Peace in Kurdistan Campaign stuurt Britse premier brief over het isolement van Abdullah Öcalan

  • Engeland

Activisten van het platform Peace in Kurdistan Campaign schreven een brief aan de Britse premier Rishi Sunak, om het voortdurende isolement van Abdullah Öcalan bloot aan de kaak te stellen en voegden eraan toe dat er een einde moet worden gemaakt aan de isolatie en dat Öcalan moet worden vrijgelaten.

In de brief stond: “Het zijn niet alleen zijn loyale aanhangers die dit eisen. Gezond fatsoen en rechtvaardigheid eisen het. Öcalan zit al meer dan twee decennia gevangen. Hij wordt in volledige afzondering vastgehouden en krijgt niet eens de basisrechten die gewone gevangenen hebben. Hij kan niemand zien of communiceren met de buitenwereld. Zijn familie en aanhangers krijgen zelfs geen enkel inzicht in zijn gezondheidstoestand of welzijn. De mishandeling van Öcalan is een duidelijke schending van de mensenrechten en zou voor niemand acceptabel moeten zijn. Als we geloven dat gevangenen recht hebben op clementie voor goed gedrag, dan zou Ocalan, een oudere man, recht moeten hebben op deze concessie. Hij heeft zich blijkbaar gedragen als een modelgevangene.”

De brief vervolgde: “Gelukkig zijn de familie en loyale aanhangers van Öcalan niet de enige die de Koerdische leider willen zien vrijkomen. De campagne voor zijn vrijheid heeft internationale steun. Advocaten, mensenrechtenactivisten, vakbondsleden, politici, verschillende publieke figuren stappen startte de campagne voor de vrijlating van Öcalan met tal van delegaties die naar Turkije gingen om de aandacht te vestigen op zijn benarde situatie en te lobbyen voor actie om de impasse te doorbreken.

Het Turkse beleid ten aanzien van de Koerden heeft de afgelopen jaren een zeer donkere wending genomen. De regering onder leiding van president Erdogan gelooft dat ze de “Koerdische kwestie” voor eens en voor altijd met geweld kan oplossen en neemt haar toevlucht tot gewelddadig optreden en militaire actie, die niet effectief blijkt te zijn. Een regering kan een volk niet uitschakelen. Dat feit moet worden erkend.”

De brief voegde eraan toe: “De Koerdische bevolking vormt een substantiële minderheid in het land en omvat miljoenen mensen. Ze wonen in gebieden waar ze al eeuwenlang wonen. Ze hebben een kenmerkende cultuur, een levende taal en een manier van leven die ze koesteren. Ze hebben het recht om te leven zoals ze willen, ze zouden zich als volk vrij moeten kunnen uiten, ze willen alleen maar dat ze dat mogen doen en willen vreedzaam samenleven met hun buren.

De Koerden in Turkije zijn nu georganiseerd in tal van sociale organisaties en culturele verenigingen bloeien als nooit tevoren. Het politieke leiderschap en de geschriften van Öcalan hebben generaties Koerden beïnvloed. Hij hielp hun bewustzijn als volk te doen ontwaken en heeft de Koerdische beweging opgebouwd zoals die nu bestaat. Als we terugkijken en de prestaties van Öcalan bekijken, zullen we moeten concluderen dat zijn rol volledig positief is geweest. We zullen gaan begrijpen waarom hij door vele miljoenen Koerden als een nationale held wordt gezien. We zullen waarderen dat hij een uniek figuur is in de Koerdische geschiedenis en nog steeds het vermogen heeft om een ​​sleutelrol te spelen bij het bereiken van duurzame vrede.”

De brief onderstreepte dat “Öcalan erin geslaagd is Koerdische vrouwen te bevrijden, die vroeger enkele van de meest onderdrukte leden van hun gemeenschap waren. We zien vandaag vrouwen actief in de hele Koerdische samenleving en leidende posities innemen in de politiek en in verschillende beroepen. Ze breken zich los van de traditionele rollen die hun worden opgelegd. Dit is een grote positieve winst die de Koerdische samenleving hervormt. Öcalan moet worden geprezen voor zijn bijdrage aan deze grote verandering in houding en gedrag.

Öcalan is de stem van de Koerden geworden. Door hem het zwijgen op te leggen, probeert Turkije de Koerdische natie als geheel het zwijgen op te leggen. Door Öcalan vast te houden en geïsoleerd te houden, ontkent Turkije het bestaan ​​van de Koerden in het land en schendt het hun recht om vertegenwoordigd te worden door de politieke leider die ze hebben gekozen. Öcalan heeft geen legitieme rivaal, er is niemand met dezelfde status die wordt gerespecteerd en algemeen wordt gezien als een leider in de zin van Öcalan. De Koerden moeten hun eigen leider kunnen kiezen, iemand die ze kunnen vertrouwen om hen politiek te vertegenwoordigen. Op een gegeven moment zullen er onderhandelingen nodig zijn om vrede in het land tot stand te brengen. Dit is hard nodig.”

De brief wees er ook op dat “de Turkse president Erdogan niet slaagt in zijn doelstellingen. Het geweld, de haat, de vijandigheid, de conflicten en de oorlogvoering waarover we voortdurend lezen in Turkije en in de regio, zijn geworteld in een mislukking van het Turkse beleid in zijn benadering van de Koerden. Deze mislukking is te wijten aan het besluit van Erdogan om de Koerden niet als verantwoordelijke politieke actoren te behandelen of ze zelfs maar als menselijke wezens te behandelen. Hij heeft alle onderhandelingen geweigerd. Bij het nemen van repressieve maatregelen heeft Erdogan helaas aanmoediging gekregen van zijn bondgenoten, die stil hebben gestaan ​​en geen commentaar hebben gegeven op de acties van Turkije, die steeds lelijker en onverzettelijker zijn geworden. De situatie wordt met de dag erger. De tragedie is dat Öcalan een positieve rol zou kunnen spelen bij het tot stand brengen van duurzame vrede.

Mensen ondernemen actie om de aandacht te vestigen op de benarde situatie van Öcalan en zijn ondraaglijke omstandigheden in de gevangenis. Öcalan en het Koerdische volk wordt ernstig onrecht aangedaan. Dit is een belediging voor de mensheid en kan niet langer zomaar terzijde worden geschoven.

Peace in Kurdistan vereist actie van de Britse regering om de impasse te doorbreken en gerechtigheid voor de Koerden te verzekeren. Öcalan verdient het om als een politieke gevangene te worden behandeld en moet alle rechten krijgen die hem volgens het internationaal recht ter beschikking staan.

Het wordt tijd dat we het beleid veranderen. Het wordt tijd dat we ons uitspreken. Het wordt tijd dat Öcalan wordt vrijgelaten. Hij heeft zijn tijd uitgezeten en heeft het recht verdiend om in vrijheid te leven en te genieten van de resterende jaren van zijn leven.”