- Duitsland
Het Initiatief Democratisch Confederalisme nam deel aan het programma van het protestkamp tegen de G7-top en deelt hun indrukken, discussies en perspectieven.
Al maanden wordt er gemobiliseerd tegen de G7-top van dit jaar in Elmau. In juli marcheerden activisten uit Afghanistan, Mexico, Iran, Namibië, Algerije/Westelijke Sahara, Honduras en Guatemala door 20 steden in Duitsland als een karavaan “Voor Leven in plaats van G7” om te mobiliseren tegen de top en om meer gehoor en zichtbaarheid te creëren voor hun strijd. Op 25 juni kwamen ongeveer 5.000 mensen bijeen in een grote demonstratie in München om hun protest uit te spreken tegen de G7-top. Het kamp in Garmisch-Partenkirchen was een andere belangrijke uiting van protest en een plaats tegelijkertijd de uitwisseling van internationalistische perspectieven.
Een internationalistische avond
Het kamp, dat vorige week donderdag werd opgezet, werd vrijdag geopend met de film “Wir sind der Wind”. Dit ging in op de ecologische en sociale effecten van een windmolenparkproject in de staat Oaxaca in Mexico.
De dag van de grote demonstratie in München eindigde met een internationalistische avond in het G7-kamp. Er waren veel culturele bijdragen die de breedte van de protestbeweging tegen de G7-top lieten zien. Antifascistische en revolutionaire liederen uit verschillende strijdrichtingen werden samen gezongen en gesneuvelde kameraden werden herdacht met gedichten.
Demonstratie in Garmisch-Partenkirchen
Zondag stond in het teken van een demonstratie waartoe het actieplatform Stop G7 Elmau had opgeroepen. De openingsbijeenkomst begon met toespraken van Davis Reuben Sekamwa, Joshua Omonuk en Hamira Kobusingye van RiseUp en Fridays for Future MAPA (Uganda). Aan het hoofd van de demonstratie stonden activisten uit Mexico, Namibië, Honduras en het Koerdische en Saharaanse verzet, die al met de karavaan door Duitsland waren gereisd. De slogan “G7 – International Genocide Centre” werd meerdere keren geroepen, waarmee “de aandacht wordt gevestigd op de koloniale en racistische continuïteit van het Westen en de neoliberale agenda van de G7-staten”, aldus activist Sara. De solidariteit met de revolutie in Koerdistan was duidelijk zichtbaar bij de demonstratie. “Solidariteit met Rojava, weg met het verbod op de PKK” werd meermaals geroepen. “Door dit te doen, willen we wijzen op de noodzaak om een zelfbesturende samenleving op te bouwen en te verdedigen in tijden van meerdere crises, die een uitdrukking zijn van de wereldwijde vernietiging van de natuur en de samenleving door de G7-landen als onderdeel van de kapitalistische moderniteit.” zegt activist Azad. De demonstratie sprak zijn afwijzing uit van de huidige bewapening en militarisering.
De laatste bijeenkomst begon met een concert van het punkcabaret “Heiter bis wolkig”, gevolgd door toespraken van René Martinez voor de Garifuna Afro-inheemse beweging uit Honduras en Ina-Maria Shikongo voor de Beweging voor Klimaatrechtvaardigheid in Namibië over de neokoloniale activiteiten van de staten die aanwezig waren op de G7-top. Elir Negri Lavin van het initiatief “Jovenes ante la emergencia nacional” rapporteerde over militarisme, onteigening en gewelddadige aanvallen op het verzet als noodzakelijke en functionele elementen van vrijhandel in Mexico. Ten slottebelichtte Hzrwan Abdal voor de internationale campagne “DefendKoerdistan” de deelname van de G7-staten aan de aanvalsoorlog van de Turkse staat in Koerdistan en vestigde hij de aandacht op de dubbele moraal van deze staten. Tijdens de demonstratie werden handtekeningen verzameld voor de campagne Justice for Kurds, die campagne voert om de PKK van de EU-terreurlijst te verwijderen en tegen de criminalisering van de Koerdische beweging.
Militarisering, megaprojecten en sociaal verzet
Zondagavond werden de inhoudelijke discussies op het kamp uitgediept. Een lezing van Elir Negri Lavin en René Martinez ging in op de verstrengeling van de staat, vrijhandelsovereenkomsten en internationale bedrijven. Elir rapporteerde hoe de Mexicaanse wetgeving de afgelopen decennia is veranderd om het voor internationale bedrijven gemakkelijker te maken om natuurlijke hulpbronnen te investeren en te exploiteren. Het ging om de investeringen van Duitse autobedrijven en wapenbedrijven als Rheinmetall en Heckler & Koch. Het onderwerp ging in op de uitvoering van internationale megaprojecten en investeringen tegen de wil van de bevolking door regeringen met militaire middelen werd afgedwongen. René onderstreepte het belang, maar ook de moeilijkheden, van de strijd van de plattelandsbevolking tegen de onteigening en verdrijving van hun land. Met haar verzet verdedigt de samenleving ook haar gemeenschappelijke dorpsstructuren en strijdt ze voor democratische autonomie.
In de discussie die volgde, werd de vraag gesteld hoe de strijd in Mexico en Honduras ook kan worden ondersteund in de centra van de kapitalistische moderniteit. De twee activisten onderstreepten op indrukwekkende wijze hoe belangrijk het is dat mensen in landen als Duitsland zich organiseren en een concreet sociaal alternatief ontwikkelen. Het evenement eindigde met een minuut stilte voor al degenen die hun leven gaven in de strijd.
Op zoek naar antwoorden op de crisis van de kapitalistische moderniteit
Het Initiatief Democratisch Confederalisme nam ook deel aan de discussie van zondag met bijdragen over de zoektocht naar een alternatief voor het systeem van de kapitalistische moderniteit. Er werden twee lezingen gegeven over de ideologie van de vrouwenbevrijding van de Koerdische beweging en de ideeën van democratisch confederalisme, in het bijzonder de pijler van radicale democratie.
De lezing over radicale democratie ging over de basisideeën en concepten van de Koerdische vrijheidsbeweging, zoals het begrip van staat, samenleving, politiek en moraliteit. Concreet kwam ook de praktijk van het bouwen van structuren voor sociaal zelfbestuur in de bevrijde gebieden van Noord- en Oost-Syrië aan de orde. Van daaruit werd de link gelegd naar de huidige uitdagingen van linkse krachten in Duitsland, zoals hun zwakke sociale verankering en moeilijkheden bij het bouwen van structuren van sociaal zelfbestuur zoals coöperaties en gemeenten. Uit de daaropvolgende discussie bleek de grote belangstelling voor de concepten van de Koerdische beweging en de noodzaak van sociale ontwikkeling werd benadrukt.
De lezing over genderbevrijding besprak het belang van ethiek en esthetiek in de Koerdische bevrijdingsstrijd. De geschiedenis van de PKK en de ontwikkeling van haar eigen vrouwenbevrijdingsideologie en haar basisprincipes werden gepresenteerd. In dit kader kwamen revolutionaire vrouwen uit de Koerdische beweging aan bod en werd onder meer het verhaal van de in 1996 overleden guerrillastrijder Zeynep Kınacı (Zîlan) verteld. De geschiedenis van het ontstaan van het patriarchaat kwam ook aan bod en de impact ervan op de ontwikkeling van de staat, macht, kapitalisme en oorlog.
G7 en de repressie tegen de Koerdische vrijheidsbeweging
Het inhoudelijke programma in het protestkamp begon maandagochtend met een lezing over het PKK-verbod en de “Justice for Koerden”-campagne. De inleiding benadrukte het belang om hier in het kamp over het onderwerp te praten tegen de G7 en betrokken te raken bij het verzamelen van vier miljoen handtekeningen voor de schrapping van de PKK van de EU-lijst van zogenaamde terroristische organisaties. Omdat de staten van de G7 een beslissende rol speelden en spelen in het criminaliseren en bestrijden van de Koerdische vrijheidsbeweging, zowel in Koerdistan zelf als in landen als Duitsland. Vanaf het begin was de oorlog tegen de Koerdische bevolking en de Koerdische vrijheidsbeweging een oorlog die werd gevoerd door de NAVO en niet alleen door de Turkse staat. Vanwege de langdurige banden met de Turkse staat is de Bondsrepubliek Duitsland van bijzonder belang. Na de lezing kwam onder meer aan de orde hoe de strijd tegen het PKK-verbod kan worden gecombineerd met andere vormen van strijd, zoals de beweging voor klimaatrechtvaardigheid.
Verenig democratische krachten: avondprogramma op het einde
Om het verband tussen de verschillende bewegingen, onderwerpen en strijden te onderstrepen, werd de laatste avond gezamenlijk ontworpen met bijdragen van verschillende organisaties. Moctar, een activist van Alarmphone Western Sahara, opende het evenement door de deelnemers uit te nodigen om een minuut stilte in acht te nemen ter nagedachtenis aan al degenen die zijn vermoord door het meedogenloze grensregime van Europa. Hij sprak over de externalisering van grenzen en hoe dit beleid van landen als de Westelijke Sahara poortwachters maakt om te voorkomen dat mensen Europa binnenkomen. Moctar benadrukte dat iedereen die zich niet duidelijk uitspreekt tegen dit grensregime medeplichtig zou worden aan dit beleid. Degenen die verantwoordelijk zijn voor deze gruweldaden moeten duidelijk worden getoond “wat wij van hun hypocrisie vinden”: “Praten over vrede en tegelijkertijd miljarden investeren in wapens is de belichaming van deze hypocrisie.”
Vervolgens ging een filmvertoning in op de effecten van mijnbouw. Indrukwekkende foto’s en interviews toonden de impact van Glencore’s steenkoolwinning in El Cerrejón op gemeenschappen en de natuur. Filmmaakster Katherina benadrukte dat deze vernietiging van de natuur, het grondgebied van het gemeenschapsleven van inheemse en Afro-Amerikaanse gemeenschappen, systematisch wordt afgedwongen als ecocide en etnocide. De steenkool die bij deze vernietiging wordt gewonnen, wordt voornamelijk geëxporteerd naar Duitsland, Turkije, de VS en Azië. Dit toont de nauwe verbondenheid en verantwoordelijkheid die ook de Bondsrepubliek Duitsland draagt voor deze vernietiging. Met betrekking tot dit mondiale systeem en de G7-top, benadrukte Katherina: “Het is belangrijk dat we elkaar hier tijdens de G7 ontmoeten om een alternatief voor het doodsmodel van de G7 te bespreken. Omdat we het hebben over een ideologie die ons overal ter wereld gevangen houdt.”
Viktor, een activist bij de onderzoeksgroep Tren Maya, wees op de connecties tussen de bedrijven die profiteren van wereldwijde uitbuiting en onderdrukking. Tegelijkertijd werd de grote verbondenheid en solidariteit tussen de verschillende verzetsstrijden duidelijk. In het bijzonder werd de rol van Deutsche Bahn, Rheinmetall en Heckler&Koch in verschillende landen van Mexico tot Koerdistan besproken. De oproep werd gedaan om samen te werken tegen de productie en export van wapens en om deel te nemen aan het protestkamp van de Rheinmetall-ontwapeningscampagne in Kassel van 29 augustus tot 4 september.
“Allemaal samen zullen we winnen. De strijd gaat door”
Met de slogan “Allemaal samen zullen we winnen. De strijd gaat door”, onderstreepte Mockta uit Nigeria nogmaals de solidariteit van de mensen in het verzet. Omdat alle samenlevingen worden onderdrukt en uitgebuit door hetzelfde systeem, moet er een onderscheid worden gemaakt tussen samenlevingen en de staat.
Het Initiatief Democratisch Confederalisme onderstreepte ook het mondiale karakter van het gewelddadige systeem van de kapitalistische moderniteit. Ze benadrukte dat het verzet collectief moet worden geleid en lokaal moet worden georganiseerd volgens de respectieve sociale realiteit om samenlevingen en de natuur te verdedigen tegen de kapitalistische moderniteit. Met betrekking tot de huidige ecologische en sociale crisis die door deze moderniteit wordt veroorzaakt, legde de IDC uit dat er een fundamentele mentaliteitsverandering nodig is om de crisis te overwinnen: “Oplossingen zijn geen groene technologieën, maar een verandering in de relatie tussen mens en natuur, in waar de mens ziet zichzelf niet buiten de natuur en de natuur als een te exploiteren object.” Ook kwam de huidige situatie in Koerdistan aan de orde, van waaruit de parallellen met de exploitatie van de natuur, het grensregime, de militarisering van de samenleving in Turkije en Noord-Koerdistan naar Mexico werd getrokken.
Het evenement eindigde met een boodschap van solidariteit met de Koerdische bevrijdingsstrijd, waarvoor de deelnemers zich verzamelden voor een spandoek met de eis “Geen oorlog tegen Koerdistan”.
Uitwisseling en discussie met activisten en bewoners
Naast de intensieve uitwisseling over wat de aanslagen en het verzet gemeen hadden met de internationalistische activisten in het kamp, was ook de uitwisseling met de bewoners van Garmisch-Partenkirchen een belangrijke ervaring. Ze deden verslag van de massale, intimiderende aanwezigheid van de politie in de afgelopen maanden ter voorbereiding van de top. Sommige bewoners zochten actief de dialoog in het kamp, aan de informatietafels en in het internationalistische paviljoen, waar materiaal over de Koerdische vrijheidsbeweging werd uitgestald. De gesprekken gingen niet alleen over de G7-top, maar er werd ook gesproken over het leven in de dorpen in de regio en hoe dat de afgelopen decennia is veranderd.
Crisissen en kansen – Zwaktes omzetten in sterke punten
De protesten rond de G7-top hebben niet alleen de wereldwijde strijd voor een waardig, gemeenschappelijk leven in harmonie met de natuur aan het licht gebracht, maar ook de huidige crisis waarin de linkse bewegingen zich bevinden. De mobilisatie in Duitsland was veel te zwak, wat niet in de laatste plaats te wijten is aan de onduidelijkheid van links in de aanpak van de oorlog in Oekraïne en de daarmee samenhangende kwestie van een duidelijke anti-militaristische houding ten opzichte van de NAVO en de G7. Daarnaast krijgen mobilisaties momenteel niet meer kracht, omdat ze niet te koppelen zijn aan een duidelijk te bevochten perspectief. Het schijnbare gebrek aan een tastbaar alternatief kwam ook naar voren in de discussies in het protestkamp. De focus lag op de aanvallen van de kapitalistische moderniteit op mens en natuur en de defensieve strijd daartegen en minder op de hoop en wensen, successen en gemeenschappelijke gronden bij het bouwen van een alternatief.
Tegelijkertijd is de afgelopen dagen en weken eens te meer duidelijk geworden dat veel mensen en bewegingen precies zo’n alternatief buiten het systeem zoeken. De Koerdische vrijheidsbeweging ziet dit in de ontwikkeling van de democratische moderniteit, met democratisch confederalisme als systeem van sociaal zelfbestuur, zoals dat al in Koerdistan, maar ook op veel andere plaatsen in de wereld wordt ingevoerd.
