- Rojava/Noord- en Oost-Syrië
Sinds de bevrijding van Manbij (Minbic) door de Syrische Democratische Krachten (SDF) in augustus 2016 valt de Turkse staat de regio voortdurend aan. Het startpunt van de aanvallen is keer op keer Ceralus. Cerablus werd op 24 augustus 2016 door IS overgedragen aan de Turkse staat. Sindsdien zijn vooral de dorpen ten noorden en westen van Minbić getroffen door zware aanvallen. Artilleriegranaten van Cerablus vallen bijna dagelijks in de steden Hoşeriyê, Refîa, Masî, Toxar, Awn al-Dadat (ook Aoun al-Dadat), Mohsenli, Arab Hasan, Umm al-Julud, Umm Edessa, Yaşlî, al-Dandaniya, Jamusiya, al-Seyada, Îlan, Quirt Wiran, Kawikli, Korhiyûk en Til Torîn. Deze dorpen worden bewoond door vluchtelingen uit de bezette gebieden in Ceralus en Bab en de oorspronkelijke bevolking. In de regio wonen bijna 45.000 mensen.
Verdere escalatie van aanslagen na 19 november
Sinds 19 november, toen de Turkse aanvallen op Rojava zich begonnen uit te breiden, zijn de aanvallen in Manbij ook toegenomen en zijn er herhaalde pogingen van huursoldaten die loyaal zijn aan Turkije om de regio te infiltreren. Tot nu toe zijn deze pogingen echter afgewezen door de Militaire Raad van Minbic.
“Aanvallen zijn oorlogsmisdaden”
Abraham al-Mashi, een advocaat uit Manbij, onderstreept dat deze aanvallen oorlogsmisdaden zijn. De aanvallen zijn een schending van internationale normen en mensenrechtenverdragen en moeten worden bestraft. “Elke dag worden mensen ontheemd, afgeslacht en gebombardeerd. We roepen Rusland, de internationale coalitie en de Veiligheidsraad op om hun verantwoordelijkheid te erkennen en de bevolking van Noord- en Oost-Syrië te beschermen tegen de bombardementen van de bezettende Turkse strijdkrachten”, benadrukt hij.
Manbij – Het middelpunt van de ambities van het Turkse fascisme
De regio Manbij staat al lang in het middelpunt van Turkije. Ten tijde van de IS-bezetting was Manbij een belangrijk knooppunt voor de oliehandel. De door de Turkse staat aan IS doorgegeven wapens en de gesmokkelde jihadisten werden in veel gevallen via Manbij verspreid in Syrië en Irak. Zo betekende de bevrijding van Manbij een zware klap voor de Turkse ambities, die Turkije vanaf het begin wilde goedmaken met aanvallen en invasiepogingen. Tot op de dag van vandaag blijft Manbij een bolwerk van het verzet en wordt daarom blootgesteld aan aanvallen.