- Rojava/Noord-en Oost-Syrië
ANF interviewde Emine Omer, de medevoorzitter van de Syrische Democratische Raad (MSD), ter gelegenheid van 25 november, de Internationale Dag voor de Uitbanning van Geweld tegen Vrouwen. Omer benadrukte het belang van de strijd van vrouwen tegen oorlog en mentaliteiten die hen onderwerpen aan geweld.
Hoe evalueert u de oorlog die gevoerd wordt door de natiestaten in Rojava ten koste van een genocide tegen volkeren?
Het concept van oorlog tegen het Koerdische volk dateert van een eeuw geleden en duurt nog steeds voort. Het land van Koerdistan werd verdeeld en gefragmenteerd tussen vier staten. Ook al is er een eeuw voorbij, deze versnippering heeft diepe pijn gecreëerd. Het eeuwenoude beleid van genocide gaat nog steeds door. Ze willen deze landen vernietigen door een beleid van systematische genocide, ontheemding en verandering van de bevolkingsstructuur.
Wat is de weerslag van deze aanvallen van de Turkse staat op vrouwenorganisaties en sociale strijd?
Voor de bezetting van de Turkse staat waren vrouwen pioniers in Afrin, Girê Sipî en Serêkaniyê. Vrouwenorganisaties hadden zich ontwikkeld, vrouwen waren actief in de instellingen en organisaties van het Autonoom Bestuur, vrouweninstellingen en -instellingen waren georganiseerd. Er werd belangrijk werk verricht om de vrijheid van vrouwen te bereiken en een democratische samenleving te creëren. Daarnaast werd er een nieuwe samenleving gecreëerd met de kleur van de vrouw en het perspectief van de vrouw, en werd er een mentaliteitsstrijd gevoerd.
Helaas werd er na de Turkse staatsbezetting een smerig beleid tegen vrouwen gevoerd. De rechten die ze hadden verworven door verzet en strijd werden hen afgenomen. De bezetting werd gevolgd door een bloedbad, ontvoering, arrestatie, ontheemding en verkrachting van vrouwen. Het smerige beleid dat werd gevoerd tegenover vrouwen die in de bezette gebieden achterbleven, zorgde er onvermijdelijk voor dat vrouwen moreel uitgeput raakten.
Tot op de dag van vandaag zijn er pogingen om het recht van vrouwen om te vechten in de bezette gebieden te verhinderen, maar ze verzetten zich nog steeds. In deze regio’s zijn er geen vrouweninstellingen en -organisaties en kunnen vrouwenrechten niet gegarandeerd worden.
Als we kijken naar Noord- en Oost-Syrië, dan zien we dat vrouwen zich organiseren en deelnemen aan de samenleving met een pioniersmissie. Ze proberen ook een frisse wind te laten waaien door vrouwen onder bezetting. De vrouwenstrijd en het verzet in de regio is ook voor de bevrijding van vrouwen die onder bezetting leven. Er is een leven geleid door vrouwen in Noord- en Oost-Syrië. Er wordt een democratische samenleving opgebouwd met een sterke deelname van vrouwen aan het leven, vrouwenrechten en vrijheid. Naarmate dit verzet en deze strijd toenemen, nemen ook de aanvallen van de Turkse staat toe. Ze zijn bang voor de sterke wil van vrouwen en de democratische samenleving. In dit geval komt de speciale oorlogspolitiek tegen vrouwen om de hoek kijken. Naarmate de strijd zich ontwikkelt, worden er bloedbaden aangericht om vrouwen het zwijgen op te leggen. Vrouwen die pioniers zijn in de samenleving zijn het doelwit.
Het opbouwen van een democratische samenleving druist ook in tegen de belangen van hegemoniale machten. Ze weten dat met een democratische samenleving de mensen die ze in hun greep hebben vrij zullen zijn.
Waarom is het belangrijk om te strijden tegen religie, nationalisme en seksisme in het Midden-Oosten?
Religie, nationalisme en seksisme hebben de samenleving alleen maar pijn gebracht. Dit lijden leidt tot de vernietiging van de samenleving. Het doodt het samenleven. We moeten een grote oorlog voeren tegen religie, nationalisme en seksisme. Als er geen strijd is tegen deze mentaliteiten, zal het niet mogelijk zijn om vrij te worden. Religie, nationalisme en seksisme zijn ideologische ziekten. Ze zien en kennen alleen zichzelf en hun belangen en zijn blind. Alleen door strijd kan de maatschappij bevrijd worden van deze denkbeelden die haar in hun greep houden.
Hoe was de ontwikkeling en het niveau van praktische uitvoering van de campagne “Jin Jiyan Azadî Ber Bi Şoreşa Jinê” (Op weg naar de vrouwenrevolutie met ‘Vrouw, Leven, Vrijheid’) in Rojava? Wat zijn de doelen voor het nieuwe jaar van strijd ter gelegenheid van 25 november, de Internationale Dag voor de uitbanning van geweld tegen vrouwen?
We zullen ons verzetten tegen geweld tegen vrouwen, we zullen het niet accepteren. Naarmate de strijd van vrouwen tegen geweld toeneemt, neemt ook het geweld toe. We zeggen dat de 21e eeuw de eeuw is waarin de vrijheid van vrouwen zal worden bereikt en de strijd zijn hoogtepunt zal bereiken, maar we moeten ook de parallelle toename van geweld zien. Hegemonische machten slepen de samenleving in chaos met hun nieuwe wereldontwerp, creëren diepe kloven in de samenleving en wakkeren oorlog aan. Deze situatie heeft vooral negatieve gevolgen voor vrouwen. Daarom moeten vrouwen in de eerste plaats tegenover deze oorlog en chaos staan. Geweld tegen vrouwen wordt veroorzaakt door chaos en oorlogen. In een oorlogssituatie lijden vrouwen het meest. Ze worden onderworpen aan migratie, ze worden vermoord, ze worden geconfronteerd met politiek geweld. Vrouwen moeten de macht hebben om de oorlog te beëindigen. Zij moeten de zaak van vrijheid nastreven. Daarom is ons doel dit jaar een einde te maken aan de oorlog, de vrijheid van vrouwen te waarborgen, mensenrechten te verwezenlijken en een democratische samenleving op te bouwen.
Vrouwen moeten hun strijd opvoeren. We kunnen veel soorten geweld opnoemen, zoals fysiek, psychologisch en economisch geweld. We hebben veel pijn ervaren en dat doen we nog steeds. Vrouwen moeten hun krachten bundelen in één kanaal en zich verenigen. Hoe meer ze met elkaar verbonden zijn, hoe meer ze hun rechten kunnen uitoefenen en verandering en transformatie in de samenleving kunnen creëren. Daarom moeten vrouwen zich verenigen en hun strijd versterken.
Bron: ANF