Mesopotamische Ecologie Beweging belooft de plundering en uitbuiting van de natuur te bestrijden

  • Zuid-Koerdistan

De Mesopotamische Ecologie Beweging heeft een schriftelijke verklaring uitgegeven over de mars naar de berg Cudi in Şırnak die op 17 september werd gehouden onder het motto ‘We marcheren tegen de vernietiging veroorzaakt door oorlog en de plundering van de natuur’.

“Onze strijd zal doorgaan totdat de plundering en uitbuiting in Turkije en Koerdistan voorbij is. Het fascistische systeem dat Koerdistan en zijn natuur in alle opzichten uitbuit, ontvolkt en vernietigt, vernietigt het ecosysteem onomkeerbaar door de afgelopen twee jaar bomen te kappen in de provincie Şırnak en in verschillende delen van Koerdistan onder het mom van veiligheid”, aldus de verklaring van de Mesopotamische Ecologie Beweging, die verder het volgende omvatte:

“Sociale reacties en een juridische strijd zijn geïntroduceerd tegen de voortdurende systematische bomenkap in Şırnak, die de afgelopen twee jaar aan de gang is. De gekapte bomen worden dagelijks via onze steden naar andere provincies vervoerd. Het massaal kappen van bomen door de staats- en dorpswachten moet niet alleen worden gezien als vernietiging van het milieu. Deze vernietiging is eerder een ecocide die streeft naar de ontheemding van het Koerdische volk en de vernietiging van hun woonruimte en de natuur.

Gegrepen door angst na de oproep voor een mars en een persconferentie gepland op 17 september, voerde het systeem verboden en beperkingen in als reactie op de zich ontwikkelende publieke weerslag. Maar ondanks alle beperkingen kwamen we op 17 september samen in Cizre.

We trotseerden alle verboden en beperkingen en kwamen samen met alle sociale segmenten uit heel Turkije en Koerdistan. We toonden solidariteit met onze glimlach, geloof en kracht. Terwijl de zon aan de hemel scheen, spraken we onze eis uit voor vrede tegen oorlog, waarbij we duidelijk maakten dat we elke boom zouden verdedigen. Terwijl moeders die geen Turks spreken leuzen in het Turks scandeerden, vergezelden onze kameraden uit Turkije de klaagzang van de moeders. Op die dag waren we één en verenigd. We zullen alleen slagen als we ons verenigen.

We willen alle instellingen en verenigingen die gehoor hebben gegeven aan onze oproep en die dag bij ons waren, bedanken, evenals degenen die niet konden komen maar hun steunbetuigingen hebben afgegeven.”