- Turkije
De ecologische crisis is onlosmakelijk verbonden met de institutionalisering van de macht in de staat. De staat functioneert als een instrument voor het afdwingen van klassenbelangen en patriarchale heerschappij en is gebaseerd op een begrip van de dominantie van de mens over de natuur. Het temmen, uitbuiten en zelfs vernietigen van de natuur wordt dus gezien als een legitiem doel voor de accumulatie van kapitaal. De AKP/MHP regering in Turkije is het overduidelijke bewijs van deze stellingen en staat voor onderdrukking, patriarchaat, neoliberalisme, nepotisme en de vernietiging van mens en natuur.
Uitgevaardigd decreet voor versnelde onteigeningen
Terwijl de vernietiging van bossen, zeeën, rivieren, landbouwgrond en leefgebieden van mensen door ecologische uitbuiting met de dag toeneemt, wordt de houding van Erdogan’s AKP-regering tegenover de natuur steeds duidelijker. In plaatsen als Akbelen en Ikizdere, waar het verzet van mensen tegen uitbuiting groeit, probeert de op kapitaal gerichte regering met behulp van politiegeweld en wetgeving de weg vrij te maken voor bedrijven. Met de “versnelde onteigeningsbesluiten” die op 2 november in de Turkse Staatscourant werden aangekondigd, probeert ze elk verzet in de kiem te smoren en het land te veranderen in een zelfbedieningswinkel voor het kapitaal. Met de door president Erdoğan ondertekende besluiten werd besloten tot “versnelde onteigeningen” voor de bouw van windenergiecentrales in Aydın, Kayseri, Çanakkale, Izmir en Manisa en waterkrachtcentrales in Gurgum (tr. Maraş). Deze besluiten confisqueren de onroerende goederen van mensen zoals akkers, land en huizen en bouwen wind- en waterkrachtcentrales op landbouwgrond en rivieren.
In die zin ziet milieuactivist Koray Türkay de strijd voor het milieu als onlosmakelijk verbonden met de strijd tegen de staat. Hij bekritiseerde het feit dat grote delen van de milieubeweging de staat nog steeds als de oplossing zien. Mensen hadden de “heiligheid” van de staat diep verinnerlijkt en dit moest worden doorbroken. In een interview met het persbureau Mezopotamya beantwoordde Türkay vragen over de huidige ontwikkelingen in het milieubeleid in Turkije.
“Het verzet moet worden gebroken”
Türkay waarschuwde voor een massale aanval op de leefruimte van mensen. Het nieuwe decreet is een uiting van deze aanval en een reactie op de groeiende strijd van de milieubeweging: “Het verzet van met name de dorpsbevolking tegen dergelijke aanvallen is een traditie geworden. De staat erkent dit en wil het probleem op deze manier oplossen. Door weilanden, akkers en privégrond van de bevolking te confisqueren, probeert hij elke strijd die hier zou kunnen ontstaan bij voorbaat te verhinderen. De enige basis hiervoor is het decreet over versnelde onteigening. Op deze manier probeert de staat een wettelijke basis te creëren voor een volledig onrechtvaardige situatie.”
“De heiligheid van de staat doorbreken”
Türkay benadrukte dat deze decreten, in tegenstelling tot de verwachtingen, geen einde zouden maken aan het verzet, maar dat de staat zichzelf juist ontmaskerde: “Het verzet zal doorgaan. Deze aanpak benadrukt alleen maar het punt dat de staat heeft bereikt. We zien de staat als een op winst gericht mechanisme tegen het volk. We bevinden ons echter op een heel andere plek dan in andere kapitalistische staten waar wordt geprobeerd om het kapitalisme te verhullen door middel van burgerlijke democratie. Wat de AKP/MHP regering probeert te doen is niets anders dan de acties van een criminele bende. Ze heeft zich ontwikkeld tot een macht die alle sociale, kleine familie- en individuele middelen gebruikt om te voldoen aan de winstgerichte behoeften van het kapitaal. Dit is jammer, maar het geloof in de heiligheid van de staat is zo sterk dat het doorbreken ervan een cruciale factor is.”
“De staat precies begrijpen”
Türkay benadrukte dat het allereerst belangrijk is om te begrijpen dat de staat zelf een mechanisme is dat de samenleving tegenwerkt, aanvalt, usurpeert en doodt. Het is noodzakelijk om hiervoor te vechten. Türkay legde uit: “In de ecologische strijd moeten we het hebben over de noodzaak om tegen de staat te vechten. Er is nog steeds een houding van de milieubeweging die de staat het hof maakt en prijst. Dit is een tegenstrijdigheid en het schaadt de strijd als die gevoerd wordt zonder bewustzijn. Deze aanval zal meer en meer toenemen. De regering, die het vege lijf wil redden, valt aan met alle macht die ze heeft. Dit laat echt zien hoe wanhopig ze is.”
“Georganiseerd verzet”
Desondanks zal de milieubeweging het de staat niet gemakkelijk maken. Het verzet voor de bescherming van het milieu zal op een meer legitieme en radicale basis moeten worden gevoerd, vervolgt Türkay: “De strijd van de milieubeweging heeft de afgelopen vijf jaar een lange weg afgelegd. De ecologische strijd is verenigd en er is een praktijk van gezamenlijke strijd ontstaan. Dit zal zich veel breder manifesteren. We weten dat de staat, met zijn wetshandhavers en rechtbanken, totaal onder vuur ligt. Dit was in het verleden niet het geval voor mensen in de dorpen. Maar in Akbelen, bijvoorbeeld, is het duidelijk geworden dat de slogan ‘Jij bent mijn soldaat’ is veranderd in ‘Jij bent hier om mij te vernietigen met een pistool in je hand. Ik zal je daarvoor ter verantwoording roepen. De staat staat nu heel openlijk voor het kapitaal.”