- Rojava/Noord-en Oost-Syrië
Begin april kwamen de plaatsvervangende ministers van Buitenlandse Zaken van Syrië, Turkije, Iran en Rusland bijeen in Moskou. Er is sprake van toenadering tussen de regimes in Ankara en Damascus. Tegelijkertijd probeert Saoedi-Arabië een einde te maken aan het isolement van de Syrische regering in de Arabische wereld en de volledige rehabilitatie van Bashar al-Assad in de regio, inclusief de heropname van Syrië tot de Arabische Liga op de volgende top in Riyad. Blijkbaar probeert het regime een terugkeer naar de diplomatieke arena en een overeenkomst met Turkije te overwegen, ook ten koste van de door Turkije bezette gebieden van Syrië.
In een interview met ANF Nieuwsagentschap bekritiseerde de medevoorzitter van de Democratische Unie Partij (PYD), Salih Muslim, Damascus omdat het tijdens de gesprekken geen concrete voorwaarden had gesteld, zoals de terugtrekking van Turkije uit Syrië.
“Het Syrische regime is vijandig ten opzichte van Koerden”
Muslim onderstreepte dat het Koerdische volk aandacht moet besteden aan de vier-partite bijeenkomsten tussen Rusland, Iran, Turkije en Syrië. “Het Syrische regime staat vijandig tegenover de Koerden. Turkije is de strategische vijand van het Koerdische volk. Irans benadering van de Koerdische kwestie is niet anders. Rusland wil al deze partijen samenbrengen voor zijn eigen belangen. Ze komen samen aan tafel om zich te ontdoen van de Koerden van Syrië. Hun enige en gemeenschappelijke probleem zijn de Koerden, en ze zijn geïnteresseerd in het elimineren van het autonome bestuur dat de rechten van alle gemeenschappen verdedigt, eenheid creëert en veel projecten presenteert hier in Noord- en Oost-Syrië.
Als Rusland echt geïnteresseerd zou zijn in het oplossen van het probleem in Syrië – we hebben betrekkingen sinds 2012 – dan had het de problemen met het regime kunnen oplossen. Maar helaas is dit tot nu toe nog niet gedaan. Rusland kiest voor een pragmatische aanpak. Het handelt vanuit het perspectief: ‘Hoe kan ik profiteren van verschillende kanten?’ De landen van de vier-partite bijeenkomsten zoeken geen oplossing voor het conflict voor Syrië; ze werken eraan om bestaande problemen in het land te verdiepen en nieuwe te creëren. We hopen dat ze zich zullen afkeren van deze verkeerde koers.”
Het plan van Damascus is een gezamenlijke kracht te vormen
Terwijl hij opmerkte dat de conflicten tussen de regimes in Damascus en Ankara erg diep zijn, vervolgde Muslim: “We hebben het over honderdduizenden mensen die hun leven hebben verloren en miljoenen die hebben moeten vluchten. We hebben het over de vernietiging van 70 procent van de infrastructuur in de dorpen en steden van Syrië. Turkije is de oorzaak van dit alles. Het heeft grote delen van het land bezet van Afrin tot Idlib tot Girê Spî en heeft daar veel jihadistische milities gestationeerd, waaronder Al-Qaeda. Turkije blijft deze groepen tot op de dag van vandaag steunen en hebben deze criminele bendes en hun eigen troepen ingezet. Al deze acties vormen een complot tegen de Koerden en het autonome bestuur. Deze vier staten zijn het eens over de Koerdische kwestie. Nu, wat zou een overeenkomst over andere hoe de problemen eruit zien? Naar onze mening is Damascus van plan om samen met Turkije en huurlingen een gezamenlijke strijdmacht tegen AANES te vormen.’
“Wij hebben tegen alle soorten terror gestreden”
Muslim herinnerde eraan dat de bevolking van Rojava streed tegen alle door de Turkse staat gesteunde huursoldaten en de bezette gebieden bevrijdde. Hij voegde eraan toe: “Het plan van deze krachten is onaanvaardbaar. Daar nemen we maatregelen tegen. Ze denken dat als ze de Koerden elimineren, de VS uit de regio zullen verdwijnen. De VS zijn hier niet vanwege de Koerden. Ze zijn in het Midden-Oosten vanwege hun eigen belangen.”
“Damascus eist geen terugtrekking uit bezette gebieden”
Salih Muslim wees erop dat Damascus tijdens de diplomatieke bijeenkomst in Moskou de terugtrekking van Turkse troepen uit de bezette zone niet als voorwaarde voor Ankara heeft gesteld, zoals sommige media hebben gemeld. In feite zei Assad half maart – en dus in de aanloop naar de vier-partite bijeenkomst – in een interview met het Russische persbureau RIA-Novosti dat “elke dialoog” met zijn Turkse tegenhanger afhing van het bereiken van het punt waarop Turkije liet zien een bereidheid om zich “volledig en onvoorwaardelijk” terug te trekken van Syrisch grondgebied.
“Dit betekent dat Damascus een duidelijke en geloofwaardige routekaart gepresenteerd wil hebben over hoe een terugtrekking van de Turkse bezetters uit Syrië zou moeten plaatsvinden. Rusland wordt verondersteld in te staan voor dit plan. Deze eisen zijn correct, maar de verwachting dat Turkije, zelfs als het overeenkomstige concessies doen, zich er uiteindelijk aan houden is een utopie. Turkije houdt zich nooit aan afspraken. We zijn zeker niet tegen Syrië en Turkije die aan dezelfde tafel zitten en goede nabuurschapsbetrekkingen onderhouden, maar de huidige aanpak klopt niet. Het woord van het Turkse fascisme is niet te vertrouwen. Turkije zegt het ene, maar doet in werkelijkheid iets heel anders. Het doet beloften en komt ze niet na. Er moeten lessen worden getrokken uit ervaringen uit het verleden.”
De covoorzitter van de PYD herinnerde eraan dat toen de kwestie Syrië aan de orde kwam, zijn partij opriep tot een oplossing van het conflict in de Arabische Liga. Hij vervolgde: “Vandaag zijn alle opties veranderd. We zijn nooit tegen Arabische staten geweest en het aangaan van betrekkingen met hen. We zijn er niet tegen dat Syrië lid wordt van de Arabische Liga. Maar de Arabische Liga heeft veel vijandschap gezaaid en een veel bloed, en het regime in Damascus heeft tot op de dag van vandaag geen stap in de richting van democratie gezet, noch in relatie tot de mensen en de problemen waarmee het land wordt geconfronteerd, noch op internationaal niveau. Het regime verwacht stellig de klok terug te kunnen draaien naar 2011. Waarom heeft de Arabische Liga Syrië dan uitgesloten van haar vergaderingen in 2011? Heropname is zeker bespreekbaar, maar dan moeten er voorwaarden zijn. Een voorwaarde zou de democratisering van Syrië moeten zijn, respect voor het eigen volk. Ook wij behoren tot Syrië. We hebben geen vijandschap of verdeeldheid gewild, geen enkele dag. We willen ook dat ze verenigd zijn. We willen dat Syrië betrekkingen onderhoudt met alle leden, of het nu Egypte, Saoedi-Arabië of de Verenigde Arabische Emiraten is. Wij zijn er niet tegen. Wat voor ons belangrijk is, is dat er democratie is in Syrië en dat dit land zijn volk respecteert. Laten we samen de interne problemen oplossen. Als onderdeel van Syrië zijn regimeverandering en democratisering ook belangrijk voor ons.”