- Zuid-Koerdistan
Duran Kalkan, lid van de Uitvoerende Raad van de Unie der Koerdische Gemeenschappen (KCK), sprak met Medya Haber over belangrijke nieuwe ontwikkelingen met betrekking tot de strijd voor de vrijheid van Abdullah Öcalan, de aanhoudende oorlogsmisdaden door het Turkse leger in Zuid-Koerdistan, de wanhopige diplomatieke inspanningen van de Turkse AKP-MHP-regime, de steun van internationale mogendheden voor de aanvallen van Turkije op Rojava/Noord- en Oost-Syrië, recente ontwikkelingen in de betrekkingen tussen Turkije en Syrië en het belang van de aanhoudende democratische strijd van de HDP in Turkije.
Belangrijke nieuwe ontwikkelingen met betrekking tot de strijd voor de vrijheid van Abdullah Öcalan
“De laatste tijd hebben er belangrijke ontwikkelingen plaatsgevonden met betrekking tot deze strijd. Onlangs werd een verklaring gepubliceerd door 308 Turkse intellectuelen tegen de oorlog in Koerdistan. Dit was belangrijk. Ze riepen de oppositie op om deze oorlog niet te steunen. Ze ontmaskerden en bekritiseerden de oorlog. Ze lieten zien dat ze tegen de oorlog zijn. Dit betekent natuurlijk ook dat u zich moet verzetten tegen het martel- en isolatiesysteem van İmralı. Daarnaast hebben 70 bekende intellectuelen, politici en democraten van over de hele wereld onlangs een statement gemaakt. Ze riepen iedereen op om de strijd van het Koerdische volk voor vrijheid te steunen, zich te verzetten tegen het fascisme van Tayyip Erdoğan en zich te verzetten tegen de Koerdische genocide. Dit was ook zeer zinvol en waardevol. Tegelijkertijd vormt dit alles een oproep tot de fysieke vrijheid van leider Apo [Abdullah Öcalan]. Dit alles toont duidelijk aan dat deze strijd toeneemt. De verklaringen en oproepen van vakbonden, intellectuelen, verschillende democratische kringen, individueel en collectief, hun verzet tegen het martel- en isolatiesysteem van İmralı, hun eis voor de fysieke vrijheid van leider Apo, hun eis om zijn stem te horen, hun standpunt dat leider Apo de kans moet krijgen om zijn rol te spelen; dit alles neemt toe. We juichen al deze inspanningen toe. Dit is heel zinvol.”
“Ook de advocaten zetten hun inspanningen voort. De juridische strijd duurt voort. Natuurlijk kijken we naar het proces dat voor ons ligt. Acht jaar geleden deden de advocaten pogingen om een aantal zaken te openbaren die waren onderdrukt. Er zijn verklaringen afgelegd dat het Comité van Ministers van de Raad van Europa in september [2022] een verklaring zal afleggen over het Imrali-systeem en de beslissing van het EHRM over het nieuwe proces van leider Apo. Over deze ontwikkelingen hebben we het in het verleden gehad. We hebben laten zien hoe het AKP-MHP-fascisme dit probeert te voorkomen. Ze hebben geprobeerd dit te voorkomen met disciplinaire straffen. Dit alles is tot nu toe in stand gehouden door Europa te neutraliseren, dat wil zeggen de instellingen die dit İmralı martel- en isolatiesysteem hebben veroorzaakt, en door hun de weg te blokkeren. Wat gaat er nu gebeuren? Dit is natuurlijk een kwestie van nieuwsgierigheid. De advocaten hebben laten weten dat er in september een verklaring komt. Het Koerdische volk en alle democratische kringen wachten nieuwsgierig af. Wat wordt er gezegd, wat wordt er aangekondigd? Waarom zwijgen ze al 8 jaar? Wat zullen deze verwante kringen zeggen? Hoe zullen ze de mensheid en de verschillende krachten overtuigen? Eerlijk gezegd is dit een kwestie van grote nieuwsgierigheid. Iedereen wacht [op de verklaring in september].”
Nieuwe cijfers over verzet van guerrillastrijders tegen Turkse bezettingspolitiek in Zuid-Koerdistan/Noord-Irak
“Natuurlijk is de vierde maand van dit grote verzet voorbij. Vorig jaar woedde deze oorlog in soortgelijke gebieden. Maar de oorlog van 2021 en de oorlog van 2022 bevinden zich natuurlijk niet op dezelfde plaats. We hebben het over de gebieden Zap, Avaşîn en Metîna. De gebieden zijn hetzelfde, maar de exacte plaatsen waar de oorlog plaatsvindt, zijn anders. De oorlog van vorig jaar vond plaats langs de grenzen van deze gebieden. Nu proberen de fascistische krachten van de AKP-MHP meer landinwaarts te trekken. Daarom vindt er in meer centrale delen van deze gebieden oorlog plaats. Hier is de guerrilla nog beter voorbereid. Op basis hiervan is het duidelijk dat er een zeer harde, meedogenloze en betekenisvolle oorlog gaande is. We evalueren dit al vier maanden. De vijand zegt het ook en iedereen is zich ervan bewust. De hele wereld kijkt met grote aandacht toe. Er wordt intensief gediscussieerd over hoe de resultaten eruit gaan zien. Deze regering en het staatssysteem, de politieke status-quo die na de Eerste Wereldoorlog werd gecreëerd, leidden tot deze oorlog. En nu kijkt iedereen met grote nieuwsgierigheid toe wat er gaat gebeuren, hoe het zal aflopen, wat eruit zal komen. Maar de strijdende partijen hebben de situatie duidelijk gemaakt. Ze hebben zelf gezegd dat dit de laatste oorlog van het AKP-MHP-fascisme is. Ze beschouwen het als een oorlog op leven en dood. Zeker is dat dit voor de AKP-MHP het geval zal zijn, want nu is deze regering ten einde. Het zal vallen. Het probleem is niet beperkt tot de AKP-MHP. Het Turkse systeem, dat werd gevormd op basis van de eeuwenoude mentaliteit en politiek van ontkenning, vernietiging en genocidale mentaliteit en politiek, zal worden vernietigd. “De 4e maand [van de hernieuwde aanvallen van Turkije] is nu voltooid. Onlangs is de viermaands balans gepubliceerd. Men kan zich eerst afvragen: waren degenen die deze oorlog van agressie en bezetting begonnen van plan om vier maanden te vechten? Hoe snel hoopten ze resultaten te boeken? In feite hadden ze geen vier maanden voor ogen, ze hadden zelfs geen vier weken voor ogen. Ze zeiden: laten we het in vier dagen afronden, laten we het snel afmaken, laten we een overwinning behalen en onze politieke invloed vergroten op basis van de resultaten van de oorlog. Ondanks het maken van deze berekening, hebben ze niet alleen in vier maanden geen resultaten gekregen, ze zijn nu in een complete impasse beland. Veel technische apparatuur is vernield. Een deel ervan is ook in beslag genomen door de guerrillastrijders. Dit zijn duidelijke feiten. De guerrillastrijders van HPG en YJA Star hebben tot nu toe 84 şehits [martelaren] op het slagveld geleden. Met andere woorden, vergeleken met andere tijden en het algemene gemiddelde van oorlogen [sinds 2015], is het verschil echt significant. Het laat zien hoe effectief het optreden en de slagkracht van de guerrilla zijn geworden, en hoe een gecoördineerde tunneloorlog het AKP-MHP-fascisme, het Turkse leger en zijn bendes een slag heeft toegebracht. Het is duidelijk hoe effectief de guerrilla tegenwoordig is en in wat voor soort positie het de binnenvallende, agressieve macht heeft gebracht. Dit alles is erg belangrijk. We kunnen dit duidelijk zien in de huidige pogingen van het AKP-MHP-fascisme. Ik kan inderdaad duidelijk de impasse en nederlaag herkennen die het heeft doorgemaakt in de Zap-, Avaşîn- en Metîna-oorlogen.”
Aanhoudende oorlogsmisdaden door het Turkse leger in Zuid-Koerdistan/Noord-Irak
“Allereerst plegen zij [de regering van de AKP-MHP en de Turkse staat] oorlogsmisdaden. Alleen al hun aanwezigheid in Koerdistan is een misdaad. Het zijn genocidale bezetters die bloed vergieten. Maar meer dan dat, ze plegen oorlogsmisdaden. Ze gebruiken verboden wapens, chemische wapens, fosforbommen en tactische atoombommen. In de afgelopen vier maanden hebben ze dit soort wapens 1532 keer gebruikt in de tunnels van de guerrilla’s. Dat hebben ze gedaan met wapens waarvan het gebruik een oorlogsmisdaad is en die zijn gekocht van NAVO-staten. Sommigen van hen zijn misschien met geld gekocht, maar de overgrote meerderheid is gewoon door de NAVO aan hen gegeven. Het Koerdische volk en het internationale publiek wachten nog steeds op antwoorden van de NAVO-regering, de Amerikaanse regering en van alle relevante staatsadministraties. Want er zijn inderdaad documenten [van de Turkse staat] waarin duidelijk staat ‘we hebben dit soort wapens gebruikt, we hebben tactische atoombommen gebruikt’. Wat is een tactische atoombom? Terwijl een grote bom tegen een stad wordt gebruikt, wordt deze kleinere tegen een gebouw of een kamer gebruikt. Ze hebben ze gemaakt ter grootte van handgranaten: een halve kilo, een kilo. Deze wapens veroorzaken volledige vernietiging. Het effect is hetzelfde [als bij andere atoombommen]. Daarom is dit dezelfde mate van misdaad.”
“Turkije kan dit soort wapens niet produceren. Maar de VS, Frankrijk, Engeland of Duitsland kunnen dat wel. De Turkse staat koopt ze van deze staten. Rusland maakt ze. Ik denk dat ze ze nu ook uit Rusland halen. Van wie en hoeveel weten we niet precies. Maar deze situatie moet worden blootgelegd. Het is noodzakelijk om deze misdaad verder te onderzoeken. Veel gewaardeerde intellectuelen en politici hebben over deze kwestie gesproken. Internationale organisaties hebben iedereen opgeroepen om hun taken te vervullen. Dit is belangrijk en zinvol, maar er moeten nog sterkere reacties komen. We moeten proberen de relevante instellingen meer te mobiliseren, om deze situatie nog meer aan het licht te brengen. De Turkse staat heeft niet het recht om deze misdaden te plegen. Niemand heeft het recht om een genocide op de Koerden te plegen. Wanneer de Koerden iets kleins doen, leggen deze staten onmiddellijk een verklaring af: ‘We begrijpen de veiligheidsproblemen van de Turkse Republiek.’ Maar de Republiek Turkije pleegt bloedbad na bloedbad, zonder zelfs maar om kinderen, vrouwen en ouderen te geven. Het doet dit in Zuid-Koerdistan, in Rojava [Noord- en Oost-Syrië] en overal in Noord-Koerdistan [Oost-Turkije]. Het slacht mensen af uit Oost-Koerdistan [Noordwest Iran]. Maar niemand zegt iets. Ze noemen Koerden terroristen en allerlei dingen. Wat beloven ze zelf aan de Koerden en wat willen ze dat de Koerden gehoorzamen? Het is bijna alsof de Turkse Republiek groen licht heeft gekregen om de Koerden af te slachten. Zij [internationale mogendheden] ondersteunen dit ten volle, zij profiteren ervan. Op basis daarvan zetten ze hun uitbuitingsbeleid voort.”
Wanhopige diplomatieke inspanningen van het Turkse AKP-MHP-regime
“Sinds begin juli reist Tayyip Erdoğan de hele wereld over. Hij is overal heen gegaan. Er is geen plek waar hij niet is geweest. Er is geen staat waar hij niet om hulp heeft gesmeekt. Hij pleegde ook moordpartijen. Hij deed dit in Perex [dorp in Zuid-Koerdistan], hij viel Zaxo aan, hij deed het in Qamişlo, hij deed het in Kobanê en hij vermoordde 4 kinderen [in de buurt van Hesekê in Rojava]. Elke dag, dag en nacht valt hij aan en pleegt hij slachtingen en vraagt hij om hulp en steun van iedereen. Ten eerste wil hij wapensteun. Ten tweede wil hij politieke steun voor de aanslagen. Hij probeert ervoor te zorgen dat niemand zich tegen deze aanvallen verzet. Hij legt iedereen het zwijgen op door de activa en middelen van Turkije te verkopen. Dit laat zien hoe moeilijk het voor hem is geworden, in wat voor een impasse hij zit. Met andere woorden, het gebruik van verboden wapens in de oorlog, het aanvallen van alle delen van Koerdistan, alle Koerden van zeven tot zeventig, smeken om steun en hulp van alle staten; dit zijn allemaal duidelijke indicatoren van wat voor soort impasse en ineenstorting de Turkse staat en het AKP-MHP-fascisme doormaken in de huidige oorlog. Ze proberen wanhopig om te overleven, maar al hun inspanningen zijn vergeefs.
De guerrilla heeft met succes zijn nieuwe manier van oorlog voeren ontwikkeld, zichzelf vernieuwd en zijn weerstandsvermogen bewezen. Het Koerdische volk en de jongeren hebben geleerd hoe ze zich kunnen verzetten tegen het fascisme en het genocidale beleid van de AKP-MHP. Deze ontwikkelingen zullen vanaf nu nog meer doorzetten. Wat ze ook doen, ze zullen de Koerdische vrouwen, jongeren en mensen niet kunnen stoppen.”
Ondersteuning van internationale mogendheden voor de aanvallen van Turkije op Rojava/Noord- en Oost-Syrië
“Dit zijn geen nieuwe inspanningen, maar er zijn ontwikkelingen die nieuw lijken. Terwijl het AKP-MHP-fascisme vast komt te zitten in de Medya-verdedigingszones [berggebieden in Zuid-Koerdistan gecontroleerd door guerrillastrijders], zoekt het steun van over de hele wereld. Het wil steun van de NAVO en het wil het van anti-NAVO-landen. In het verleden heeft Turkije zijn betrekkingen met China uitgebreid. Nu proberen ze relaties aan te knopen met Rusland en Iran, net zoals ze deden met de NAVO. Ze haastten zich naar Teheran en vervolgens naar Sochi. Tayyip Erdoğan haastte zich ook om Zelenski te zien. Ze werken al samen met de NAVO. We hebben geen enkele verklaring van de NAVO gehoord tegen het genocidale beleid van de AKP-MHP. De NAVO steunt dit beleid altijd. De NAVO voert deze oorlog. Het is ook medeplichtig aan het gebruik van verboden wapens. Sinds de laatste Erdogan-Poetin-bijeenkomst zijn de aanvallen [in Rojava/Noord- en Oost-Syrië] iets meer toegenomen. Er zijn verklaringen van Russische zijde geweest dat zij over veel meer onderwerpen gesprekken hebben gevoerd en overeenkomsten hebben ondertekend. Een daarvan was de kwestie van een nieuwe aanval op Noord- en Oost-Syrië. Rusland heeft in dit opzicht tot dusver een voorzichtige houding aangenomen. De open of indirecte verklaringen van sommige kringen die informatie konden krijgen, wekten de indruk dat de aanval een beetje was uitgesteld. Sommige medewerkers van de AKP zeiden dat er tegen de winter een aanval zou kunnen plaatsvinden. Nu escaleert de oorlog in dit gebied. De aanval is blijkbaar uitgesteld, maar de oorlog gaat door met een lage intensiteit en wordt steeds heviger. Aan de andere kant zijn er nieuwe ontwikkelingen in de politieke gesprekken.”
“De ontwikkelingen met betrekking tot de oorlog in de Medya-verdedigingszones laten duidelijk zien dat we worden geconfronteerd met een bezettingsaanval op Zuid-Koerdistan. Net als in Efrîn, Serêkaniyê, Girê Spî [allemaal in Rojava/Noord- en Oost-Syrië] vallen ze voortdurend langs de hele grens aan. Ze bombarderen dagelijks. Ze vallen dorpen en huizen aan en doden kinderen. De mensen van Noord- en Oost-Syrië worden dagelijks gedood. Bij de aanval in Qamişlo werden Rêzan Cawîd en Dijwar Kobanê, oprichters van KODAR uit Oost-Koerdistan, martelaar. Rêzan Cawîd was de medevoorzitter van KODAR. Vandaag vermoordt de Turkse staat kinderen. Er zijn elke dag bloedbaden zoals deze. Met andere woorden, het AKP-MHP-fascisme zegt: ‘Ik kan toeslaan zoals ik wil zonder enige principes of regels te erkennen’. Net zoals het bloedbaden pleegt in Zaxo, doet het hetzelfde tegen dorpen en steden langs de grens van Noord- en Oost-Syrië.”
“Tegenwoordig wordt er gestreden tegen deze aanvallen. Dit is erg belangrijk en zinvol. Ik groet deze strijd. Met name de acties van de Efrin Bevrijdingskrachten (HRE) zijn belangrijk. Ik feliciteer hen met al hun successen en groet de HRE-strijders. De SDF [Syrische Democratische Krachten] heeft ook een duidelijke houding ontwikkeld. Niet zoals vroeger. Nu gebruikt het zijn recht om wraak te nemen. Dit is eigenlijk altijd zijn recht geweest. Niemand kan iets zeggen over waarom de SDF zijn recht gebruikt om wraak te nemen. Het is absoluut het recht van de SDF om dit te doen. Het kan dit recht nog effectiever gebruiken en zo belangrijke resultaten behalen. Aan de andere kant hebben de mensen van Noord- en Oost-Syrië, onze mensen in Rojava, de gegeven realiteiten erkend. Tegenwoordig is er een toegenomen bewustzijn, organisatie en voorbereiding van uitrusting om de zelfverdediging te versterken bij elke nieuwe bezettingsaanval. Deze ontwikkelingen zijn erg belangrijk. Alle volkeren, vooral de Koerden van Rojava, zouden heel goed moeten weten dat ze alleen in deze wereld kunnen bestaan en vrij kunnen leven als ze zich organiseren, zichzelf trainen en de bereidheid tonen om te strijden.”
Ontwikkelingen in de betrekkingen tussen Turkije en Syrië
“Wat betekenen de inspanningen van het AKP-MHP-fascisme, zijn gesprekken met Rusland, Iran en Syrië? Het is echt vroeg om het nog te zeggen. Maar het feit dat de Turkse Republiek en de regering van Damascus elkaar hebben ontmoet, de gesprekken op het niveau van de ministers van Buitenlandse Zaken zijn belangrijke ontwikkelingen. Zelfs de bendes [islamitische proxy-troepen gelieerd aan Turkije] waren hierdoor verontrust. Ze protesteerden, verbrandden Turkse vlaggen, er was chaos [in de bezette gebieden in Noord-Syrië]. En het lijkt erop dat er nog meer verwarring zal ontstaan. Natuurlijk willen we begrijpen wie er achter zo’n alliantie, zulke gesprekken, zo’n relatie zit, welke rol de NAVO hierin speelt, welke rol Rusland speelt, welke rol Iran speelt. Ik bedoel, aan de ene kant praten Iran en Rusland over de gevaren van het AKP-MHP-fascisme en de Turkse staat, maar aan de andere kant, als ze een dergelijke ontwikkeling bevorderen, is het een zeer gevaarlijke situatie als ze om op deze basis de invasie van het AKP-MHP-fascisme in Noord- en Oost-Syrië te steunen. Enerzijds hebben ze betrekkingen met de Koerden, het Autonome Bestuur van Noord- en Oost-Syrië. Omdat dit publiekelijk is gezegd en het Autonome Bestuur al heeft gezegd dat ze in gesprek zijn. Als PKK en KCK hebben we verklaard dat we deze inspanningen zinvol vinden en dat we ze steunen. Dit zijn situaties die nog op de agenda staan. We hebben nog steeds dezelfde mening. Het zou erg zijn als dit enerzijds gebeurt en anderzijds Turkije wordt gesteund tegen deze inspanningen en wordt aangemoedigd om nieuwe aanslagen uit te voeren. Dit is gevaarlijk. Ze zullen zelf schade lijden. En we denken niet dat dit echt het geval zal zijn. Ten eerste is het zeker dat de essentie van de gesprekken tussen de Turkse Republiek en Damascus anti-PKK, anti-Koerdisch, tegen het Autonome Bestuur van Noord- en Oost-Syrië is. Omdat de Turkse Republiek geen andere zorg heeft. De AKP-MHP heeft geen andere problemen. Op basis hiervan vragen ze steun van de regering van Damascus en de regering-Assad. Hoeveel zal een dergelijke vraag worden overwogen? Hoe lang wordt een relatie of alliantie gevormd? Na zoveel vijandschap kunnen ze zeker een alliantie vormen tegen de Koerden. Dit hebben ze in het verleden al vaker gedaan. Maar hoe zullen ze de vele problemen tussen hen oplossen? Dit is niet erg duidelijk. Dit zal niet zomaar gebeuren.”
“We kunnen het volgende zeggen: met betrekking tot de regering van Damascus zijn we altijd voorstander geweest van het oplossen van de problemen met Noord- en Oost-Syrië door middel van een politieke oplossing binnen een Syrische Democratische Unie. Dit was het juiste om te doen. We kunnen dit ook zeggen over de Syrische regering: het is de moeite waard om het verleden zorgvuldig te onderzoeken. De meest stabiele tijd van de huidige Syrische staat was toen ze positieve betrekkingen met de Koerden ontwikkelden. Het was toen ze een vriendschappelijke relatie hadden met de PKK. Dit mogen ze nooit vergeten. Ze mogen geen instrument worden voor de Koerdische vijandschap van de Turkse Republiek. Ze zouden hier absoluut niets aan hebben. Hetzelfde geldt voor Rusland en Iran. Als ze de Koerden gaan gebruiken als ruilmiddel met de NAVO om op een of andere manier van Turkije te profiteren, om hun tegenstellingen via Turkije uit te voeren, zullen ze hier niets uit halen. Ze kunnen Turkije niet wegtrekken van de NAVO. Degenen die vandaag dergelijke betrekkingen met hen aangaan terwijl ze in de NAVO zijn, zullen morgen allerlei betrekkingen tegen hen aangaan. Dit zouden ze goed moeten weten. Deze krachten zouden voorzichtiger en gevoeliger moeten zijn. We houden deze ontwikkelingen nauwlettend in de gaten. We hopen dat er niets negatiefs of verkeerds zal gebeuren.”
“Tot slot wil ik dit zeggen: er is geen macht meer in de wereld waar het AKP-MHP-fascisme en de Turkse staat geen betrekkingen mee hebben aangegaan en waar ze niet om steun hebben gevraagd. Tegen wie? Tegen de Koerden. Waarom? Om de Koerden af te slachten. Je bent zo Koerdisch vijandig, bouwt relaties en allianties op met iedereen tegen de Koerden, en laat de Koerden geen mogelijkheid tot leven in deze wereld. Maar als Koerden relaties met iemand aangaan, noem je ze ‘verraders’. Wie is de echte verrader? Wie verraadt wie? De Koerden hebben nooit iets gedaan om het Turkse volk te verraden. Ze zijn nooit een relatie of alliantie aangegaan die de belangen van het Turkse volk, hun land en vrijheid zou schaden. Het zo nu en dan beschuldigen van het Koerdische volk van verraad weerspiegelt eigenlijk hun eigen realiteit. We zien hier duidelijk wie de verrader is en hoe vijandschap wordt beoefend.”
Belang van de aanhoudende democratische strijd van HDP in Turkije
“HDP heeft een duidelijk standpunt. Het zet zijn inspanningen en strijd voort. Onlangs vonden het HDP-congres en verschillende rally’s plaats. De HDP neemt van tijd tot tijd effectieve initiatieven. Zijn weg vooruit is open. In feite is het misschien niet overdreven om te zeggen dat de toekomst van Turkije in handen ligt van de HDP. Ze zetten hun verzet voort. Het pad van de HDP is duidelijk. De regering is aan het instorten en er is geen oppositie tegen het aan de macht komen. De tijd gaat ook snel. Iedereen ziet dit. De dagen van AKP-MHP zijn beperkt. Het volgende is duidelijk te zien: Na de AKP-MHP zou het geen zin hebben voor degenen met dezelfde mentaliteit en politiek in Turkije, die een anti-Koerdische, kolonialistische, genocidale, pseudo-democratische mentaliteit hebben, om de macht over te nemen. Als dit het geval is, zal de AKP-MHP niet veranderen en niet vallen. Daarom, als de AKP-MHP zou vallen en de regering in Turkije zou veranderen, is het alternatief de HDP. De HDP lijkt deze realiteit de laatste tijd beter te hebben begrepen. De houding van “we gaan het oplossen” op het recente HDP-congres was erg belangrijk. Een programma met basisproblemen en oplossingen werd aangenomen. Al deze ontwikkelingen vormen een belangrijk standpunt.”
“Als derde alliantie vertegenwoordigen ze ook de democratie-alliantie. Hun inspanningen in deze richting gaan door. Ze zeggen dat ze binnenkort een verklaring zullen afleggen met betrekking tot deze alliantie. Dit is goed. Deze alliantie moet zich nog verder ontwikkelen. Ze zouden meer zelfvertrouwen moeten hebben. Ik kan het volgende zeggen: Ten eerste moeten ze de alliantie verbreden. Ze kunnen een bredere benadering hebben. Waarom? Want vandaag is hun dag. Ze zouden iedereen moeten benaderen met een programma dat gebaseerd is op de minimumprincipes van democratisering. Ze moeten een bondgenootschap kunnen sluiten met iedereen die zelfs maar de kleinste aspecten van democratie wil. Ze moeten niet noodzakelijk veel principes combineren en zeggen dat ze zich alleen verenigen met degenen die het over al deze principes eens zijn. Dat is geen alliantie. We hebben het over democratie, alliantie en basisprincipes. U formuleert drie of vier artikelen die de democratische basisprincipes vormen. Op deze basis kun je je met iedereen verenigen. Zo breed hebben we een alliantie nodig. Ten tweede hebben we veel intensievere inspanningen nodig. Ze moeten nog actiever werken en strijden en mensen nog meer één-op-één benaderen. Ze moeten meer macht mobiliseren. Ja, er zijn arrestaties, er is druk, de huidige fascistische regering schept obstakels. Mensen zien dit, maar dit alles moet bestreden worden. De strijd ontwikkelt, versterkt en duwt de HDP. De HDP is de HDP omdat het vecht. Tegenwoordig kijkt iedereen naar de HDP. Ze zien er de toekomst van Turkije in. Als de HDP niet had geworsteld, zou het niets hebben kunnen doen.
“Toen Tayyip Erdoğan de regering-Assad ontmoette, zei Kılıçdaroğlu: ‘Eindelijk zijn ze gekomen om onze aanpak te volgen’. Alsof er geen probleem meer was. AKP of CHP, Erdogan of Kilicdaroglu – er is geen verschil tussen hen. Dat is wat dit betekent. Maar dit is onaanvaardbaar. CHP-leden zouden wat slimmer moeten denken. Als Kılıçdaroğlu zegt de nieuwe regering te willen leiden, moet hij weten dat deze houding volkomen onaanvaardbaar is. Dus deze inspanningen van hem zijn tevergeefs. Zelfs als het hem lukt, zal hij niet aan de macht kunnen blijven. Omdat iedereen de dingen tegenwoordig veel helderder ziet en mensen strijden. Daarom heeft iedereen de plicht en verantwoordelijkheid om consequenter en gevoeliger te zijn, om de democratische alliantie te ondersteunen. En de HDP draagt de plicht en verantwoordelijkheid om de democratische alliantie nog meer te leiden. We zijn er zeker van dat dit gaat gebeuren.”