- Zuid-Koerdistan
Gedurende de geschiedenis is de Yazidi-gemeenschap geconfronteerd met honderden bloedbaden en genocidale daden die tegen hen zijn uitgevoerd. De grootste en meest brute daarvan, in totaal 74 in aantal, worden veel besproken en hebben voor altijd het collectieve geheugen van de Yazidi’s getekend. De wereld kent de Yazidi’s eerder vanwege de genocide dan vanwege hun cultuur en overtuiging, een pijnlijke realiteit voor de Yazidi’s. De 74e genocidale daad werd uitgevoerd in het jaar 2014 door Daesh, de zogenaamde Islamitische Staatsgroep. Zonder twijfel heeft deze genocide veel pijn, trauma en diepe verliezen veroorzaakt binnen de Yazidi-gemeenschap. Tienduizenden Yazidi’s werden vermoord, ontvoerd en als slaven meegenomen. Kinderen werden gedwongen gerekruteerd als kindsoldaten. Bovendien werden honderdduizenden inwoners van Shengal van hun thuisland verdreven. Tot op de dag van vandaag leven ongeveer 200.000 van hen onder erbarmelijke omstandigheden in kampen in de Koerdische Regio van Irak.
Er zijn tot nu toe minstens 87 massagraven gevonden in de Shengal-regio, waarvan de meeste nog moeten worden opgegraven om DNA-monsters te nemen en fatsoenlijke begrafenis mogelijk te maken. Veel plaatsen zijn nog steeds niet ontdaan van mijnen en IED’s (geïmproviseerde explosieven) achtergelaten door ISIS. Maar al te vaak leiden deze mijnen tot doden onder de plaatselijke bevolking.
In de regio Shengal (Sinjar) in het noordwesten van Irak werd een ander massagraf geopend waar slachtoffers van de genocide gepleegd door ISIS negen jaar geleden werden begraven.
Yazidi-religieuze leiders waren aanwezig bij de opening van het massagraf in Til Ezer op 15 oktober.
Een lokale bewoner, Sultan Mehmud, sprak met RojNews op de locatie van het massagraf waar de botten van 8 van haar familieleden werden ontdekt. “Massagraven zijn nog niet geopend omdat de Iraakse regering ongevoelig is voor de kwestie. Ze willen de daders vrijlaten met een nieuwe amnestie”, zei ze.
Sultan Mehmud, getuige van de ISIS-aanval in de regio Shengal, zei: “De botten van 8 van mijn familieleden liggen hier begraven. 38 familieleden van mij worden nog steeds gevangen gehouden.”
Een andere inwoner, Xifşê Xidir, zei: “Massagraven moeten worden geopend zodat we de graven van onze geliefden kunnen bezoeken. Niemand helpt ons daarbij.”
Hesen Ebdu verklaarde: “Elk nieuw massagraf dat wordt geopend, betekent een nieuwe tragedie voor ons. De Iraakse regering moet de moordenaars nog straffen. We zijn tegen amnestie voor de daders.”