Erdoğan probeert een wereldcoalitie tegen de Koerden te vormen

Turkije gebruikt de tegenstellingen en crisis in het Midden-Oosten om de Koerden uit te schakelen. Aan de ene kant verwelkomt Erdoğan de Iraanse president in Ankara en ondertekent hij economische en andere overeenkomsten. Aan de andere kant ondertekent hij de toetreding van Zweden tot de NAVO.

De Turkse staat mobiliseert zowel de VS als Europese landen en machten zoals Rusland tegen de Koerden. Het probeert de verschillende uitersten, die met diepe tegenstellingen tussen hen, aan zijn kant te krijgen. In zijn huidige staat geeft het prioriteit aan en concentreert het zich op het uitvoeren van de Koerdische genocide. Na de verkiezingen van mei 2023 zei Erdoğan tegen Turkse diplomaten dat ze zich zouden concentreren op diplomatie, hun vrienden zouden vermenigvuldigen en hun vijanden zouden isoleren. Dit besluit wordt uitgevoerd. Ze proberen hun betrekkingen met alle landen te verbeteren, ook met Griekenland. Ze hebben zich verwaardigd om de Arabische landen te bezoeken. Ze hebben het boek gesloten over heersen en stokken tonen zoals in het verleden. Ze vleien ook met Arabische staten om geld van hen te krijgen omdat hun economie slecht is. Ze hebben ook de handel met Israël opgevoerd, betrekkingen op hoog niveau aangeknoopt en zich ingespannen om de steun van deze kringen te winnen, met inbegrip van de Joden in de VS.

Ze ontwikkelden veelzijdige relaties met Rusland, waarmee ze geconfronteerd werden toen Rusland een vliegtuig van hen neerschoot. Erdoğan probeerde eerst voet bij stuk te houden, maar toen zijn kaliber te kort schoot, begon hij hen te sussen en concessies te doen. Rusland eiste meer concessies van Turkije dan ooit tevoren. Zo veel zelfs dat Erdoğan S-400 raketten van Rusland kocht als smeergeld. De Turkse staat deed al deze concessies en verdiepte de betrekkingen om de Koerden te verpletteren. Want Rusland was in Syrië en de weg was vrijgemaakt om de Koerden een status te geven. Er was geen mogelijkheid om Syrië aan te vallen en binnen te vallen zonder de goedkeuring en steun van Rusland. Dezelfde situatie gold voor Iran. Daarom ging het door met initiatieven zoals het Astana-proces. En het Astana proces veranderde in een anti-Koerdisch front. Uiteindelijk werd het Autonoom Bestuur van Noord- en Oost-Syrië onwettig verklaard in de verklaring die na die bijeenkomsten werd afgelegd. Ze kwamen overeen om de VS uit Syrië te verwijderen. Ze kwamen overeen om de autonome regio’s te verzwakken en hun energiebronnen in beslag te nemen of onklaar te maken. De recente luchtaanvallen van de Turkse staat op energiebronnen houden verband met deze besluiten.

Turkije gebruikte de toetreding van Zweden tot de NAVO als onderhandelingstroef tegen de Koerden. Uiteindelijk kwamen Zweden en de NAVO-landen overeen om troepen zoals de YPG niet te steunen en Koerdische activiteiten in Europa te beperken. Het militaire embargo tegen Turkije werd opgeheven. De VS stemde ermee in om F-16 gevechtsvliegtuigen te leveren en de oude te repareren. Ze hebben nu een pakket van 23 miljard dollar goedgekeurd. Canada hief het embargo op de camera’s op die het aan Turkije verkocht voor UCAVs en UAVs. Niet alleen Canada, maar ook Scandinavië en alle Europese landen hieven het wapenembargo op. Deze overeenkomsten werden onmiddellijk weerspiegeld in de oorlog in Koerdistan. De laatste twee aanvallen van de Turkse staat waren totale oorlogsmisdaden. Ze schakelden de bronnen van het leven in Rojava uit. Energiecentrales, graanopslagplaatsen, enz. werden getroffen. Burgers werden afgeslacht. Maar er kwam geen reactie van de VS en Europese landen, noch van Rusland. Deze mogendheden zagen het niet en spraken niet. Nochtans zijn ze zelf in Syrië en weten ze goed wat er gebeurt. De SDF-troepen die ISIS hebben verpletterd, zijn voor hun ogen het doelwit. Ze stellen ook hun luchtruim open voor Turkije. Het Koerdische volk wordt van zijn land verdreven en gedwongen te migreren.

De Turkse staat gebruikt de tegenstellingen en crisis in het Midden-Oosten om de Koerden uit te schakelen. Enerzijds ontvangt Erdoğan de Iraanse president in Ankara en ondertekent hij economische en andere overeenkomsten. Aan de andere kant ondertekent hij de toetreding van Zweden tot de NAVO. Enerzijds steunt hij Hamas en gaat hij tekeer tegen Israël. Aan de andere kant probeert hij zijn relaties met het Iraanse leiderschap te verbeteren. Het is bekend dat Iran en Turkije diepe tegenstellingen hebben. Maar Turkije heeft Iran nodig om de PKK en de Koerden te verpletteren omdat Iran invloed heeft in zowel Syrië als Irak. Iran is een invloedrijke macht in de regio. Deze alliantie heeft ook een Koerdische poot nodig. Daarom heeft hij de KDP voorbereid en probeert hij Hüda-Par en ENKS te activeren. Erdoğan probeert Rusland, Iran, de VS, Europa en de Arabische landen te verenigen tegen de Koerden en hun steun te krijgen. In die zin probeert hij een wereldcoalitie op te bouwen tegen de Koerden.

Het Koerdische volk, de intellectuelen en de democratische krachten van Syrië en Turkije moeten hun eenheid en strijd verhogen door deze feiten te kennen. Bloedige en duistere relaties en allianties moeten ontmaskerd worden en de volkeren van de wereld moeten verlicht worden. Turkije houdt al honderd jaar vast aan dit beleid van vernietiging en ontkenning. Zolang er mensen zijn die zich verzetten en vechten, zullen al deze plannen worden gedwarsboomd.

Bron: Ronahi krant