- Rojava/Noord-en Oost-Syrië
De medevoorzitter van de Democratische Eenheidspartij (PYD), Salih Muslim, sprak met ANF Nieuwsagentschap over de huidige kwesties, waaronder het bezoek van de Amerikaanse stafchef, generaal Mark Milley, vorige week aan de autonome regio Noord- en Oost-Syrië. Milley’s bezoek aan een Amerikaanse basis afgelopen zaterdag veroorzaakte opschudding in Turkije en volgens berichten in de media werd de Amerikaanse ambassadeur ontboden door het Turkse ministerie van Buitenlandse Zaken.
De Turkse staat heeft haar aanvallen voortgezet, zelfs na de aardbevingen. Hoe moeten de Koerden dit zien?
Het strategische beleid van de Turkse staat is om het bestaan van het Koerdische volk te beëindigen. Onder welke omstandigheden dan ook, ze stoppen niet met het aanvallen van het Koerdische volk. Ze zien aardbevingen zelfs als een geschenk dat ze ontvangen. De aanvallen op Rojava zijn niet gestopt. Er zijn continu verkenningsvluchten boven de regio. Aanvallen gaan door vanuit de lucht en vanaf het land. Het feit dat het artilleriebombardement niet is gestopt, is vooral opmerkelijk in Shehba, omdat de regio is getroffen door de aardbeving. Er hebben drone-aanvallen plaatsgevonden. De aardbeving werd sterk gevoeld in Tel Rifat. Mensen moesten hun huizen verlaten, maar de aanvallen hielden niet op. Het Koerdische volk moet dit beeld zien, begrijpen en begrijpen. Ons volk wordt uit hun land verdreven.
De Amerikaanse stafchef, generaal Mark Milley, heeft een week geleden Amerikaanse troepen in de regio bezocht. Wat is de betekenis van dit bezoek?
De VS hebben hier soldaten en die hebben recht op bezoek. In alle landen waar ze troepen hebben, zijn dergelijke bezoeken eerder geweest en zullen ze blijven plaatsvinden. Het is geen buitengewone situatie. Het is iets heel normaals. Het was een bezoek om de acties van Amerikaanse troepen, nieuwe veranderingen en veiligheid te herzien. Na dit bezoek zijn er veel opmerkingen gemaakt. In Turkije werd beweerd dat het een bezoek was ter ondersteuning van de SDF [Syrische Democratische Krachten]. Het gebied behoort niet tot Turkije en de Turkse staat heeft niet het recht zich te mengen in dit bezoek. Het bezoek staat open voor vele interpretaties. Men kan zich afvragen waarom, met welk doel, maar we hebben geen duidelijke informatie en weten niet of er een ontmoeting met de SDF was. De SDF heeft geen enkele verklaring in deze richting afgelegd. Wij beschouwen het als een normaal bezoek. Dergelijke bezoeken hebben eerder plaatsgevonden.
Wat is de impact van dit bezoek op de gezamenlijke strijd tegen ISIS? Hoeveel mobiliteit heeft ISIS in de regio?
ISIS is nog niet van de aardbodem verdwenen. Het heeft veel aanhangers. Sommigen leveren wapens, anderen zorgen voor logistiek en weer anderen geven geld. In de door Turkije bezette gebieden overheerst de ISIS-mentaliteit en heerst daar een zogenaamd leven met deze ideologie. Hoe meer zwaktes er ontstaan in de strijd tegen ISIS, hoe sterker ISIS zal worden. Ongetwijfeld is het de SDF die tot nu toe tegen ISIS hebben gestreden en hun strijd ononderbroken voortzetten. Als het gevaar van ISIS vandaag de dag nog steeds in ons gebied bestaat, moet dit gevaar ook voor andere landen worden gevreesd. Aan de ene kant wil ISIS het Koerdische volk afslachten. Aan de andere kant zet het zijn haat en agitatie tegen de volkeren voort. Het is goed dat de VS deze strijd voeren, want ook zij hebben hun eigen belangen op het spel. Als deze strijd niet wordt gevoerd, zal ook hun volk worden bedreigd. Naar mijn mening moet de gemeenschappelijke strijd worden voortgezet. Amerikaanse functionarissen hebben dit ook al verklaard. De kracht achter ISIS is duidelijk. Men heeft gezien hoe de ISIS-aanvallen parallel met de aanvallen van de Turkse staat zijn toegenomen. Er moet worden opgetreden tegen de Turkse staat, die ISIS steunt. Er is in dit opzicht een grote zwakte. Het is in de handen van de internationale mogendheden om deze kloof te dichten. Naast de strijd tegen ISIS moet er ook een gezamenlijke strijd zijn tegen de Turkse staat en andere krachten die ISIS steunen. Wij geloven dat ISIS altijd zal blijven bestaan zolang de krachten die haar voeden en helpen groeien en ontwikkelen niet worden bestreden.
Na de aardbevingen reisde een delegatie van de Barzani Foundation naar het door Turkije bezette Afrin. Hoe is dit te begrijpen?
De KDP {regerende partij van de BArzani-clan in Iraaks-Koerdistan) heeft de Turkse staat nooit als een vijand beschouwd, maar de Turkse staat heeft de Koerden altijd als vijanden beschouwd. Zelfs de hulp die de Barzani Stichting aan Afrin verleende, werd door de bendes geconfisqueerd. Wij vinden deze beslissing van de KDP niet terecht. Ze gaan naar de regio die wordt bezet door de Turkse staat en zijn bendes. Al deze bendes zijn tegen het bestaan van het Koerdische volk. Ze slachten, ontvoeren en martelen elke dag Koerden en bezoeken deze bendes. Dit bezoek komt neer op het legitimeren van de bezetting door de bendes. Het Koerdische volk accepteert deze legitimering van de bendes absoluut niet. Het is niet bekend welke specifieke belangen zij hebben bij de Turkse staat, maar dit bezoek had onder geen beding mogen plaatsvinden. Ze kennen de rechtenschendingen in Afrin, ze weten hoe de bevolkingsstructuur is veranderd. Nog geen twintig procent van de bevolking kan nog op eigen land leven. De mensen wonen in tenten in de naburige regio Shehba en wachten op de dag dat Afrin wordt bevrijd. Waarom bezoeken ze de mensen die uit Afrin zijn verdreven niet? Waarom bezoeken ze de mensen in Shehba niet? Waarom helen ze de wonden van de mensen die hier wonen niet? Waarom bezoeken ze de door de bendes bezette gebieden en legitimeren ze deze bezetting?
Hoe moeten de dialogen tussen de regering in Damascus en de Arabische staten worden behandeld en hoe kunnen deze worden weerspiegeld in het autonoom bestuur?
De dialogen met Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten, Jordanië en Qatar moeten worden gevoerd in overeenstemming met de wensen van de volkeren en voor hun welzijn. Het is niet juist om nog steeds op het podium te staan terwijl plunderingen, bloedbaden en hongersnood hoogtij vieren. Zolang het Syrische regime en het beleid niet veranderen, zullen politieke stappen niet gezond zijn. Het Syrische regime voldoet nog steeds niet aan VN-resolutie 2254 [Deze roept op tot stopzetting van alle vijandelijkheden, respect voor de soevereiniteit van Syrië en een politieke oplossing voor Syrië]. Het accepteert het Autonoom Bestuur-model niet en beschouwt het niet als een alternatieve oplossing. Naar mijn mening hebben de politieke onderhandelingen van het regime onder deze omstandigheden geen zin. Zonder politieke verandering en stappen voor democratisering vinden politieke stappen geen plaats.
Als PYD waren wij de eersten die gesprekken voerden met Arabische landen, maar zij trokken zich terug. Wij waren degenen die samen en zonder tussenkomst van andere landen de problemen in Syrië wilden oplossen. Ze handelden niet naar hun plichten en verantwoordelijkheden. In die tijd steunden de Arabische landen die het systeem van het regime niet accepteerden het volk, beschouwden hun eisen als juist en keerden zich tegen het regime. Vandaag de dag is er niets veranderd in het beleid van het regime. Waarom worden er gesprekken gevoerd zonder de voorwaarde van democratisering? Wij zijn niet tegen deze gesprekken. Wij zijn voorstander van het versterken van de betrekkingen tussen Syrië en de Arabische landen, maar de gesprekken en dialogen moeten op een solide basis zijn gebaseerd. De dialogen moeten zich ontwikkelen in het kader van de bescherming van de rechten van het Syrische volk. Dat zou een solide en juiste dialoog zijn. De rechten van het Syrische volk moeten worden beschermd. Als een dergelijke dialoog tot stand komt, zou dat betekenen dat we partners kunnen zijn in moeilijke tijden.