Deze week wordt zoals ieder jaar stilgestaan bij het martelaarschap van twee internationalisten die hun leven gaven in de strijd voor een vrij leven ter verdediging van de revolutie in Koerdistan.
Kevin Jochim (Guerrillanaam Dilsoz Bahar) groeide op in de Zuid-Duitse stad Karlsruhe en trad in 2012 op negentienjarige leeftijd toe tot de Koerdische vrijheidsbeweging. Hij ging naar Rojava en streed in de gelederen van de Volksverdedigingseenheden (YPG) tegen de zelfverklaarde “Islamitische Staat” (IS), gedreven door zijn verlangen naar vrijheid. Op 6 juni 2015, in de buurt van Silûk, verloor hij zijn leven in dit gevecht.
Jakob Riemer (Guerrillanaam Şiyar Gabar), geboren in 1994, was een jonge internationalist uit Hamburg. Hij ging eind 2013 naar Koerdistan om met de guerrillastrijders te strijden voor zijn ideeën voor een betere wereld. Op 9 juli 2018 kwam hij in Çarçella in Noord-Koerdistan om als strijder voor de Koerdische Arbeiderspartij (HPG) in een militaire operatie van het Turkse leger.
“Dilsoz en Şiyar hebben zich verenigd in de zoektocht naar oplossingen voor de acute crisis van het heersende systeem. Op deze manier leerden ze de ideeën van Abdullah Öcalan kennen en werden ze geïnspireerd door de ontwikkeling van democratisch confederalisme in Koerdistan”, zei Gulê Agir zondag tijdens een bezoek aan de begraafplaats in Karlsruhe waar “Şehîd (Martelaar) Dilsoz” begraven ligt. Mensen van de Koerdische vereniging in Heilbronn en jonge internationalisten riepen op tot de herdenking van Kevin Jochim en Jakob Riemer.
Ongeveer 30 mensen verzamelden zich zondag op de begraafplaats in Karlsruhe bij het graf van Kevin Jochim om de gevallenen te herdenken. Na een minuut stilte werden toespraken gehouden waarin het belang van de inspanningen van de twee Duitsers voor de Koerdische bevrijdingsstrijd en de Rojava-revolutie werd benadrukt. Het zei onder meer: “Als internationalisten erkenden Dilsoz en Şiyar hun verantwoordelijkheid en wijdden ze hun jonge leven en al hun energie aan de revolutionaire strijd en de verdediging van een democratische samenleving in het Midden-Oosten. Ze erkenden de resolutiekracht die verborgen was in de PKK en het politieke denken van Abdullah Öcalan.”
Terwijl de Europese staten nooit moe worden van het bevorderen van waarden als democratie, vrede, vrijheid en gelijkheid, voeren ze in feite een imperialistische strategie die voor de volkeren van deze aarde niets anders betekent dan uitbuiting, onderdrukking en slavernij. “Dilsoz en Şiyar legden deze leugenachtige dubbele moraal al vroeg bloot en vertrokken naar de bergen van Koerdistan op zoek naar antwoorden”, zegt Gulê Agir. “Daar leerden ze dat, in tegenstelling tot wat we doen geloven, een leven voorbij de kapitalistische moderniteit vandaag al een realiteit kan zijn. Dit alternatief varieert van de democratische basisrevolutie in Rojava tot de stadsadministraties in Noord-Koerdistan tot de bevrijde bergen van de Koerdische guerrillabeweging en wijst ons de weg naar een vrije toekomst vandaag.”
Met hun leven en strijd zijn Dilsoz Bahar en Şiyar Gabar een gids en inspiratie geworden voor duizenden internationalistische jongeren die van over de hele wereld naar Koerdistan zijn gekomen om hun plaats in de gelederen van de revolutie in te nemen. “Zelfs vandaag zijn ze voor ons hier een lichtend voorbeeld van de echte geest van internationalisme.”
Aan het einde van de bijeenkomst werd een krans gelegd bij het graf van Kevin Jochim en werd samen het internationale partijlied “Bella Ciao” gezongen. De herdenking eindigde met een belofte om de onvoltooide strijd van de gevallenen voort te zetten en zich breder te organiseren “voor de realisatie van een bevrijd Koerdistan en een vrije wereld”.
