- Turkije
De Democratische Volkspartij (HDP) en de Groene Linkse Partij (YSP) hebben na de verkiezingen in Turkije een herstructureringsproces in gang gezet, dat in alle commissies en op lokale vergaderingen met de achterban is besproken. In deze context is ook een vrouwenconferentie met een brede basis gepland. Een voorbereidende bijeenkomst hiervoor vond vrijdag plaats in het Taksim Hill Hotel in Istanbul. De bijeenkomst van de vrouwenraden van de HDP en YSP werd bijgewoond door bijna honderd vrouwen, waaronder parlementsleden, leden van het Vredesmoedersinitiatief en het HDK (Democratisch Volkscongres), familieleden van politieke gevangenen en vrouwelijke kunstenaars. Het motto van de bijeenkomst was “Opstandig en georganiseerd – Wij verdedigen de vrijheid” (Ku. Bi Serhildan Û Rêxistinê Em Azadiyê Diparêz in) en was zichtbaar gemaakt op meertalige spandoeken.
Voor het begin van de bijeenkomst dansten mensen op Koerdische, Armeense en Turkse liederen. De stemming was uitbundig en militant, met deelnemers die het Koerdische “Tililî” zongen en “Jin Jiyan Azadî” (Vrouw Leven Vrijheid) riepen.
De medevoorzitter van HDP Istanbul, Ilknur Birol, hield de openingstoespraak van de bijeenkomst. Ilknur benadrukte dat de strijd van vrouwen onophoudelijk doorgaat: “We zijn hier om de strijd en het verzet weer op te pakken met het bewustzijn van vrouwen. Vandaag zijn we hier met vrouwen van samenwerkende organisaties en vrouwen die altijd laten zien dat we niet alleen staan in deze strijd. We zijn hier met moeders die zich altijd verzetten tegen het fascisme met hun witte hoofddoeken, met arbeidersvrouwen die strijden voor het recht op hun werk, met jonge vrouwen die beroofd zijn van hun jeugd en die de door mannen gedomineerde mentaliteit het hardst voelen. We zijn hier met vrouwen die een ecologische strijd voeren tegen de overexploitatie van de natuur en de politiek van ecologische vernietiging. We zijn hier als vrouwen die opkomen voor onze overtuigingen en de gelijkheid van vrijheid verdedigen. We zijn hier als vrouwen die deze wereld in beweging zullen brengen.”
De HDP is een vrouwenpartij
“Onze reis is vandaag niet begonnen, we hebben een lange weg afgelegd. Als HDP en de Groene Linkse Partij, waaraan we vandaag onze grote activering hebben overgedragen, en al onze onderdelen, de Koerdische vrouwenbeweging, feministen, alle vrouwen die geweld tegen vrouwen en alle praktijken die dit negeren verwerpen, zijn we hier op dit station van een langdurige strijd. We zijn hier als vrouwen die veel waarde hechten aan de vrijheid van vrouwen, de belangrijkste pijler in de definitie van de HDP, en die zich willen organiseren binnen de partij en dit willen uitdragen naar de hele samenleving door een microvoorbeeld te creëren. De HDP is een vrouwenpartij. De HDP is een partij die de vrijheid van vrouwen heeft opgevat als de belangrijkste dynamiek van een nieuwe sociale constructie. Elke bijeenkomst die we houden, elk woord dat we zeggen, elke stap die we zetten is een grote bijdrage aan alle sociale groepen en hun politieke strijd.”
Vrouwen zijn het eerste doelwit in deze maalstroom
Ilknur Birol legt uit dat ze een moeilijke tijd doormaken: “Het kapitalistische systeem probeert methoden te ontwikkelen die de gelijkheid van vrouwen negeren. De grootste ideologie die het verdedigt is het patriarchaat, de mannelijke suprematie. Met grote ideologische agressie buit het arbeid, identiteit en seksualiteit uit door religie te instrumentaliseren, wat vooral tegen vrouwen is gericht. Vrouwen worden tot handelswaar en sieraad gemaakt en omgevormd om de mannelijke overheersing in stand te houden. Vooral het Koerdische volk wordt geconfronteerd met ideologische agressie die hen dwingt oorlog te voeren. Vrouwen zijn het eerste doelwit in deze maalstroom. Vrouwen worden geconfronteerd met vele agressies op hun weg om zichzelf en hun volk te bevrijden. We eren de vrouwen die zich verzetten en hun leven verloren zodat we vandaag in deze zaal kunnen spreken, en alle politieke vrouwen die zich verzetten in de kerkers.”
“Wat ons bindt en hoop geeft aan miljoenen vrouwen”
Ilknur noemde de namen van gevangen vrouwelijke politici achter elkaar en de vrouwen in de zaal reageerden met leuzen als “Jin Jiyan Azadî” en “Bijî berxwedana zindanan” (Lang leve het gevangenisverzet) en met applaus.
Over het doel van de bijeenkomst legde de HDP-politica uit dat de geschiedenis zich op een belangrijk keerpunt bevond en dat het, bewust van deze verandering, nodig was om te praten over de eigen aanpak en doelen, over “wat ons samenhoudt en hoop geeft aan miljoenen vrouwen”.
Isolatie als gevestigd regime
Ilknur Birol zei verder: “Een van de belangrijkste aanvalsgebieden van de fascistische regering, die de strijd van het Koerdische volk jarenlang heeft beantwoord in de maalstroom van oorlog, is het isoleren van het volk. Dit is voornamelijk het isolatieregime opgelegd aan de heer Abdullah Öcalan in de gevangenis op gevangeniseiland Imralı. Terwijl ze een samenleving opbouwen die gebaseerd is op ontkenning van alles waarvan ze haar willen zuiveren, zien we dat ze haar in een isolatiesysteem hebben geplaatst.
De oorlog is niet langer alleen in onze regio, maar is een dreiging die de imperialistische machten in onze naburige geografie op elk moment naar de hele wereld kunnen uitbreiden. Terwijl er een nieuw regime wordt gevestigd met de claim van een nieuwe verandering, met andere woorden, terwijl er een nieuwe samenleving wordt gevestigd die gebaseerd is op ontkenning, zien we dat alle kwesties die zouden moeten worden gezuiverd in de vestiging van deze samenleving in een isolatieregime zijn gestopt dat oorspronkelijk Imralı heet.
Isolatie is niet zomaar isolatie, het is de naam van een gevestigd regime. Het breidt zich uit naar alle segmenten van de samenleving en alle instellingen waaruit een samenleving bestaat. Met andere woorden: Isolatie bestaat niet alleen in gevangenissen. Ook universiteiten en instellingen hebben te maken met isolement. Tot in woonwijken toe worden alle centra van het sociale leven in een groot isolement gebracht, zodat de samenleving zichzelf niet organiseert en niet opnieuw een dynamische, interveniërende, veranderende kracht wordt.”
Huidige gebieden van strijd
“Als het een regime is dat bestreden moet worden en zijn naam is isolatie, dan is de plaats waar we naartoe moeten voor de hand liggend. Het afdwingen van de wettelijke en humanitaire rechten van de heer Abdullah Ocalan en iedereen die zich in een vergelijkbare situatie bevindt, is geen kwestie waar we aan voorbij kunnen gaan. Het is geen kwestie die we buiten de politiek kunnen houden, het staat bovenaan onze agenda. Dan moet de richting van onze strijd zijn om te vechten tegen het beginpunt van deze situatie, namelijk het isolement in Imralı. Een van de manieren om opnieuw vrede en een onderhandelingssysteem in deze landen in te voeren, is vechten tegen isolement. Isolatie staat voorop in onze strijd. Onze stellingname tegen oorlog is ook een van onze belangrijkste strijdpunten.”
Strijdende vrouwen die niet buigen…
Aan de andere kant benadrukte Ilknur Birol dat de strijd tegen het patriarchaat een ademloze permanente staat is en dat de georganiseerde vrouwensolidariteit moet worden uitgebreid: “Dit zijn de belangrijkste punten van onze routekaart. De laatste keer dat we ons realiseerden dat onze partij aan zelfkritiek moet doen, was tijdens de verkiezingen in mei. De strijd zal niet worden opgegeven en onze taak als vrouwen zal de komende tijd nog zwaarder worden. Het is onze belangrijkste taak om de hoop en de droom van de toekomst terug te geven aan deze samenleving, om haar te organiseren en om van vrouwen de basis van de wederopbouw te maken. Als vrouwen die hun leven hebben gewijd aan strijd, hebben we nooit gewanhoopt, nooit ons hoofd gebogen, nooit ‘au’ gezegd. Bij elke pijn die we hebben geleden, hebben we ons bewustzijn verhoogd en zijn we doorgegaan op het pad, terwijl we de hand van de vriendin naast ons vasthielden. Als we al een tekortkoming hebben, dan is het om onszelf van al onze fouten te zuiveren en hoopvol verder te gaan op het pad. We houden de coöperatieve relatie levend van vrouwen die elkaar nodig hebben en elkaars hand vasthouden.”