Moini: Zet de opstand voort tot de overwinning

  • Oost-Koerdistan

De revolutie in Oost-Koerdistan en Iran voor vrijheid en zelfbeschikking gaat haar zesde week in en het regime van de mullahs blijft streng reageren: tot nu toe zijn meer dan 200 mensen gedood, waarvan minstens 40 in Rojhilat (Oost-Koerdistan). Maar er zijn geen tekenen dat de opstand afneemt. Zaterdag werd opnieuw een algemene staking uitgeroepen in Mahabad.Ondanks de sterke aanwezigheid van veiligheidstroepen gingen ‘s avonds talloze mensen de straat op en riepen “Jin, Jiyan, Azadî” (Vrouwen, Leven, Vrijheid) en “Dood aan de dictator”. Protesten tegen het regime vonden ook plaats in Sine (Sanandaj), Seqiz (Saqqez), Kirmaşan (Kermanshah), Dêwlan (Dehgolan) en Bokan. Er zouden opnieuw schoten zijn gelost in Sine, en in Kirmaşan scandeerden studenten van de Razi-universiteit: “We zullen vechten, we zullen sterven, we zullen Iran heroveren”. Vandaag begint ook een staking die is aangekondigd door de Coördinerende Raad van Lerarenvakbonden.

De medevoorzitter van de PJAK (Partij voor een Vrij Leven in Koerdistan), Siamand Moini, ziet Koerdistan als het centrum van de revolutie in Iran. In een interview met RojNews sprak Moini over de huidige situatie in het land, over het project van zijn partij en het belang van een gemeenschappelijk standpunt tussen al degenen die zich verzetten.

Wat is volgens u het verschil tussen de huidige opstand, aangewakkerd door de gewelddadige dood van Jina Mahsa Amini, en eerdere protestbewegingen?

Dictaturen en conservatieve systemen hebben hun eigen waarheden, gebaseerd op een zekere bekrompenheid en afwijzing van andere ideeën. Deze systemen zijn over het algemeen tegen elke vorm van sociale en persoonlijke vrijheid. Ze accepteren geen pad dat naar vrijheid leidt. De Islamitische Republiek Iran handelt met dit bewustzijn en vanuit een militaristisch perspectief. Zo werd het patriarchale systeem gehandhaafd. Het is volkomen natuurlijk om dit regime sektarisch en fascistisch te noemen. Het heeft nooit geprobeerd om oplossingen te vinden. Daarom werden er in Iran voortdurend protesten georganiseerd door verschillende klassen en groepen. De huidige demonstraties verschillen echter van de eerdere. Ze kunnen worden omschreven als het begin van een renaissance van bewustzijn en ideeën in Iran en de hele regio. Eerdere protesten waren klassen- of regionaal en waren gericht tegen de gecentraliseerde mentaliteit van de natiestaat. Er waren geen overeenkomsten tussen de verschillende sociale componenten van Iran en Koerdistan. Deze keer begonnen de demonstraties in Oost-Koerdistan, geleid door Koerdische vrouwen. De mensen gebruikten de revolutionaire slogan “Jin Jiyan Azadî”. Deze slogan verenigt alle krachten en partijen die tegen het Iraanse regime zijn. Het wordt door het hele land gezongen, maar vindt zijn oorsprong in Oost-Koerdistan. Dit betekent dat Koerdistan het centrum en de voorhoede kan zijn van de democratische en libertaire revolutie in heel Iran.

“Het regime beschouwt de kwestie van democratie en vrijheid als een veiligheidskwestie”

Wat zijn de eisen van de mensen, vooral vrouwen, in Iran en Oost-Koerdistan?

Elke bevolkingsgroep en elke identiteit stelt zijn eigen eisen. Als men de kwestie echter vanuit een sociologisch en politiek oogpunt bekijkt, stelt men vast dat er veel overeenkomsten zijn tussen de eisen van alle etnische groepen en identiteiten in Iran. Een van deze gemeenschappelijke punten is de eis voor de afschaffing van het totalitaire, fascistische en sektarische regime. Dit is geen acceptabel regime voor de bevolkingsgroepen in Iran en voor de vrouwen die immers de helft van de samenleving uitmaken. In dit land heeft de repressie van het regime zulke proporties aangenomen dat het zich in ieders leven mengt. Het bepaalt hoe vrouwen zich moeten kleden en hoe ze hun hoofddoek moeten strikken. Het regime beschouwt de kwestie van democratie en vrijheid van het volk als een veiligheidsprobleem en als een bedreiging voor de eigen macht. Het laat geen vrijheid toe. Het legt iedereen het zwijgen op onder het mom van de vermeende “partitie van Iran”. Als PJAK hebben we de afgelopen jaren veel projecten gepresenteerd, maar de regering heeft nooit rekening gehouden met de eisen van de mensen in Oost-Koerdistan. Dat is de reden waarom het volk van Iran, vooral het Koerdische volk in Rojhilat, manieren zoekt om voor vrijheid te strijden.

“We zijn getuige van de ineenstorting van het regime”

Het Iraanse regime beweert dat buitenlandse troepen achter de protesten zitten en geeft de troepen uit Oost-Koerdistan de schuld. Hoe beoordeelt u deze beschuldigingen?

Dergelijke uitspraken van het regime zijn niet nieuw; de meeste dictaturen die in de problemen zitten en niet in staat zijn om de problemen van de samenleving op te lossen, gebruiken het excuus dat buitenlandse troepen erachter zitten. Dit is een complete leugen en een flauw excuus dat door dictators wordt gebruikt als reactie op eisen voor vrijheid en rechten. Wanneer een samenleving wordt geregeerd door een dictatoriaal en totalitair systeem waar geen vrijheid is, worden mensen gedwongen te protesteren en hun rechten op te eisen van de regering. Dictaturen verwijzen naar krachten van buitenaf in elk conflict tussen het volk en de regering. De menselijke geschiedenis heeft echter aangetoond dat deze methode niet succesvol is. In plaats daarvan zien we de ineenstorting van de dictatuur en de vernietiging van dit systeem door de mensen.

“Vervang een dictatuur niet door een nieuwe”

Sommige krachten proberen de hoop van de mensen naar buiten te richten en het regime van de sjah nieuw leven in te blazen. Wat zit erachter?

Het is waar dat er enkele partijen en individuen zijn die allemaal hun hoop hebben gevestigd op buitenlandse interventie en een plaats willen in de toekomstige regering. Maar ze weerspiegelen niet de wil van het volk. Dit betekent in feite dat deze kringen geen effectieve populaire organisatie hebben. Daarom willen ze zich met hulp van buitenlandse mogendheden in de plaats stellen van de oude dictators. We weten dat het mondiale systeem zijn eigen semiliberale plannen en projecten heeft in de regio die het uit eigenbelang wil uitvoeren. Daarentegen bereidt de volksmacht zich op een ander front voor om een ​​duurzame en democratische samenleving op te bouwen. Maar aan de andere kant zijn er ook mensen die de semiliberale aspiraties van internationale mogendheden willen realiseren en de huidige dictatuur willen inruilen voor een nieuwe. De volkeren van Iran en vooral het Koerdische volk zijn echter al bekend met dit dynastieke systeem. Het kan met deze chauvinistische methoden geen plaats onder het Iraanse volk veroveren. Het volk als geheel eist vrede en vrijheid. Het verwerpt een sektarische en racistische dictatuur. Daarom zal dit systeem in de toekomst geen plaats hebben in Iran.

“Reactionairen willen feministische eisen op een patriarchale manier liberaliseren”

Zijn er ook pogingen om de eisen van vrouwen te marginaliseren binnen de protesten?

Het is algemeen bekend dat de Iraanse samenleving is gevormd door een algemene patriarchale mentaliteit via het onderwijssysteem en het systeem van de Islamitische Republiek. Op deze basis is de manier van denken ook patriarchaal. Het is sociologisch begrijpelijk dat de ideeën van het regime en een deel van de Iraanse oppositie op deze mentaliteit zijn gebaseerd. Ze kijken naar politieke gebeurtenissen en sociale kwesties vanuit een door de macht gedomineerd en door mannen gedomineerd perspectief. Daarom kan het patriarchale deel van deze samenleving de natuurlijke eisen van vrouwen aan vrijheid en gelijkheid niet verteren. Ze willen deze eisen liberaliseren naar hun eigen ideeën of, anders gezegd, naar een patriarchale houding. De democratische eisen van vrouwen, die ik eerder beschreef als een renaissance van de geest, vormen echter een obstakel voor de conservatieve en patriarchale mentaliteit. In een door mannen gedomineerde samenleving is het niet meer dan normaal dat conservatieven hun reactionaire mentaliteit onder een revolutionair masker willen verbergen.

“Koerden handelen in eenheid en solidariteit in Rojhilat”

Hoe zit het met de politieke eenheid van krachten in Oost-Koerdistan?

Ongeacht de politieke partijen is het Koerdische volk over het algemeen in een staat van eenheid en solidariteit. De opstand die begon in de stad Seqiz vanwege de moord op Jina Amini vond al snel steun in de andere steden van Oost-Koerdistan. Niet alleen de steden in Koerdistan, maar ook steden als Teheran, Tabriz, Shiraz en Ahvaz waren erbij betrokken. Deze opstand breidde zich uit naar alle plaatsen in Iran en ook Koerden die in andere landen woonden, kwamen in opstand en gingen de straat op tegen het regime. Dit verraste alle onderdrukkende krachten in Iran.

“Hervorming van het regime is niet mogelijk”

Wat voor oplossing wilt u voor Iran?

De Islamitische Republiek met haar sektarische en fascistische perspectief laat geen mogelijkheid voor democratie en probleemoplossing in Iran. Nu, na meer dan 40 jaar aan de macht, kunnen ze zelfs hun oude bondgenoten niet meer tolereren. Veel van zijn voormalige leiders zijn geëlimineerd, vermoord of gevangengezet. Wat de Koerdische kwestie betreft, dit systeem benadert het vanuit zowel een veiligheids- als een sektarisch-fascistisch perspectief. Het zou daarom een ​​historische vergissing zijn om van een dergelijk systeem democratie te verwachten. Zoals we al zeiden, is er met deze regering geen mogelijkheid voor verandering en hervorming. Daarom zijn hervormingen en wijzigingen op dit moment niet mogelijk. Verandering kan alleen maar betekenen dat dit regime instort en een machtswisseling wordt bewerkstelligd. De PJAK heeft projecten voor deze periode.

“Blijf in opstand tot de overwinning”

Wat is uw verzoek aan het Iraanse volk, de Iraanse strijdkrachten, democratische krachten en vrouwen in dit stadium?

Sinds 2016 werken we aan twee hoofdprojecten: een voor Oost-Koerdistan en een voor heel Iran. We willen dat de pro-democratische krachten samenwerken in een gemeenschappelijk front tegen dit totalitaire regime. Op dit moment heeft de slogan “Jin, Jiyan, Azadî”, als basissleutelwoord, alle krachten in heel Iran samengebracht. Het Koerdische volk werd de voorhoede van deze opstand. Het is tijd om daarvan te profiteren. De meeste componenten in Iran hebben de voorhoederol van Koerdistan erkend. Koerdistan kan in dit stadium de volksrevolutie leiden. Het is echter belangrijk om de eenheid in Oost-Koerdistan te versterken en deze opstand voort te zetten tot de overwinning. Het is belangrijk dat de demonstraties doorgaan totdat ze slagen. Wij, de PJAK, hebben vanaf dag één voor ons volk gestreden en zullen ons uiterste best blijven doen om ons volk en de mensen die vrijheid eisen in Iran te steunen tot de overwinning is behaald.