- Turkije
Vooral in de jaren 1990 zijn duizenden mensen “verdwenen” nadat ze waren gearresteerd. Ze werden meestal vermoord en begraven. Mensenrechtenactivisten en familieleden strijden al tientallen jaren samen om het lot van deze mensen op te helderen. De week van de strijd tegen gedwongen verdwijningen in detentie vindt plaats tussen 17 en 31 mei. De Zaterdagmoeders organiseerden deze week hun duizendste wake in dit kader. De mensenrechtenvereniging IHD en de Stichting Mensenrechten in Turkije (TIHV) organiseerden donderdag een wake en staken kaarsen aan voor de vermisten. Er werden spandoeken opgehangen met de tekst “Vergeet de vermisten in gevangenschap niet” en foto’s van de vermisten.
“We zullen doorgaan totdat de laatste dader is gestraft”
Gülseren Yoleri, voorzitter van het IHD-kantoor in Istanbul, zei: “We hebben de hele week onze eisen kenbaar gemaakt. We hebben geëist dat er een einde komt aan gedwongen verdwijningen in detentie en aan de straffeloosheid. We hebben een actie gehouden voor de 1e afdeling van de Gayrettepe politie om de herinnering aan de vermisten levend te houden. We probeerden luid onze stem te verheffen voor de bescherming van de gedenkplaatsen. Duizend weken lang hebben we keer op keer onze eisen geuit. We eisen waarheid en gerechtigheid. We zullen deze eis handhaven totdat de laatste dader is gestraft.”
“We zullen de daders vinden”
Ümit Efe van TIHV-Istanbul herinnerde aan de protesten die al duizend weken samen met de Zaterdagmoeders plaatsvinden en zei: “Gedwongen verdwijning in detentie is een ernstig misdrijf. We zullen hardnekkig blijven strijden voor berechting van de verdwenen personen en voor opheldering van hun lot. We zullen onze strijd niet opgeven. We zullen de daders achter het stille geschreeuw vinden.”
“Deze strijd zal succesvol zijn”
De broer van Ikbal Eren “verdween” in hechtenis. Eren legde uit: “We vechten al 29 jaar tegen het fenomeen van verdwijningen in detentie. We hebben volhard op het Galatasarayplein om dit te stoppen. Als er geen verdwijningen in detentie meer zijn, is dat het succes van de Zaterdagmoeders. We kennen de daders. Onze strijd zal doorgaan tot de daders berecht zijn, tot ze openbaar gemaakt zijn en tot onze nabestaanden een graf hebben waar ze een anjer op kunnen leggen. Ook al duurt het nog duizend weken, deze strijd zal eindigen in een succes.”
“We zullen ze niet vergeten”
De vrouw van de “verdwenen” Fehmi Tosun, Hanım Tosun, zei: “Als we een graf hadden, zouden we daarheen gaan, we zouden geen kaarsen aansteken op straat. Waar de stoffelijke resten van onze buren ook liggen, we buigen er eerbiedig voor neer. We zullen hen niet vergeten; laat dit een last zijn voor de daders.”
“Er moet een einde komen aan onze 29 jaar durende rouw”
Zaterdag benadrukte moeder Hanife Yıldız dat ze naar de vermisten zullen zoeken, zelfs als er duizend jaar voorbijgaan. Hanife Yıldız zei: “We ervaren de pijn in verdriet om onze verdwenen. Moge onze 29 jaar van verdriet en pijn eindigen in onze harten.”
Bron: ANF