- Zuid-Koerdistan
De Commissie Buitenlandse Zaken van de Unie van Koerdische Gemeenschappen (KCK) heeft een verklaring vrijgegeven over de laatste ontwikkelingen en spanningen in Kirkuk en Deir ez-Zor, die volgens de commissie rechtstreeks verband houden met de bezoeken van de Turkse minister van Buitenlandse Zaken Hakan Fidan aan Bagdad en Hêwler [Erbil] van 22-24 augustus.
De KCK benadrukte dat: “Alleen wanneer de Turkse staat onvoorwaardelijk zijn bezetting van Iraaks grondgebied beëindigt en zijn handen terugtrekt uit Syrië en Libië, kan er over het algemeen vrede heersen in het Midden-Oosten.”
De verklaring van de Commissie Buitenlandse Zaken van de KCK op donderdag werd gepubliceerd door ANF Nieuwsagentschap en bevat het volgende:
“Irak en Syrië hebben een grote omwenteling doorgemaakt na de aanvallen van IS en zijn nog steeds niet gestabiliseerd. Ze worden meegezogen in een nieuw conflict in Kirkuk en Deir ez-Zor. Het is duidelijk dat de gelijktijdige spanningen in deze regio’s niet spontaan of toevallig zijn. Deze spanningen en conflicten houden rechtstreeks verband met de bezoeken van de Turkse minister van Buitenlandse Zaken Hakan Fidan aan Bagdad en Hêwler [Erbil] van 22-24 augustus. De verklaringen van Tayyip Erdoğan en Hakan Fidan over beide regio’s tonen ook de intenties en verwachtingen van de Turkse staat.
Terwijl Hakan Fidan verklaarde dat de PKK de botsingen begon die resulteerden in de dood van 4 mensen in Kirkuk, beschreef Erdoğan, bij zijn terugkeer naar Rusland, de spanningen en botsingen in Deir ez-Zor als tijdige, zeer goede en passende ontwikkelingen, waarmee hij zijn steun bekende aan de bendes die deze botsing begonnen.
De Turkse staat, die de soevereine rechten van zowel Irak als Syrië schendt en beide landen bezet, wil zijn bezetting van Irak en Syrië permanent maken door deze in de tijd uit te breiden, net als de bezetting van Cyprus in 1974. Hakan Fidan, die zijn toevlucht nam tot allerlei vuile oorlogsmethodes en allerlei provocaties, buitengerechtelijke executies en bloedbaden in Koerdistan toen hij het hoofd van de Turkse inlichtingendienst (MIT) was, zet ze voort in naam van de diplomatie, dit keer met de titel van minister van Buitenlandse Zaken.
Hakan Fidan en Tayyip Erdoğan verklaarden Kirkuk, waar Koerden, Arabieren, Turkmenen, Assyriërs en Armeniërs al eeuwen samenleven, tot “Turks thuisland” en “Turkmeense stad”. Ze gebruiken de KDP en de familie Barzani om hun bezettings- en expansionistische ambities te verbergen. In de afgelopen jaren heeft men geprobeerd om van Kirkuk het centrum van het MIT te maken met allerlei spionage, het creëren van provocaties, het legitimeren van de bezetting en het positioneren in Zuid-Koerdistan. Kirkuk, waar sinds de oudheid vele etniciteiten, geloofsovertuigingen en verschillende culturen wonen, wordt door de provocaties van Turkije het centrum van een nieuw conflict.
Het Iraaks Turkmenen Front [een rechtse politieke organisatie die beweert het Turkmeense volk in Irak te vertegenwoordigen] en de KDP-regering werken rechtstreeks onder het bevel van Ankara en het MIT en proberen legitimiteit en geloofwaardigheid te verlenen aan de Turkse staat en de dictatuur van Erdoğan, die geen geloofwaardigheid heeft in de ogen van de Iraakse samenleving en de regering in Bagdad. Turkije probeert druk uit te oefenen op de regering in Bagdad met de steun van enkele Turkmeense persoonlijkheden en de familie Barzani, die het onder zijn controle heeft gebracht. De fascistisch bezette Turkse Republiek en haar handlangers willen deze prachtige stad, Kirkuk, die rijk is aan geschiedenis, sociologische realiteit en de ervaring van het samenleven van verschillende culturen, veranderen in een instrument van hun macht en hun administratie. De mensen van Kirkuk moeten zich organiseren en strijden om Kirkuk te veranderen in een bolwerk van vrijheid, democratie, broederschap en vrede op basis van zelfbestuur en het versterken van de gronden van het gemeenschappelijke leven door een houding aan te nemen tegen alle soorten buitenlandse interventies en bezettingspolitiek die ervoor willen zorgen dat de volkeren elkaar het mes op de keel zetten.
Door van Kirkuk een onderhandelingsplaats te maken over het delen van land en districten, door het te verdelen in etniciteiten en geloofsovertuigingen, bevolking en berekeningen om een deel van de olie-inkomsten te krijgen, wordt Kirkuk, en daarmee Irak, een permanent crisisgebied en wordt het gedestabiliseerd.
De wil van de volkeren, van de gemeenschappen die behoren tot verschillende etniciteiten, verschillende religieuze en geloofsgroepen, van de vrouwen en de jeugd van Kirkuk om samen en in gemeenschap een leven op te bouwen, om in vrede en welzijn in Kirkuk te leven, en de capaciteit voor zelfbestuur is meer dan genoeg.
Op basis van deze feiten is het eerste wat iedereen moet doen die vrede en rust voor Kirkuk wil, zich verzetten tegen de Turkse staat die Irakees grondgebied bezet houdt. De 90 Turkse militaire voorposten op Iraaks grondgebied moeten worden ontmanteld. Het is zich verzetten tegen de toenemende politieke, culturele en economische hegemonie van Turkije over Zuid-Koerdistan, dat van Hêwler zijn achtertuin heeft gemaakt. Alleen als de Turkse staat onvoorwaardelijk een einde maakt aan zijn bezetting van Iraaks grondgebied en zijn handen terugtrekt uit Syrië en Libië, kan er over het algemeen vrede heersen in het Midden-Oosten.”