De Franse auteur Hervé Hamon schreef een artikel voor Le Télégramme waarin hij zijn bezorgdheid uit over het lot van de Koerden die gevangen zitten tussen Irak, Syrië en Turkije, wiens president, Erdogan, ervan verdacht wordt dit volk te willen vernietigen.
“Ze noemen hun land Rojava en veroverden het in 2012, tijdens de ‘Arabische Lente’. Ze bouwden een gebied tussen de Tigris en de Eufraat dat vier keer zo groot is als Libanon, dat ze beheren volgens sterke principes: secularisme, gelijkheid tussen vrouwen en mannen en zorg voor het milieu. Tegen Assad en met hun christelijke en Arabische bondgenoten van de Syrische Democratische Krachten.
Tijdens de Syrische oorlog bewonderden we hun moed, vooral die van hun vrouwen in de strijd. Ze waren ons bolwerk tegen de Islamitische Staat, die ze, ten koste van 36.000 doden, verdreven van Kobane (2014) naar Raqqa (2017), de ‘hoofdstad’, die het einde van het zogenaamde islamitische ‘kalifaat’ ondertekende. We zagen ze als ons voorhoede, ons schild, maar Donald Trump keerde ze in 2019 zijn rug toe en liet het veld open voor de Turken om te ontwrichten wat was gevormd. Erdogan, die een 800 km lange muur heeft gebouwd tussen Turkije en Rojava, heeft maar één obsessie: het Koerdische volk vernietigen zoals zijn voorgangers dat ooit deden met de Armeniërs. Hij is van plan de islamisten opnieuw te installeren op het grondgebied waar Daesh zijn greep had gevestigd en vier keer de Koerden aanviel zonder dat de westerlingen, hun “vrienden”, ook maar iets deden.
In het oosten heeft Irak een echte blokkade opgezet. In het westen zijn Turkse infiltranten bezig met etnische zuivering, terwijl het Ottomaanse leger scholen en dorpen bombardeert. In het zuiden wacht Assad, die kan rekenen op de waakzame steun van Iran, op het moment van wraak. We weten dat de Turken zich voorbereiden op de ultieme aanval. Ze beheersen de dammen in de rivieren Tigris en Eufraat, en er is een gebrek aan drinkwater voor vee en gewassen. Rojava staat op de rand van hongersnood en wacht op oorlog. Erdogan’s drones spotten zorgvuldig hun doelen, raken militaire leiders – zeven van hen, voornamelijk vrouwen, zijn gedood.
Terwijl de reactie op de verachtelijke poging tot moord op Salman Rushdie in de kiosken wordt besproken, zijn we ons ervan bewust dat de Islamitische Staat zich dreigt te herstellen in Koerdische landen, dankzij een van de belangrijkste leden van de NAVO, onze “bondgenoot” ? Het recht van de Koerden is het recht van volkeren op zelfbeschikking, zoals in Oekraïne. En onze onbegrijpelijke apathie is beladen met gevaren die ons onvermijdelijk zullen bereiken.”