In een uitgebreide analyse ging Duran Kalkan, lid van de Uitvoerende Raad van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK), in op de kwestie van de oplossing van de Koerdische kwestie en de daarmee gepaard gaande democratisering van het Midden-Oosten. In het bijzonder onderstreepte hij de belangrijke rol van Abdullah Öcalan in een echt vredes/democratiseringsproces.
De analyse werd gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap en luidt als volgt:
We hebben te maken met een fascistisch regime dat van top tot teen bewapend is, en we zien dat het elk aspect van het leven probeert te veranderen in een onderdeel van de psychologische speciale oorlogsvoering. De samenleving, mensen van 7 tot 70, wordt 24 uur per dag geconfronteerd met zo’n totale aanval van de fascistische speciale oorlog. Dit heeft een ernstige ideologische, politieke en militaire betekenis. Op deze basis wil men de wil van de Koerdische samenleving en de revolutionaire democratische krachten breken. Er wordt gespeeld met de zenuwen van de Koerdische samenleving en haar internationale vrienden. De aanval gaat verder op het punt waar ze het gevoeligst voor zijn, het punt dat ze beschouwen als de rechtvaardiging voor oorlog en vrede, namelijk Rêber Apo [Abdullah Öcalan]. Dit is een zeer gevaarlijke aanval, een ernstig incident, een situatie die op geen enkele manier lichtvaardig benaderd of genomen kan worden. Het is een volledig geplande, georganiseerde en doelgericht ontwikkelde psychologische speciale oorlogsvoering aanval.
We mogen niet vergeten dat Imrali de plaats is waar de oorlog het hevigst is. Elke seconde zijn er aanvallen van fascistisch-genocidale speciale oorlogsvoering en psychologische oorlogsvoering. Het hele leven speelt zich af als verzet tegen deze aanvallen. De hardste en diepste strijd vindt plaats op Imrali. Het systeem van isolatie en marteling op Imrali duurt voort en men probeert het voort te zetten door het te verergeren. De gebeurtenissen laten ons deze realiteit duidelijk zien. We zien ook dat de mentaliteit en de politiek die hiertoe geleid hebben, proberen door te gaan met hun geplande en georganiseerde aanvallen en soevereiniteit. Ook hier mag geen misverstand over bestaan.
Nu zien niet alleen de Koerden, maar alle revolutionaire democratische krachten, vrouwen, jongeren en volkeren van Turkije, evenals alle progressieve, democratische en socialistische krachten van het Midden-Oosten en de wereld duidelijk dat de oplossing bij Imrali ligt, dat de kracht van de oplossing Rêber Apo is, en dat de oplossing van de Koerdische kwestie kan worden gerealiseerd op basis van de theoretische paradigmatica en het beleid ontwikkeld door Rêber Apo. Iedereen heeft ingezien dat er geen oplossing kan zijn zonder Rêber Apo. Als het Koerdische probleem moet worden opgelost en op deze basis een Koerdisch-Turkse vrede moet worden gerealiseerd in deze wereld, ziet en begrijpt iedereen nu duidelijk veel beter en dieper dat dit alleen kan worden gerealiseerd onder het leiderschap van Rêber Apo en dat alleen Rêber Apo de kracht is om dit te bereiken.
In het verleden brachten Rêber Apo en onze partij dit op verschillende manieren tot uitdrukking. In de loop van de tijd hebben de vrouwen en de jongeren van het Koerdische volk deze realiteit begrepen en zijn ze zich gaan toeleggen op het uitdrukken ervan en op het voeren van actie op deze basis, maar dit is niet langer een gebeurtenis die beperkt is tot de Rêber Apo, de PKK of het Koerdische volk, het is nu een fenomeen geworden dat zich ver buiten hen heeft uitgebreid tot de volkeren van Turkije en de libertair-democratische krachten van het Midden-Oosten en de wereld heeft aangetrokken. Iedereen kent de kwestie nu. Iedereen kent de realiteit van Rêber Apo nu veel beter. Daarom kennen ze het Koerdische probleem. Wie heeft het Koerdische probleem gecreëerd, wat betekent dit probleem, wat voor belangen hebben ze bij het bestaan van het zogenaamde Koerdische probleem? Wie wil het probleem oplossen, hoe kan het echt opgelost worden, wat betekent de realiteit van Rêber Apo in deze context? Zij zijn in staat om zeer nauwkeurige en doeltreffende antwoorden te geven op deze vragen. Daarom zijn de ogen en oren van iedereen die vrijheid en democratie wil, die vrede en stabiliteit wil, op Imrali gericht. De vraag is of het pad van Rêber Apo zal worden geëffend en of hij in vrijheid zal kunnen leven en werken.
Op deze basis ligt de focus op de openbaring van de vraag of men een oplossing voor het Koerdische probleem wil ontwikkelen. Deze situatie blijft zich uitbreiden en verdiepen, ze wordt niet minder. Bij deze gelegenheid is het nuttig om de verklaring die Rêber Apo in 2019 heeft afgelegd en de wil die hij naar voren heeft gebracht in de vergadering van 2 mei 2019 opnieuw te vermelden. Op dat moment waren er veel mensen die de evaluaties van Rêber Apo waardeerden, die zeiden dat dit een grote kans en voordeel was, en dat deze kans zonder uitstel en zonder verspilling op de juiste manier moet worden gebruikt. Omdat ze het belang en de betekenis van de zaak inzagen. Ze hebben opnieuw het oplossend vermogen, de wil, de ernst en de verantwoordelijkheid van de realiteit van Rêber Apo gezien en begrepen.
Ondanks alle soorten laster, leugens, bedrog, verwarring en verdoezeling door de speciale psychologische oorlogsvoering, onthulde Rêber Apo een werkelijkheid die alles weer ophelderde en verlichtte met de houding die hij naar voren bracht. Hij maakte al die spelletjes van verdoezeling en verduistering nutteloos en onsuccesvol. Hij bood opnieuw een kans en mogelijkheid aan al diegenen die gepassioneerd zijn door vrijheid en democratie en dit zien in de oplossing van de Koerdische kwestie. Ze kregen moed, moraal en kracht om in deze richting te werken. Op deze basis was de oproep van Rêber Apo een oproep tot bewustwording, organisatie en actie.
Een andere belangrijke boodschap is dat Rêber Apo in het verleden, om op zo’n moment een oplossing te vinden, altijd de kringen waarschuwde die het Koerdische probleem hebben gecreëerd en het onoplosbaar hebben gemaakt. In plaats van de kringen die het Koerdische probleem hebben gecreëerd en onoplosbaar hebben gemaakt te waarschuwen en hen te vragen zichzelf te veranderen, richtte Rêber Apo zich deze keer tot degenen die buiten hen staan, degenen die een oplossing willen voor het Koerdische probleem, degenen die de vrijheid van de Koerden en de democratisering van Turkije en het Midden-Oosten willen, en legde hij uit wat ze moesten doen. Hij zei: “Als jullie vasthouden aan deze eis, dan zullen jullie het dagelijkse ideologische, politieke en actieve werk doen dat hiervoor nodig is. Ook al word ik op deze leeftijd alleen in een cel vastgehouden, ik werk 24 uur per dag, ik concentreer me op de oplossing, ik onderzoek, ik ben 24 uur per dag op zoek naar een oplossing. Dus als je echt een oplossing wilt, werk je net als ik 24 uur per dag in deze richting, je hebt meer kansen, meer mogelijkheden. Daarom zullen jullie ze gebruiken, jullie bewustzijn verhogen, jezelf organiseren en een echte oplossingskracht worden. Jullie zullen de krachten overwinnen en verslaan die onvermogen opleggen, die obstakels zijn voor een oplossing, en jullie zullen jullie wil en kracht vergroten.” Dit was belangrijk. Op basis hiervan riep hij iedereen op om te strijden tegen het isolement van Imrali, en dus voor iedereen om harder te strijden voor hun eigen vrijheid en democratie. “Het isolement op Imrali is een isolement op iedereen. Iedereen moet strijden om zijn eigen isolement te doorbreken. Iedereen moet strijden voor zijn eigen vrijheid en democratie, dan zal het Imrali-martel- en isolatiesysteem doorbroken worden, en zullen vrijheid en democratie naar Koerdistan, Turkije en het Midden-Oosten komen“, zei hij en riep daarmee degenen op die vrijheid en democratie willen, die een oplossing willen voor de Koerdische kwestie, die tegen het Imrali-martel- en isolatiesysteem zijn, om het niet bij woorden te laten, maar om het om te zetten in meer bewustzijn, organisatie en gezamenlijke actie, om meer kracht te creëren.
Hij zei dat de soevereine machten hun krachten hebben verenigd in twee blokken, één in de vorm van de zogenaamde ‘Volksalliantie’ en één in de vorm van de zogenaamde ‘Alliantie van de Natie’, zodat ze wederzijds het bestuur en de macht in Turkije in handen hebben, maar dat dit een wip met twee poten van macht is die niet in een tafel kan veranderen, dus is er een derde poot nodig, en dat de krachten die de vrijheid van Koerdistan en de democratisering van Turkije willen, zich zouden moeten kunnen verenigen rond een democratische alliantie en deze derde poot zouden moeten vormen. Hij zei dat alleen als de vergelijking van Turkije zo’n tafel kan worden, als het zichzelf verandert in een derde pijler, dan kunnen de libertaire en democratische krachten de macht worden om alle economische, sociale en politieke problemen op te lossen, vooral het Koerdische probleem, het probleem van de vrouwen, het probleem van de Alevieten, het probleem van de arbeiders en arbeiders, en riep hen op om op deze basis te werken. Het riep op tot een intensievere strijd en een effectievere eenheid.
Ongetwijfeld gaf hij om de bestaande, hij verachtte ze niet en hij begroette ze allemaal met respect. Hij zei: “Ik groet iedereen die strijdt tegen het isolement van Imrali, die de straat op gaat”, hij groette de pers, hij groette de democratische politiek. Hij liet zien dat hij om je geeft, dat hij wat er gedaan wordt belangrijk vindt. Om de huidige machtsblokken te overwinnen en zo een voldoende niveau te onthullen om het Imrali-folter- en isolatiesysteem uit te schakelen, moeten we bewuster, meer georganiseerd, meer verenigd en krachtiger worden. De beweging voor democratie moet zich meer ontwikkelen en groeien, en de samenleving in de gelederen van de democratie trekken door hen meer bewust te maken, te organiseren en op te voeden. Het is gebleken dat het nodig is om de mensen te verlichten die zijn misleid, bedrogen door de heersende blokken, de fascistische speciale strijdkrachten, die zijn misleid en gekocht door leugens, en om ze in de krachten van de democratie te trekken, in de beweging voor democratie. Dit was heel belangrijk. Het is inderdaad een oproep tot bewustwording, organisatie en actie. Het is eens te meer een duidelijk bewijs dat daar de oplossing ligt. Op deze manier bekritiseerde Rêber Apo de benaderingen en houdingen die het bewustzijn niet verhogen, zich niet organiseren, zich niet verenigen, niet meer strijden, altijd wachten op iemand anders, wachten op de fascistische regering, wachten op het CHP-blok. Hij heeft opnieuw duidelijk aangegeven en laten zien dat er met die houding en aanpak geen resultaten en succes kunnen worden behaald.
Hij wees erop dat propaganda verder ontwikkeld moet worden als een educatief werk voor de samenleving. In wezen stelde hij dat de democratische politiek moet worden uitgebreid, versterkt en geleidelijk aan de sterkste kandidaat voor de macht moet worden. Rêber Apo heeft opnieuw laten zien dat een dergelijk niveau zeker bereikt kan worden door weerstand te bieden en te strijden ondanks alle soorten druk, arrestaties, vervolging en belemmeringen. Dit is wat begrepen moet worden. Op deze basis zei hij tegen iedereen die een oplossing wil voor de Koerdische kwestie, die Turkije en democratisch Koerdistan wil bevrijden, “de oplossing ligt in jullie handen, jullie zijn de kracht van de oplossing, als jullie je bewust worden, je organiseren en strijden, zullen jullie jezelf veranderen in de kracht van de oplossing, de oplossing ligt in jullie handen, jullie zullen de oplossing creëren. Dus wacht niet op anderen, wees niet pessimistisch, word bewuster, organiseer je meer en voer een effectievere strijd. Dan zul je zegevieren.”
Iedereen zou dit feit heel goed moeten weten: Na 25 jaar verzet tegen het martel- en isolatiesysteem op Imrali, doet Rêber Apo deze dingen niet omdat er daar een goed leven is. Laten we voorzichtig zijn, er is daar geen goed leven. Wat is er wel? Er is 24 uur onderdrukking, marteling, wreedheid, materiële en morele overheersing. Psychologische druk en aanvallen zijn elk moment van de 24 uur van de dag aan de orde. Men kan dus niet leven op Imrali onder normale omstandigheden, men kan de druk op Imrali niet weerstaan, men kan niet overleven op Imrali. Rêber Apo heeft dit op de meest concrete manier vele malen aangetoond, zowel in de gesprekken als in zijn voorbereide gevangenis geschriften.
Waarom en hoe verzet Rêber Apo zich desondanks? Hij zei dat hij “zich verzet voor een groot doel” en zei het volgende: “Als er geen verheven doelen zijn en als er geen inzet voor is op het niveau van de tuktu, kan men hier geen dag overleven, kan men niet 24 uur per dag leven, kan men zeker dit isolement, de martelingen en de vervolging niet verdragen. Maar het bestaan van verheven doelen maakt iemand in staat om weerstand te bieden aan zulke vervolging, geeft iemand de kracht om weerstand te bieden en te slagen.” Hij maakte dit duidelijk. Dus wat betekent dit verheven doel? Natuurlijk omvat het de vrijheid van de Koerden, de democratisering van Turkije, de democratische eenheid en broederschap van de volkeren van het Midden-Oosten. Het betekent de vrijheid van vrouwen en de voorbereiding van een vrije en democratische toekomst voor de jeugd. Hij strijdt voor de uitbanning van alle soorten fascistische kapitalistische systemen van onderdrukking, uitbuiting, onderdrukking, intimidatie, verkrachting, bloedbaden, fascistische terreur, uitbuiting tot op het bot. Men kan nergens anders voor strijden, men kan het niet uithouden op Imrali. Laten we voorzichtig zijn, er is geen mooi leven, geen materieel leven op Imrali. Men kan niets voor zichzelf bereiken door weerstand te bieden aan Imrali. Daarom verzet Rêber Apo zich niet om een goed leven voor zichzelf te creëren. Hij verzet zich om vrijheid en democratie te winnen. Hij verzet zich voor het einde van de fascistische onderdrukking en terreur. Hij verzet zich voor de bevrijding van de mensheid van kapitalistische onderdrukking en uitbuiting. Hij verzet zich en vecht ervoor dat vrouwen vrije, gelijkwaardige en wilskrachtige onderdanen van het leven worden. Dit punt is erg belangrijk. Hoe verzet Rêber Apo zich op Imrali? Hoe moet dit verzet begrepen worden, hoe wordt deze “bovenmenselijke”, wonderbaarlijke houding en houding getoond? Het is heel belangrijk om deze vragen juist te beantwoorden en grondig te begrijpen.
Allereerst moet dit punt duidelijk bekend zijn: Waarom is er verzet, wat is het doel van dat verzet? Hoe wordt er weerstand geboden, wat zijn de methoden? Hoe kan dit verzet standhouden? Hier zien we het niveau van de realiteit van Rêber Apo en zijn inzet voor de historische samenleving en voor een vrij en democratisch bestaan. We zien de grote wil tot vrijheid, de wil tot democratie. Anders kan men zich daar niet gemakkelijk verzetten tegen individuele belangen, tegen het materiële leven. Tegen zo’n geïntensiveerd en verfijnd systeem van onderdrukking en marteling kan men zijn geest, emoties, gedachten niet intact houden, kan men zijn gedrag niet onder controle houden, kortom, kan men zich niet verzetten. Wat is het dat Rêber Apo de kracht geeft om vol te houden en hem in staat stelt te winnen door de juiste methoden te vinden en weerstand te bieden? Dit is de realiteit die hij ‘verheven doelen’ noemt. Als gevolg van zijn toewijding aan het vrije en democratische leven van vrouwen, jongeren, arbeiders, alle onderdrukte mensen en volkeren, en niets voor zichzelf willen, ontstaat zo’n realiteit van verzet. Als we zeggen: “Laat het martel- en isolatiesysteem op Imrali omvergeworpen worden, laat Rêber Apo in vrije omstandigheden leven en werken, laat het fascisme omvergeworpen worden, laat de Koerden vrij zijn en Turkije democratisch”, dan zullen we de wil, het bewustzijn, de stijl, de passie vinden om dit te realiseren. Dit is de wil en de manier van verzet van Rêber Apo. We zullen deze leren van de realiteit van het verzet van Rêber Apo op Imrali. De enige manier van strijd die het martel- en isolatiesysteem van Imrali zal doorbreken, de samenzwering zal verslaan, het fascisme omver zal werpen, Rêber Apo vrij zal laten leven en werken, Turkije democratisch en Koerdistan vrij zal maken, is de manier van leven en verzet van Rêber Apo.
Om in 2024 tegen het Imrali-folter- en isolatiesysteem te strijden, is het allereerst nodig om dit bewustzijn en deze diepte te bereiken, om zo’n geloof te hebben, en op deze basis over te gaan tot georganiseerde strijd. Iedereen zou het beter moeten begrijpen en meer georganiseerde strijd moeten voeren. Iedereen zou zijn best moeten doen. Het moet bekend zijn dat de verzwaarde isolatie en marteling van Imrali de verzwaarde isolatie en marteling is die op iedereen in Turkije en Koerdistan wordt toegepast. Alle onderdrukking, wreedheid en uitbuiting putten kracht uit het bestaan van het Imrali-martel- en isolatiesysteem. De volkeren van het Midden-Oosten en de wereld, de mensheid wordt bedreigd door zo’n fascistische kolonialistisch-genocidale mentaliteit en politiek. Daarom is de uitweg uit dit alles de strijd tegen het Imralische martel- en isolatiesysteem. Zolang het Imrali-folter- en isolatiesysteem bestaat, zal er geen vrijheid zijn, geen democratie, zal niemand in staat zijn om een vrij en democratisch leven te leiden. Er zal overal isolement, marteling, fascisme, bloedbaden, intimidatie, verkrachting en genocide zijn. Daarom kunnen democratie en vrijheid alleen gerealiseerd worden door het Imralische martel- en isolatiesysteem te doorbreken. Er kan geen vrijheid en democratie zijn voor wie dan ook in Koerdistan of in Turkije tot het Imrali-folter- en isolatiesysteem doorbroken is en Rêber Apo vrij kan leven en werken. De strijd tegen het Imrali-folter- en isolatiesysteem is de basis van de antifascistische strijd voor democratie geworden. Op deze basis is het noodzakelijk om de strijd nog meer op te voeren. Rêber Apo vroeg hier aandacht voor en riep op tot. “Bewuster worden, meer organiseren, sterker verenigen en intenser vechten. Iedereen moet in staat zijn om te vechten op basis van het benutten van alle mogelijkheden, waar ze zich ook bevinden.” Dit is het basisperspectief. Het is een perspectief voor degenen die het een perspectief noemen, een instructie voor degenen die het als een instructie opvatten, een verzoek voor degenen die het accepteren, maar een oproep voor iedereen tot antifascistisch, libertair en democratisch verzet.
Vooral Koerdische vrouwen zijn overal, slogans werden in het Koerdisch gezongen over de hele wereld en zeiden “Jin, Jiyan, Azadî” [Vrouwen, Leven, Vrijheid, -red.]. Hoezeer het fascisme ook probeert om ons het Koerdisch binnen de grenzen van de Turkse Republiek te doen vergeten, vrouwen over de hele wereld spreken nu Koerdisch, scanderen slogans in het Koerdisch, iedereen leert Koerdisch. De onderdrukten, arbeiders, ambtenaren, volkeren, alle onderdrukte segmenten worden geïnspireerd door de Koerdische Vrijheidsstrijd en marcheren naar de vrijheidsstrijd door de filosofie van Rêber Apo te begrijpen en te assimileren, gelovend dat ze hun eigen bevrijding zullen bereiken. De Koerden hebben een vrijheidsstrijd gecreëerd die zoveel onderdrukte mensen leidt en inspireert. Ze hebben de onderdrukten, de hele mensheid, Koerdisch laten spreken, de taal die het genocidale kapitalistische moderniteitssysteem wilde verbieden en vernietigen. Wat kan er groter en mooier zijn dan dit?
Aan de andere kant staan het enthousiasme, de wil en het uithoudingsvermogen van vrouwen op het hoogste niveau. Het laat zien dat de mensheid het dichtst van alle tijden is om vrij te leven op basis van vrouwenemancipatie. Kwantitatief worden miljoenen mensen bereikt, het enthousiasme is op het hoogste niveau, de eisen zijn concreet en vrouwen willen vrijheid en gelijkheid. Ze tonen de wil om een ontwikkeling te creëren waarin alle vormen van door mannen gedomineerde mentaliteit en politiek worden doorbroken en vernietigd, en vrouwenvrijheid wordt bereikt op basis van revolutie.
Dit betekent dat we onze agenda niet mogen inperken en dat we geen bekrompen emotionele benadering mogen hebben. Er mag geen afstand worden genomen van de strijd. We moeten onze strijd voor vrijheid en democratie voeren met een creatiever en rijker begrip en stijl die het doel nauwkeuriger ziet en begrijpt en weet hoe we het kunnen neutraliseren. We moeten nieuwe strijdbewegingen organiseren en ontwikkelen. We moeten in staat zijn om elke kans en mogelijkheid in dit opzicht te benutten. We moeten uiterst creatief en wilskrachtig zijn.
In dit kader zullen we in 2024 zeker een resultaat bereiken dat het isolement doorbreekt, het fascisme vernietigt, Koerdistan vrij maakt en Turkije en het Midden-Oosten democratisch. We zullen sterker strijden en groter zegevieren. Op deze basis feliciteer ik al onze mensen en de democratische mensheid met het nieuwe jaar en wens hen veel succes.
Bron: ANF