- Turkije
Maandag zetten de afgevaardigden van de HDP-fractie (Democratische Volkspartij) hun wake voort voor het opheffen van het totale isolement van de Koerdische PKK-leider Abdullah Öcalan. Al 22 maanden heeft geen enkel teken van leven de buitenwereld bereikt vanaf het gevangeniseiland Imrali. Dag in dag uit proberen de parlementsleden vanuit het parlement naar het ministerie van Justitie te marcheren, maar de politie verhindert dat. Daarom vindt er voor de ingang van het parlementsgebouw dagelijks een protestbijeenkomst plaats van de Kamerleden. Op de 13e dag van het protest namen parlementsleden Kemal Bülbül, Serpil Kemalbay, Erdal Aydemir, Murat Çepni, Kemal Peköz, Celadet Gaydalı en Nuran Imir deel aan het protest met borden waarop stond: “De wet moet ook van toepassing zijn in Imrali” en ” Isolatie is een misdaad tegen de menselijkheid”.
“De hele staat is in de grip van verval”
HDP-parlementslid Serpil Kemalbay nam het woord en zei: “We hebben verkiezingen voor de boeg. Op weg naar de belangrijkste verkiezingen in de geschiedenis van Turkije worden we geconfronteerd met een klimaat van onveiligheid in Turkije. Het verval neemt met de dag toe en er worden politieke moorden gepleegd. Dit verval is doorgedrongen in de regering en de top van de staat. Het is belangrijk om de hele situatie vanuit dit oogpunt te bekijken. Een van de belangrijkste redenen voor de grote corruptie, ellende, onrechtvaardigheid, onderdrukking en geweld in Turkije is het oorlogsbeleid, een beleid gebaseerd op conflict en het voorkomen van een oplossing. Dit wordt opgelegd aan de volkeren van Turkije. Om zijn macht en overleving te verzekeren, zet het fascistische AKP/MHP-blok zijn onderdrukking dag na dag voort en brengt een diepere en diepere nacht boven Turkije.”
“De femicides zijn een uitdrukking van hun angst”
Verwijzend naar de moorden in Parijs, zei Kemalbay: “Vandaag, 9 januari, is de herdenkingsdag van het eerste bloedbad in Parijs. In 2013 werden drie Koerdische vrouwelijke politici vermoord in Parijs. Sakine Cansız, Fidan Doğan en Leyla Şaylemez kwamen om bij dit bloedbad. Hoewel er veel bewijs was dat het MIT achter dit bloedbad zat, sloot de Franse staat het dossier af en deed Turkije op geen enkele manier onderzoek. In januari 2016 vonden bloedbaden plaats in de dodenkelders in de provincie Şirnak en andere plaatsen. Op 5 januari werden de drie Koerdische politici, Sêvê Demir, Pakize Nayır en Fatma Uyar, vermoord in Silopi. Deze bloedbaden worden uitgevoerd door de politieke krachten die vrouwelijke politici beschouwen die werken aan een democratische oplossing van de Koerdische kwestie en Koerdische politieke bewegingen als hun vijanden. We weten dat dergelijke politieke moorden niet alleen uit Turkije komen.”
Kemalbay herinnerde aan de Mirabel Zusters, Rosa Luxemburg en ook Deniz Poyraz en Nagihan Akarsel, en zei : “We zullen de democratische politiek blijven verdedigen tegen deze bloedbaden. Deze bloedbaden maken deel uit van de politiek van intimidatie. Het feit dat vrouwen het eerst werden neergeschoten toont hun angst van vrouwen. Dit is om de bijdrage van vrouwen aan politieke verandering te elimineren.”
“We zullen de isolatie doorbreken”
Kemalbay sloot af met de volgende woorden: “We zijn hier vandaag omdat we aannemen dat de basis van al dit beleid een beleid van oorlog en kolonialisme is. Zowel het kapitalistische systeem als de imperialistische machten willen de eisen van de volkeren voor gelijkheid, vrijheid, de mond snoeren en isoleren. democratie en vrede door intimidatie. Zo moet dit systeem in stand worden gehouden. Degenen die in 2013 tijdens het vredesproces drie vrouwelijke politici vermoordden, organiseerden ook de huidige moorden. Dit om de eisen het zwijgen op te leggen van de democratische krachten in Turkije en vooral de HDP. Deze aanvallen zullen ons niet dwingen ons terug te trekken. We zullen onze strijd voor vrede, gelijkheid, vrijheid en rechtvaardigheid voortzetten, niet alleen in Koerdistan en Turkije, maar over de hele wereld. We zullen het isolement in Imralı doorbreken zodat de noodzakelijke voorwaarden voor vredesbesprekingen kunnen worden gecreëerd. We zullen ervoor vechten en alle moeilijkheden het hoofd bieden. Het belangrijkste onderdeel van deze solidariteit zullen vrouwen zijn. De strijd van vrouwen verlicht ons pad. We vervolgen onze weg met wat we van hen geleerd hebben. We zeggen dat het isolement moet worden doorbroken, dat er een einde moet komen aan de oorlogspolitiek, dat er onmiddellijk vrede moet worden gesloten.”