- Zuid-Koerdistan
In deze diepgaande analyse gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap, ging Duran Kalkan, lid van de uitvoerende raad van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK), in op de laatste ontwikkelingen in Koerdistan, het Midden-Oosten en de wereld. Kalkan sprak over de recente acties en de zich ontwikkelende campagne voor de fysieke vrijheid van PKK-leider Abdullah Öcalan, en de oplossing voor de Koerdische kwestie.
Kalkan zei: “Het Imrali-systeem van ballingschap, marteling en genocide, evenals de internationale samenzweringsaanval, markeerde zijn 25-jarig bestaan op 15 februari. Het honderdste jaar van de genocidale aanval op het Koerdische volk is ook begonnen. Zoals Rêber Apo [Abdullah Öcalan] zei, zou 15 februari 1925 herinnerd moeten worden als de “Dag van de Koerdische Genocide”. We moeten eerst erkennen dat deze bijzondere situatie zich nooit eerder heeft voorgedaan. Niet in het verleden, niet in het heden. Er is nog nooit een genocideaanval van 100 jaar geweest op een samenleving. Daarom is het niet gepast om naar deze kwestie te verwijzen als de ‘Koerdische kwestie’. Om het te omschrijven als een genocidale aanval uitgevoerd tegen de Koerden zou overdreven zijn. Dit is een speciale situatie. Deze aanval is veelomvattend, en is al meer dan een eeuw gepland en ingestudeerd.
Er is nog nooit een aanval geweest zoals deze die is uitgevoerd in het kader van de internationale samenzwering, noch in het verleden noch in het heden. Het Imrali-systeem van verbanning, marteling en genocide is ook zo. Dit zijn geen gewone aanvallen. Daarom is het belangrijk om aandacht te schenken aan de samenzweringsaanval, de genocide op Imrali, het systeem van marteling en isolatie en deze serieus te nemen. Dit onderdrukkende en aanvallende systeem is ongekend. Dit zijn aanvallen die bedoeld zijn om alles te vernietigen. Degenen die deze eeuwenlange genocide gepland hebben, willen deze nog steeds voltooien. Ze vallen aan om de Koerden uit te roeien, uit de geschiedenis te vagen en om hen te vernietigen door al hun rijkdommen en mogelijkheden te plunderen. Ze beweren dat ‘Koerden terroristen zijn, Koerden misdaden plegen, Koerden niet naar regels luisteren’.
Er is al drie jaar geen nieuws of informatie vernomen van Rêber Apo en zijn andere kameraden [medegevangenen] op het gevangeniseiland Imrali. Noch de Turkse wet, noch de wet van de Europese Unie, noch de Amerikaanse wet staat zoiets wettelijk toe. Maar ze passen het toe en niemand maakt bezwaar. Ze passen niet eens hun eigen wetten toe. Het is een verbazingwekkende situatie. Werd die wet geschreven zodat hij ook echt uitgevoerd zou worden of werd hij geschreven om de maatschappij, arbeiders, vrouwen en jongeren te misleiden? Zijn al die dingen die geschreven zijn leugens?
Als we de Koerdische kwestie vanuit dit perspectief bekijken, en kijken naar de situatie van de Koerden en de situatie van Rêber Apo, dan zien we de realiteit van het historische en huidige machts- en staatssysteem.”
Koerden verzetten zich al een eeuw
Kalkan vervolgt: “In dit opzicht is ’25 jaar’ gemakkelijk gezegd. Is er een andere samenleving in de geschiedenis die 100 jaar genocide heeft weerstaan? Is er ooit iemand onderworpen geweest aan zo’n holistische genocide? Maar de Koerden verzetten zich nog steeds. We moeten de honderdjarige strijd echt goed begrijpen. Wat hebben ze gedaan, wat hebben ze doorgemaakt, hoeveel martelaren hebben ze gegeven? Hoeveel vernietiging hebben ze ervaren? Hun waarden en mogelijkheden werden vernietigd. Deze dingen worden nooit in twijfel getrokken. Alsof degenen die dit hebben gedaan het recht hebben om dit te doen. Alsof dit een door God verleend recht was. Bij Koerden daarentegen is het alsof ze het lot hebben gekregen om deze slachtingen te ondergaan.
De aanval op Imrali is van deze aard, net als het verzet van Rêber Apo. Er is een 25 jaar durend verzet tegen het Imrali-systeem van foltering, isolatie en genocide. We hebben al eerder gezegd dat Imrali geen gevangenis is. Het is ook geen gijzelaarshuis. Het is eigenlijk een beheerscentrum voor de laatste 25 jaar van de genocidale aanval die al een eeuw aan de gang is. Al 25 jaar lang wordt deze genocide uitgevoerd op basis van het Imrali-systeem. Omdat Rêber Apo de wil vertegenwoordigt en de vertegenwoordiger is van de Koerdische vrijheid en het Koerdische bestaan. Daarom werd hij ontvoerd en op Imrali gezet. Rêber Apo moet en zal vernietigd worden door deze aanval. Het is het Koerdische volk, de Koerdische samenleving, die men wil vernietigen in de persoon van Rêber Apo. Met de aanval op Rêber Apo, wil men de Koerdische genocide voltooien, wil men het realiseren. Daarom was het Imrali-verzet gedurende 25 jaar het verzet tegen zo’n vernietigende aanval in het hoofdkwartier van de vijand.
Deze weerstand moet ook juist begrepen worden omdat de mogelijkheden en kansen hiervoor bestaan. Je kunt iets creëren met weinig middelen en mogelijkheden. Dit is succes. Toch is er geen sprake van een dergelijke mogelijkheid in Imrali. De ene kant heeft geen mogelijkheden, geen kansen. Nul. Zelfs onder nul. De andere kant heeft alles. Het heeft allerlei middelen. Het heeft de middelen van onderdrukking en het valt aan. Met andere woorden, er is zo’n ongelijke oorlog en strijd. Het Imrali-verzet is een verzet dat wordt uitgevoerd in zo’n omgeving van machtsongelijkheid. We moeten het Imrali-verzet dus echt goed begrijpen. In alle opzichten zijn de lessen van het Imrali-verzet zeer leerzaam. Het heeft het ongelijk van iedereen bewezen. Wat was de meest revolutionaire mening aan het begin van de samenzwering? Dat er objectieve voorwaarden moeten zijn. Er moet een bepaalde mogelijkheid zijn, kansen op een of ander niveau, zodat ze op een intelligente manier kunnen vechten, op een geplande manier, in stijl, op een doortastende manier, om ze te vergroten en te winnen. Niets van dit alles is aanwezig in Imrali.”
Öcalan is een wereldleider geworden
Kalkan voegde eraan toe: “Met andere woorden, er zijn geen objectieve voorwaarden, geen concrete omstandigheden. Hij heeft niets behalve zijn hersenen en hart. Er is niets anders dan menselijk verzet met hersenen en hartkracht. Daarom is het verzet van Imrali erg leerzaam. Laten we opletten; met zijn 25 jaar verzet op Imrali heeft Rêber Apo bewezen dat het mogelijk is om voor vrijheid te strijden en te winnen in alle omstandigheden en omgevingen. En zelfs in de moeilijkste omgeving. Rêber Apo’s 25 jaar verzet op Imrali bewijst dat de grootste revolutionaire ontwikkeling en grote revoluties mogelijk zijn als er een juist begrip is en als de kracht van mindfulness ontwikkeld wordt. Hij bereikte een paradigmaverschuiving. In zo’n omgeving transformeerde hij zichzelf van een nationale leider naar een wereldleider. Hij transformeerde zichzelf van Koerdische leider tot leider van de volkeren, leider van de onderdrukten, leider van de vrouwen. Hij onthulde een mentaliteit die het pad van bevrijding toonde voor alle onderdrukten, en bracht zijn politieke filosofie naar voren.Hij realiseerde een mentaliteitsrevolutie, een intellectuele revolutie op dit niveau en creëerde een nieuw paradigma, een nieuw begrip, nieuwe, levensvatbare oplossingen voor alle problemen die het machts- en staatssysteem opriep. Wie dit nu ziet, zegt: “Dit hebben we nodig.”Daarom willen ze meer horen en leren over de gedachten van Rêber Apo. Ze willen meer voordeel halen uit deze gedachten. Want die gedachten zijn in hun eigen belang. Ze brengen oplossingen voort voor de problemen waarmee mensen geconfronteerd worden. Het Imrali-verzet is zo’n verzet.
Dit 25-jarig bestaan van de internationale samenzwering was erg belangrijk. Als geheel hebben we onszelf ondervraagd en geëvalueerd in de lijn van het verzet. We probeerden onze mentale structuren, emoties, moraal, begrip en stijl te corrigeren en te veranderen om onszelf te vernieuwen in de lijn van het Imrali-verzet. Omdat het 25-jarig bestaan van de samenzwering dit vereiste. Inderdaad, een kwart eeuw is genoeg om deze evaluaties te maken.
Zoals ik al eerder zei, zijn we ook het 100e jaar ingegaan van de genocidale aanval op de Koerdische samenleving. Nu zullen de Koerden strijden tegen het 100e jaar van de genocidale aanval in dit lopende jaar. Ze zullen strijden tegen het 26ste jaar van het Imrali-systeem van marteling, isolatie en genocide, het 26ste jaar van de samenzweerderige aanval op deze basis, en het 100ste jaar van de genocidale aanval.”
Onoverwinnelijk verzet
Kalkan zei: “Als de hevigste aanval in de geschiedenis, die al 25 jaar voortduurt, Rêber Apo, de PKK of de Koerdische vrijheidsbeweging niet kon vernietigen, als er ondanks de omstandigheden grote vooruitgang werd geboekt, dan is dit verzet vanaf nu onoverwinnelijk. En de PKK zal meer grootse dingen doen. Ze zal het volk en de mensheid meer dienen. Als de Koerden niet vernietigd zijn door de genocidale aanval gedurende 100 jaar, als ze weerstand hebben geboden en hun bestaan hebben verzekerd, dan zullen ze niet alleen zichzelf bevrijden met de strijd voor het bestaan en de vrijheid die ze zullen voeren met de lessen die ze hieruit geleerd hebben, maar ze zullen alle volkeren laten leven in vrijheid, democratie en broederschap. Om deze reden worden de Koerdische vrijheidsbeweging en het verzet van Rêber Apo zorgvuldig geëvalueerd door alle onderdrukte mensen, vooral door vrouwen. Het wordt op deze basis behandeld en het verspreidt zich en verandert in een wereldwijd verzet. We moeten dit steeds meer verspreiden en op weg gaan naar de overwinning.
De wereldwijde campagne die op 10 oktober 2023 werd aangekondigd, was inderdaad opgebouwd rond de fysieke vrijheid van Rêber Apo en de oplossing van de Koerdische kwestie. De protesten tegen het 25-jarig bestaan van het complot van 15 februari bereikten een hoogtepunt in de ware zin van het woord. Dit is zo in elk opzicht.
Laten we opletten; er is geen plek waar niet geprotesteerd is tegen de samenzwering. Overal in Koerdistan, overal in de wereld werd er geprotesteerd. We namen allemaal deel aan deze protesten en reorganiseerden en politiseerden onze emoties, onze gedachten, ons gedrag volgens de realiteit van het Imrali-verzet, dat succesvol was tegen de samenzwering. Dit is een belangrijke ontwikkeling.
Er zijn ook grote protesten geweest. Jongeren hebben bijvoorbeeld een maand lang een mars gelopen in Europa. Niet alleen Koerdische jongeren, maar jongeren van over de hele wereld, die zichzelf als internationalisten definiëren, hebben wekenlang gemarcheerd. Ze gingen naar de Raad van Europa. Uiteindelijk kwamen ze ook naar Keulen. Het was een grote mars.
Aan de andere kant waren er in Noord-Koerdistan groepen uit Kars en Wan die 15 dagen lang optrokken. Ze eindigden hun actie op 15 februari in Halfeti. Ze marcheerden eensgezind en tientallen steden en dorpen werden doorkruist. Er werd veel gedaan voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo en voor de oplossing van de Koerdische kwestie, en het bewustzijn groeide. Dit is echt een grote gebeurtenis. Ook Rojava staat op. Honderdduizenden, miljoenen zijn aan het marcheren. Alle mensen van Noord- en Oost-Syrië, van zeven tot zeventig jaar oud, hebben deelgenomen aan de protesten tegen het 25-jarig bestaan van de samenzwering.”
Verzet in gevangenissen
Kalkan voegde eraan toe: “Onze gevangenen verzetten zich. De hongerstaking die ze zijn begonnen nadert het einde van de derde maand en er is een waarschuwing afgegeven. De revolutionairen die de hongerstaking in de gevangenissen uitvoeren, hebben gezegd dat er radicalere, sterkere acties zullen komen. Ze stelden het uit tot na de verkiezingen en maakten duidelijk dat ze radicale acties zullen voeren als er geen verandering komt.
Keulen was een bepalende factor. Laten we het de grote mars van Keulen noemen. Het werd een bijeenkomst van een miljoen mensen genoemd. Iedereen is het erover eens dat honderdduizenden deelnamen. De protesten tegen het complot van 15 februari bereikten hun hoogtepunt in Keulen. Laten we al deze acties bij elkaar optellen; miljoenen protesteerden tegen de 15 februari samenzwering en het systeem van marteling, isolatie en genocide op Imrali. Miljoenen lieten weten dat hun hart en geest bij Rêber Apo zijn. Ze eisten de fysieke vrijheid van Rêber Apo en een oplossing voor de Koerdische kwestie. Iedereen demonstreerde en uitte dit in hun acties, waar ze ook waren. Deze boodschappen werden in Keulen getoond en uitgesproken op een manier die iedereen kon zien en begrijpen. Ze lieten van zich horen. Ze uitten en verklaarden openlijk de eis voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo en dat ze voortdurend in actie zouden komen tot het gerealiseerd is. Een verklaring van een nieuwe situatie, een verklaring van een attitude. Het is dus echt een ‘summit’, een top. De Koerdische samenleving – vrouwen, jongeren, Koerden die door genocide naar het buitenland verbannen waren – kwam samen; ze brachten hun vastberadenheid en wil om vrij te leven naar voren en eisten de fysieke vrijheid van hun vertegenwoordiger en de ontmanteling van het Imrali-systeem. Ze hadden een groot aantal internationale vrienden bij zich. Vrienden van over de hele wereld, vrienden uit heel Europa, vrouwen, jongeren, academici, arbeiders, vakbondsmensen, intellectuelen, kunstenaars… Mensen die op alle niveaus in dienst staan van de maatschappij stonden aan de zijde van de Koerden in Keulen. En ook zij eisen de fysieke vrijheid van Rêber Apo. Ze schreeuwden dat dit minstens evenveel hun eis was als de Koerden, dat zij dit ook nodig hadden.”
Keulen geeft het goede voorbeeld
Kalkan voegde eraan toe: “Keulen is een les voor iedereen, vriend en vijand. Ook al heeft de Turkse staat nog zo zijn best gedaan om Duitsland ervan te overtuigen dat het om een ‘terroristische actie’ ging, en ook al heeft de Duitse staat geprobeerd de actie tegen te houden, het is ze niet gelukt. De resultaten zijn duidelijk. Dus de waarheid moet gezien worden. Een vanzelfsprekende waarheid die iedereen kent, kan niet worden veranderd of bedekt met valse woorden. Dus de waarheid moet gezien worden. Er waren veel oproepen; ze zeiden dat de fouten gecorrigeerd moesten worden. Er waren mensen die zeiden dat Europa ook een fout heeft gemaakt, ze moeten zich verontschuldigen en de misdaad die ze hebben begaan corrigeren; een misdaad tegen de menselijkheid… Al 25 jaar lang blijft Europa een misdaad begaan door het Imrali-systeem in leven te houden. De Raad van Europa beheert het Imrali-systeem. Dit is een feit dat algemeen bekend is. Daarom heeft de samenleving de Duitse staat verteld dat het zich kan ontdoen van deze schuldige situatie. Mensen die het brein en het hart van de samenleving vormen, waarschuwden hun eigen staatssysteem door te zeggen “deze donkere vlek kan niet langer voortduren”. Het was inderdaad een geweldige boodschap voor degenen die het begrijpen.
De mars van Keulen heeft aangetoond dat wat er ook wordt gedaan, hoeveel aanvallen er ook worden gelanceerd, dit Koerdische volk niet kan worden vernietigd. Koerden kunnen niet langer onvrij gelaten worden, de genocide tegen hen kan niet voltooid worden. Daarom zal iedereen het bestaan en het vrije leven van het Koerdische volk aanvaarden. Deze wil werd duidelijk gedemonstreerd in Keulen met de stemmen van honderdduizenden mensen die riepen: “Wij hebben geleerd van Rêber Apo, wij willen samenleven met Rêber Apo”. Ze zullen hiervoor strijden en ze zullen zeker zegevieren.
Er zijn zulke evaluaties en verklaringen. De mars van Keulen wordt beschreven als het hoogtepunt van de eerste fase en het begin van de tweede fase van de wereldwijde campagne voor de fysieke vrijheid van Rêber Apo en de oplossing van de Koerdische kwestie. Op hetzelfde moment was er ook een conferentie in Brussel. De slotverklaring van de conferentie werd gepubliceerd en er werden eisen naar voren gebracht. In feite was wat er in de tweede fase zou gebeuren gedeeltelijk opgenomen in die eisen.
In het 26e jaar van de internationale samenzwering van 15 februari zal de wereldwijde vrijheidscampagne op een hoger niveau worden gevoerd met nieuwe actievormen. Hoe zal dit gebeuren? Er zijn verschillende meningen. Er zijn verklaringen van degenen die deze inspanningen uitvoeren. Maar als de bijeenkomst in Keulen het begin is van deze inspanningen, kunnen we begrijpen wat er mogelijk is. Er zal meer sociale actie komen. Tot nu toe hebben vooral kleine groepen stelling genomen. Mensen hebben overal verklaringen afgelegd. Er zijn verschillende conferenties en discussies geweest. Natuurlijk zijn er verschillende massale acties geweest, maar niets zoals de bijeenkomst in Keulen. Het is dus duidelijk dat de bijeenkomst in Keulen niet alleen een protest is tegen het 25-jarig bestaan van de samenzwering van 15 februari, maar ook het begin van een nieuw soort actie van de wereldwijde vrijheidscampagne gericht op de fysieke vrijheid van Rêber Apo. Vanaf nu zullen er massale acties zijn. Massa-acties zullen op de voorgrond treden. Het zal in de vorm van grote acties zijn in plaats van smalle, kleine groepen. Dit is hoe we het kunnen begrijpen.
Los hiervan zal de juridische strijd zich ongetwijfeld ontwikkelen. Dat is heel belangrijk. Laten we niet alleen de juridische strijd afleiden. Het kan zijn dat je ideologisch niet dicht bij Rêber Apo staat, dat je mentaal niet dicht bij hem staat, dat je politiek niet dicht bij hem staat. Je hoeft niet eens een echte democraat te zijn. Als je een persoon bent die in de wet gelooft, moet je je verzetten tegen het systeem van marteling, isolatie en genocide in Imrali. Er is geen wet op Imrali. Imrali heeft geen relatie met enig principe dat in de geschiedenis van de mensheid als wet is geopenbaard. Het staat erbuiten. Je kunt zoveel praten als je wilt over recht, democratisch recht, rechtvaardigheid, recht als de basis van alles, maar dan kan een dergelijke wetteloosheid niet bestaan. Het is gemakkelijk om dit bloot te leggen. De juridische strijd heeft een veel breder potentieel. Het kan effectievere oppositie opleveren. In dit opzicht zijn discussies, juridisch werk en strijd die het Imrali-folter- en isolatiesysteem evalueren en analyseren vanuit een juridisch perspectief erg belangrijk. Dit zal zich waarschijnlijk ontwikkelen.
De pers en propaganda zullen effectiever worden ontwikkeld, dus zowel het meer delen van de protesten met de massa’s als het meer blootleggen van de praktijken op Imrali via de pers zullen meer worden ontwikkeld. Deze zullen worden ontwikkeld door zo breed mogelijke mediakringen te bereiken. Degenen die dit werk uitvoeren, degenen die erbij betrokken zijn, evalueren het.
Ik kan hieraan toevoegen dat ik denk dat nieuwe vormen van actie ook meer langdurige, doorlopende acties kunnen inhouden. Het is ook nodig om dergelijke actievormen en -methoden te onderzoeken. Want er ligt een belangrijke periode voor ons die zowel voor massamobilisatie als voor continuïteit in actie zal zorgen. Maart nadert. 8 maart is de Dag van de Strijd van de Vrouw en 21 maart is Newroz, de Dag van de Koerdische Vrijheid. De Koerden zijn een samenleving die 2500 jaar geleden de mensheid het geloof gaf van vrijheid tegen de staat, tegen onderdrukkers. Als geschenk van de vrijheid voert deze samenleving de meest betekenisvolle strijd in de geschiedenis tegen genocide. Vandaag de dag bevindt de samenleving zich op hetzelfde punt. Daarom is dit een situatie die precies overeenkomt met de betekenis van Newroz.
Newroz kan dan de krachtigste actiedag worden. Een Newroz die het samenzweringsprotest van 15 februari ver overtreft, waarbij tientallen miljoenen mensen betrokken zijn, kan over de hele wereld worden ontwikkeld. Er is 4 april, 1 mei. Er zijn belangrijke dagen voor strijd. Deze zullen worden geëvalueerd. In die zin zullen er de komende tijd ontwikkelingen zijn. Men kan dit makkelijk zien aankomen. Deze vrijheidscampagne zal resultaten opleveren. Er moet een niveau van actie zijn dat resultaten zal opleveren, dat het isolement in Imrali zal doorbreken, dat zal leiden tot stappen in de richting van fysieke vrijheid. Er zullen ontwikkelingen zijn in die richting.
Tot slot wil ik het volgende zeggen. Vorige week zei mijn kameraad Hêlîn ook dat deelnemen aan deze protesten ook betekent werken aan je eigen bevrijding. Alle activisten ervaren dit. Ze voerden hun eigen strijd voor vrijheid. Ze ontwikkelden hun vrijheid in geest, emotie, denken en gedrag. Ze hebben hun wil versterkt. Zij zullen dit vanaf nu ongetwijfeld meer doen. Namens het leiderschap van de PKK groet ik al deze acties. Ik feliciteer iedereen die heeft deelgenomen aan het 26e jaar van de strijd tegen de samenzwering en wens hen veel succes.”
Bron: ANF