De Franse Communistische Partij (PCF) heeft een verklaring gepubliceerd waarin wordt opgeroepen tot actie tegen een op handen zijnde genocidecampagne tegen Noordoost-Syrië.
De PCF merkt op dat de Europese Unie haar stem moet laten horen om zich te verzetten tegen elke poging tot nieuwe Turkse invasies, en roept op tot mobilisatie om een einde te maken aan het wapenrecht in Noordoost-Syrië en tot eerbiediging van het recht van de Koerden om vrij te kiezen en bouwen aan hun lot.
“Terwijl Europa zijn ogen op Oekraïne heeft gericht, is R.T. Erdogan van plan deze kans te grijpen om nieuwe misdaden te begaan in de stilte van de media,” zei de PCF, eraan toevoegend: “Erdogan profiteert opnieuw van de internationale crisis en de criminele Russische invasie van Oekraïne.”
De verklaring die op de website van PCF is gepubliceerd, omvat het volgende:
“De Turkse Veiligheidsraad, bestaande uit burgers en soldaten en voorgezeten door R.T. Erdogan, heeft zojuist plannen aangenomen voor een algemeen offensief tegen de Koerdische gebieden in Syrië. Deze nieuwe operatie heeft verschillende doelstellingen: de annexatie van een grensstrook van 30 km diep voltooien, de Koerdische bevolking en de strijders van de Volksbeschermingseenheden (YPG) verdrijven, het gebied omvormen tot “jihadistan” zoals het deed in het kanton Afrin. In het hart van dit gebied ligt de martelarenstad Kobani, waar eenheden van de Koerdische Arbeiderspartij (PKK) en YPG hun eerste nederlaag toebrachten aan de door Turkije gesteunde organisatie van de Islamitische Staat (Daesh) van Erdoğan.
De tiran van Ankara is ook van plan het revolutionaire proces in Rojava te doorbreken. In deze autonome regio van Syrië nemen alle culturele minderheden samen deel aan de opbouw, aan de sociale vooruitgang, van een feministische, ecologische en vreedzame samenleving. Erdogan probeert ook, zoals gebruikelijk, het nationalistische gevoel van zijn electoraat dat zwaar getroffen is door de economische crisis, inflatie, valutadevaluatie en dalende koopkracht, nieuw leven in te blazen. Tegelijkertijd zet het zijn repressieve beleid tegen de democratische krachten van Turkije en meer in het bijzonder tegen de Democratische Volkspartij (HDP) voort.
R.T. Erdogan is van mening dat de internationale context gunstig voor hem is: hij heeft geen toestemming nodig van V. Poetin, gemonopoliseerd door de vernietiging van Oekraïne en weet, na de chantage van migranten waaraan de Europese autoriteiten hebben toegegeven, dat hij het stilzwijgen van de westerse mogendheden kan verzilveren door te dreigen met een veto tegen de toetreding van Zweden en Finland tot de NAVO.
De agressieve houding van Turkije roept echter veel angst op. Het hoofd van de Amerikaanse diplomatie, Anthony Blinken, verklaarde dat een Turks offensief in Syrië “de regionale stabiliteit zou ondermijnen” waardoor Daesh weer op krachten zou kunnen komen, in de schaduw van Turkse bescherming. De Verenigde Staten weten waar ze het over hebben als ze het hebben over “regionale stabiliteit”!
Deze brutaliteit van de Turkse staat wordt ook ingezet in Iraaks Koerdistan met de dubbelhartigheid van de feodale Barzani-clan. Sinds enkele maanden hebben onophoudelijke bombardementen Sinjar en de gebieden waar PKK-strijders zich bevinden, getroffen. Ondanks officiële protesten van de Iraakse staat wegens het ondermijnen van zijn soevereiniteit, plegen Turkse soldaten, ondersteund door jihadistische folteraars, geweld tegen de burgerbevolking.
Capitulaties voor Erdogan hebben ernstige gevolgen, waarvan vooral de inwoners van Nagorno Karabach de harde ervaring hebben gehad. Dit komt tot uiting in de hele regio in toenemende spanningen over Griekenland, van het bezette Cyprus en over de oostelijke Middellandse Zee tot Libië.
De Koerden hebben een hoge prijs betaald en betalen nog steeds een hoge prijs in hun strijd tegen obscurantisme en voor de verdediging van democratische vrijheden in de regio. Ze zijn de actoren van vrede en gerechtigheid. De Koerden hebben internationale solidariteit nodig. De communisten staan aan hun kant en roepen op tot demonstraties in heel Frankrijk op zaterdag 11 juni 2022(*) om te eisen dat de westerse mogendheden het beleid van Erdogan goedkeuren en de Koerden steunen, waar ze ook zijn.”
Data en locaties voor de Franse protesten van 11 juni:
Parijs, 14.00 uur
Plein van de Republiek
Marseille, 14.00 uur
Gereformeerde Canebière
Montpellier, 19.00 uur
Peyrou-park
Toulon, 14.00 uur
Matabiau treinstation
Bordeaux om 14.00 uur
Stalingrad-plein
Rennes om 17.00 uur, Charles de Gaulle
Reims om 18u, Centraal station
Rijsel om 15.00 uur, Place de la République