordoost-Syrië veel offers hebben gebracht, zoveel hebben geworsteld en zoveel met hun eigen handen hebben opgebouwd. Ze zijn zo verbonden met deze revolutie dat het een deel van hen is. Ze hebben zich Öcalans filosofische en politieke visie eigen gemaakt. Ze zullen nooit terugkrabbelen. Ze tonen een vastberadenheid die niet alleen noodzakelijk, maar ook bewonderenswaardig is, met een nederigheid die respect afdwingt met het oog op alles wat ze hebben bereikt.”
De auteurs bezochten het Zwarte Stadion van Raqqa, een stadion dat door ISIS in een gevangenis werd veranderd waar burgers werden opgesloten, gemarteld, vermoord door onthoofding of ophanging. “Te midden van deze zware atmosfeer en de geur van dood die aan de muren kleeft, – schreven ze – rookte onze gids terloops een sigaret, waarbij hij uitlegde dat toen ISIS Raqqa bezette, als je betrapt werd op het roken van een sigaret, je vingers afgeknipt zouden worden.”