“Ik weet het niet, heb ik mijn kinderen achtergelaten of Afrin?”

  • Rojava/Noord-en Oost-Syrië,

Op 20 januari 2018 begon de Turkse bezettingsstaat met zijn bezettingsaanvallen op Afrin, en tijdens deze aanvallen pleegde hij veel bloedbaden en misdaden. Het bombardement van de Turkse bezettingsstaat op het dorp Trinda op 8 maart 2018 resulteerde in het martelaarschap van 3 kinderen, namelijk Hassan (16 jaar), Hala (14 jaar) en Farhad (11 jaar), naast de verwonding van het kind Rashid (9 jaar).

De moeder, Benfesh Jammo, woont in het dorp Trinda in het bezette Afrin. Ze nam deel aan het Ouderenverzet, dat 58 dagen lang doorging in Afrin. Ze verloor 3 van haar kinderen tijdens de Turkse bombardementen in die tijd, en nu woont ze in het dorp Umm Al-Housh met haar 9-jarige zoon.

“Internationale machten zwijgen over alle schendingen en misdaden”

Moeder Benfesh woonde met haar vier kinderen (een dochter en 3 zonen) in Afrin, in vrede en veiligheid, en haar man was lid van de Binnenlandse Veiligheidstroepen in Afrin, maar de Turkse bezetting probeerde de regio te destabiliseren.

Benfesh zei hierover het volgende: “We leefden samen in veiligheid ondanks alle moeilijkheden van het leven, maar de oorlogsvliegtuigen van de Turkse bezettingsstaat vielen Afrin aan, en tijdens deze aanvallen vonden veel bloedbaden plaats, maar de internationale machten zwegen erover. Ik kon me niet voorstellen dat de granaten van de Turkse staat de dood van mijn kinderen zouden veroorzaken.” Hoe meer ik me die dag herinnerde, hoe meer mijn haat en haat tegen de Turkse staat toenam. Dit gebeurde op 8 maart. Die dag vroegen mijn kinderen om eten voor hen klaar te maken, waarna we naar de kelder gingen. Ondertussen werd het dorp onderworpen aan hevige bombardementen. Toen ik naar de keuken ging om eten klaar te maken, werd het geluid van de bombardementen luider, dus ik ging gewoon naar buiten en riep mijn kinderen, maar alles wat ik vond waren hun overblijfselen, en daarna voelde ik niets meer. Ik verloor toen 3 van mijn kinderen en mijn jongste zoon raakte gewond.”

“Terugkeren naar huis is de wens van elke vrouw”

Ze ging verder: “Nadat ik 3 van mijn kinderen had verloren en 58 dagen van verzet voorbij waren, gingen we op een nacht naar Mount Dreams en ik wist niet of ik mijn kinderen of Afrin had achtergelaten. Dat was heel moeilijk. Ze sloot af met de woorden: “Ondanks de dagelijkse Turkse aanvallen op al-Shahba, hebben we één pad gekozen, namelijk het pad van verzet. We willen terugkeren naar Afrin, dus we zullen strijden tot ons doel om daar terug te keren is bereikt.”

Bron: ANHA