- Turkije
Hoewel er 51 dagen zijn verstreken sinds de aardbeving, is het probleem van onderdak in Antakya nog niet opgelost. Op alle straten van de stad liggen nog puinhopen en de aardbevingsslachtoffers hebben vooral tenten en containers nodig. De rampenbestrijdingsautoriteit AFAD schuift zijn verantwoordelijkheid uit de weg en wendt zich hiervoor tot de hoofden van de wijken. In de wijk Ekinci schuilen sommige mensen in tenten die hen zijn gegeven door de gemeente Kartal in Istanbul. Anderen slapen in kassen en vele anderen in de tenten van de buren omdat ze zelf geen tent kunnen vinden. De inwoners van Ekinci eisen een dringende oplossing voor het huisvestingsprobleem.
Een van hen is Süleyman Önal. Hij kon pas een maand na de aardbeving een tent vinden en maakt zich grote zorgen over de hulpeloosheid van zijn zoon, die voor 94 procent verstandelijk gehandicapt is. Zijn huis is beschadigd door de aardbeving en kan niet worden betreden. Zijn zoon kreeg als peuter een epileptische aanval en heeft een veilige omgeving nodig, zei Önal: “Na de aardbeving gingen we naar onze familie in Mersin omdat ons huis beschadigd was. Maar mijn zoon kon daar niet heen, dus moesten we terugkeren naar Hatay. We konden hier lange tijd geen tent vinden. We zijn er alleen in geslaagd met de hulp van onze buren. We konden niet naar de tentenstad omdat mijn zoon altijd in het openbaar schreeuwt en zich uitkleedt. Dit zorgt voor onrust in de buurt. Hij gaat er ook alleen op uit en we kunnen hem urenlang niet vinden. Omdat hij de omgeving kent, weet hij waar hij naar terug moet. Maar als hij verdwaalt op een onbekende plek, kunnen ik noch zijn moeder hem vinden hem.”
Önal woont nu met zijn vrouw en zoon in een tent, maar dat brengt grote problemen met zich mee. Zijn zoon is erg bang en schreeuwt. Önal geeft aan dat ze dringend een container nodig hebben om uit deze situatie te komen: “De tenten staan hier zij aan zij met onze buren. Mijn zoon is bang voor de tent en wil daarom altijd buiten blijven. Als hij bang is, flipt en schreeuwt hij. Iedereen maakt zich dan zorgen. We hebben hem niet onder controle omdat hij erg sterk is. Daarom hebben we dringend een container nodig. Het zal in ieder geval als een huis zijn, en hij kan daar blijven. We zitten in een zeer moeilijke situatie. We wachten op een helpende hand voor een container. Dat is momenteel ons prioritair verzoek.”
Aylin Anlar, die in de tent moet wonen die ze in haar tuin heeft neergezet omdat haar huis door de aardbeving is beschadigd, benadrukte ook dat ze dringend containers nodig hebben. In Antakya vinden er regelmatig zware stormen plaats met Pasen, zei ze, eraan toevoegend: “Onze tenten waren overstroomd door de regen. De bedden waren doorweekt, we konden geen plek vinden om de kinderen te laten slapen, en nu komt de storm eraan. Ik denk niet dat de tenten daar tegen kunnen. In ons normale leven voor de aardbeving werden de daken eraf geblazen tijdens de voorjaarsstormen.’
Het leven wordt elke dag moeilijker, verklaarde Aylin Anlar: “In de zomer zullen slangen, reptielen en schorpioenen verschijnen. Hoe zullen we overleven in deze tent? We hebben geen idee. De problemen in de winter zijn anders dan die in de zomer. Hiervoor Daarom hebben we dringend containers nodig. Dit is onze eis aan de autoriteiten.”
Een andere inwoner van Ekinci is Oğuz Cengiz. Hij heeft ondanks herhaalde verzoeken geen tent gekregen van AFAD. Jaren geleden kreeg hij als bouwvakker een arbeidsongeval en sindsdien is hij slecht ter been. Hij vertelde dit aan de autoriteiten, maar ze gaven hem nog steeds geen tent. Zijn flat raakte zwaar beschadigd door de aardbeving. “Hoewel ik de autoriteiten herhaaldelijk heb verteld dat ik gehandicapt was, kreeg ik geen tent. Ik moest in de tent van onze buren blijven. Daarom kan ik mijn familie hier niet mee naartoe nemen. Ik kan deze plek niet verlaten vanwege het huis, al onze bezittingen zijn binnen. We zijn ongelukkig en kapot, maar niemand hoort onze stemmen. Ik vraag de autoriteiten nogmaals om hulp.”
Ersin Atasoy moest zijn ouders onderbrengen in een tractoraanhangwagen. Zelf was hij aanvankelijk in zijn beschadigde huis gebleven omdat er geen andere verblijfsmogelijkheden waren. “Er zijn 51 dagen verstreken sinds de aardbeving, maar het gebrek aan tenten duurt voort. Ik heb een tent van de mukhtar gekregen, maar die is veel te klein. Mijn vader en moeder moeten daarom in een trekkersoplegger slapen. Morgen komen er kinderen van drie en vier jaar, maar ze kunnen nergens slapen. Ik kan ze niet in huis zetten vanwege instortingsgevaar, maar er is ook geen tent. Ik ben aan het nadenken over wat ik moet doen. Ik heb hulp nodig”, zei Ersin Atasoy.