Voor haar martelaarschap aan het front schreef Hoffmann: “Ik heb een beslissing genomen en ik heb dagenlang met deze gedachten in mijn hoofd geleefd. Dit is het moment om een stap te zetten die zo sterk is als de stromingen van de Tigris en de Eufraat. Ik wil deel uitmaken van en beschermer zijn van de Rojava-revolutie. Daar wil ik mezelf verbeteren. Ik wil meer te weten komen over onze strijd die alle onderdrukte volkeren verenigt. Wat nog belangrijker is, ik wil de revolutie desnoods met mijn leven verdedigen. Ik weet wat mijn beslissing kan brengen en ik ben me bewust van het belang van deze strijd.”
Actieve betrokkenheid bij stakingen en protesten
Hoffmann, geboren en getogen in Emmerich, Duitsland, was de dochter van de Duitse moeder Michaela en de Togolese vader Kossi. Ze had een groot gezin met in totaal 12 broers en zussen. Als tiener was Ivana actief betrokken bij haar gemeenschap in Emmerich, waar ze voor het plaatselijke voetbalteam speelde. Haar vrienden en familie herinneren zich haar als een lief kind dat graag zong, danste en muziek maakte met veel vrienden.
Later verhuisde ze naar Duisburg-Meiderich waar ze woonde tot ze naar Rojava ging. Ze werd daar al op zeer jonge leeftijd politiek actief en sloot zich in 2009 aan bij de Education Strike-beweging. In de daaropvolgende jaren nam ze als revolutionair deel aan feministische organisaties, antifascistische acties en protesten van de Blockupy-beweging. Ze nam ook deel aan protesten om internationalistische martelaren te herdenken en om de vrijlating van politieke gevangenen te eisen.
Bestrijding van ISIS-facisme
In 1994 trad ze toe tot de KGÖ (Communistische Jeugdorganisatie), de jongerenafdeling van de in Turkije gevestigde MLKP (Marxistisch-Leninistische Communistische Partij van Turkije). In de zomer van 2013 nam ze deel aan een politiek jeugdkamp en de KGÖ-delegatie die verschillende demonstraties organiseerde in Turkije. Hoffmann ontwikkelde haar organisatorische vaardigheden binnen de KGÖ en nam verschillende verantwoordelijkheden en taken op zich. In het voorjaar van 2014 besloot ze zich bij haar kameraden in de MLKP aan te sluiten om het ISIS-fascisme in Irak en Syrië te bestrijden. Ze sloot zich aan bij andere internationalisten die waren gekomen om hun steentje bij te dragen om de loop van de oorlog te veranderen.
Een belangrijk lid van haar eenheid
In Koerdistan adopteerde ze “Avashin” als guerillanaam, verwijzend naar een gebied in de Medya-verdedigingszones dat in handen was van guerrilla-troepen. Ze kreeg een intensieve ideologische, politieke en taalkundige training met andere guerrilla’s in de Medya-verdedigingszones. Ze ging later naar Rojava en nam haar plaats in aan de frontlinie in veldslagen.
Ze was vastbesloten om zichzelf als strijder te verbeteren en was enthousiast betrokken bij alle aspecten van het militaire leven. Een van haar kameraden die met haar in de bergen trainde, beschreef Hoffmann: “Ze wilde altijd graag de verschillende wapens leren kennen, ze snel uit elkaar halen, schoonmaken en onderhouden. Toch was ze niet tevreden genoeg. Door onze commandanten te overtuigen, slaagde ze erin deel te nemen aan onze trainingsactiviteiten zoals verkenning, inlichtingen, hinderlaag, infiltratie, overval, camouflage. Kameraad Avashin trad ook op als een belangrijk lid van onze troepen bij de organisatie van het gemeenschapsleven. Ze was altijd bij ons, nam deel aan het dagelijkse werk in de keuken, deed de wacht, bakte brood, sprokkelde brandhout en droeg ladingen op haar rug over lange afstanden. We hadden allemaal moeite om af te komen van stedelijke gewoonten die guerrilla-activiteiten op het platteland belemmerden. Kameraad Avashin worstelde ook tegen haar eigen stadsgewoonten.”
Gevallen en vereeuwigd, een grote erfenis achterlatend
Martelaar Avaşin Tekoşîn Güneş stierf op 7 maart 2015 de martelaarsdood tijdens hevige schermutselingen in het Til Nasır-dorp Til Temir, ten noorden van Hesêkê. Een van haar kameraden die naast haar streed, vertelde over de aanval waarbij zij en haar kameraden omkwamen: “We waren gewend aan het geluid van kanonnen en mortieren vanwege de aanhoudende aanvallen en schermutselingen in Til Temir. De vijandelijke troepen vielen op 7 maart kort voor 02.00 uur het dorp naast ons aan en ons dorp kort daarna. Ik heb alle kameraden wakker gemaakt met kameraad Avashin. Ze greep haar BKC machinegeweer en rende in de richting van de aanval. Dit was de laatste keer dat ik kameraad Avashin zag. Ze stierf de marteldood ongeveer een paar uur nadat het gewapende conflict begon. Later hoorde ik van vrienden die met haar op het slagveld waren, hoe dapper ze had gestreden. Ze bewees haar loyaliteit aan de partij en aan de revolutie toen ze tegenover de vijandelijke troepen stond. Ze streed dapper tegen fascistische huurlingen en werd onsterfelijk. Kameraad Avashin was een jonge strijder die het aandurfde om buiten de grenzen te komen en aan het front te strijden. Ze werd onsterfelijk en liet een grote erfenis achter.”
‘Rojava is een nieuw begin’
Ze had het volgende op het slagveld gezegd voordat ze stierf: “ISIS is in het gebied achter ons. We zijn hier een week geweest. We hebben onze positie beschermd en de Rojava-revolutie een week lang verdedigd. Ik besloot naar Rojava te komen omdat hier wordt gestreden voor de mensheid, rechten en internationalisme. Rojava is een nieuw begin. Rojava is hoop.”
Ter nagedachtenis aan martelaar Avaşin Tekoşîn Güneş is de wijk in de stad Til Temir, waar ze de marteldood stierf, naar haar vernoemd.
Michaela Hoffmann: “Ik ben trots op Ivana omdat ze me een andere kant van het leven heeft laten zien.”
Michaela Hoffmann, de moeder van Ivana Hoffman zei in een interview:
“Ik vind het mooi dat Ivana een christelijk dorp heeft verdedigd. In Rojava hebben veel verschillende mensen in vrede geleefd en ze verdedigen samen het gebied zoals Ivana deed. Ivana werd gedood terwijl ze Til Temir verdedigde, maar de mensen daar leefden vier jaar gelukkig totdat de Turkse staat binnenviel, het is ongelooflijk wat daar weer is gebeurd.
Op een dag zou ik daar graag eens willen bezoeken en een kijkje nemen op de plek die zoveel mensen, waaronder Ivana, hebben verdedigd. Ze strijden aan de juiste zijde, en het is het waard, ik ben trots op Ivana, omdat ze me een andere kant van het leven heeft laten zien. Door haar heb ik Rojava leren kennen en zie ik de wereld met open ogen.”
Interview met Michaela Hoffmann, met optionele Engelstalige ondertiteling
Internationalistische martelaren van de Rojava-revolutie – 7: Konstandinos Erik Scurfield