- Noord-Koerdistan
De verarming van de mensen in Turkije en Noord-Koerdistan treft vooral de Koerdische provincies hard. Volgens de overheidsinstantie TÜIK, die berucht is om haar opgesmukte statistieken, bedroeg de jaarlijkse inflatie in 2023 64,77 procent, terwijl de onafhankelijke onderzoeksgroep voor inflatie (ENAG) het cijfer op 127,21 procent schat. Na een stijging van 49 procent op 1 januari 2024 bedraagt het minimumloon in Turkije 518 euro (vanaf 9 januari 2024 – de waarde van het minimummaandloon van 17.008,62 lira daalt dagelijks door de inflatie) per maand voor een 45-urige werkweek. De economische crisis blijft zich verdiepen door de verschrikkelijke oorlogsuitgaven van het regime. De koopkracht van mensen daalt snel, terwijl de kosten van energie, voedsel, elektriciteit en verwarming exploderen. ANF vroeg mensen in de Noord-Koerdische metropool Amed (Tr. Diyarbakır) naar hun leefsituatie.
Mecit Turgay meldde dat hij een handicap had en werkloos was. Hij legde meteen het verband tussen de oorlog en de crisis en zei: “Eerst moet de oorlog stoppen, de moeders moeten niet meer hoeven huilen. Daarvoor zijn bezoeken aan Imrali nodig. Als het geld dat in de oorlog wordt gestoken wordt geïnvesteerd in landbouw en onderwijs, dan zal de crisis ophouden. De regering probeert op dit moment een wet aan te nemen die vrouwen thuis laat werken. Nee, vrouwen moeten meer betrokken worden bij onderwijs, zaken, politiek en het leven. Er moeten vrije, wetenschappelijke en democratische universiteiten komen. Jonge mensen en vrouwen moeten meer deelnemen aan het leven.”
“De oorlog is weer begonnen en de mensen zijn verarmd”
Remzi Elçi herinnerde eraan dat tijdens het “dialoogproces” tussen de Turkse regering en de PKK ook de economische situatie in het land verbeterde. Hij legde uit: “Velen van ons werden huiseigenaren, onze banen gingen goed. Iedereen had een inkomen. Toen het geld dat aan de oorlog werd uitgegeven naar de mensen ging, verbeterde de welvaart. Maar toen de oorlog weer begon, werden we weer arm. Al het geld gaat naar de oorlog. Mensen hebben grote financiële problemen. Ze rekenen niet meer een paar dagen vooruit, maar een paar uur vooruit. Dat is een groot probleem. Loonsverhogingen zijn niet genoeg, de inflatie tiert welig. Een brood kost 15 tot 16 TL. Hoe kan een gezin met twee kinderen leven van het minimumloon? Niet iedereen werkt zelfs voor het minimumloon. In de meeste bedrijven werken mensen zonder verzekering en onder het minimumloon.”
“Het is onmogelijk om rond te komen”
Mehmet Çiftçi klaagde dat mensen nu grote moeite hebben om in hun levensonderhoud te voorzien. Zowel de transportprijzen als de voedselprijzen zijn zwaar getroffen door de inflatie. Hij zei: “Het is onmogelijk geworden om de kost te verdienen zonder te stelen of geld wit te wassen. Mensen zitten in de knel, ze zadelen zichzelf op met steeds meer leningen die ze niet kunnen terugbetalen. Hoe kunnen mensen in hun levensonderhoud voorzien? Ambtenaren kunnen niet rondkomen, mensen met een minimumloon kunnen niet rondkomen. Niemand kan een huis of een auto kopen. Als je jonge mensen geen toekomst kunt garanderen, zullen ze naar andere landen gaan op zoek naar levenskwaliteit en vrijheid. Wie wil er in het buitenland wonen, gescheiden van zijn ouders? We lopen economisch ver achter.”
“Mensen zijn veroordeeld om te verhongeren”
Burhan Işlen meldde dat hij weliswaar alleenstaand is, maar niet in zijn levensonderhoud kan voorzien. Het is nauwelijks mogelijk om te overleven. Işlen klaagde dat hij naar het ziekenhuis was gegaan voor een verkoudheid en 90 TL had betaald voor één medicijn. Hij vervolgde: “Brood kost 15 TL, een treinkaartje 14 TL. Hoe kunnen we leven? Er zijn mensen met chronische ziekten die elke maand regelmatig medicijnen moeten nemen. Kent de regering de prijs van de medicijnen? We kunnen niet rondkomen. Omdat we geregeerd worden door een despotisch bestuur, durven mensen niet te spreken, maar de feiten verdwijnen niet door despotisme. Hoe kan een gezin van vijf rondkomen van het minimumloon? De regering zegt dat ze moslims zijn, er zijn mensen die op hen stemmen omdat ze bidden, maar Allah vervloekt de onderdrukker. Allah vervloekt degene die het brood van zijn dienaar eet. De armoede van mensen wordt genegeerd. Mensen zijn veroordeeld tot honger. Dit systeem moet veranderen.”
Bron: ANF