- Turkije
Voor de L-Type Gevangenis in het district Patnos van Ağrı hebben leden van de solidariteitsverenigingen TUHAY-DER en MEBYA-DER, de Vrouwenbeweging voor Vrijheid (TJA), de Vereniging van Advocaten voor Vrijheid (ÖHD), de Groene Linkse Partij en de Democratische Volkspartij (HDP) een verklaring afgelegd over de marteling van politieke gevangenen Mizgin Atabey, Lale Kabişen en Nazlıcan Barışer, die vorige week aan het licht kwam. De demonstratie werd bijgewoond door parlementsleden Gülcan Sayyiğit, Sırrı Sakık, Heval Bozdağ, Gülderen Varlı, Zülküf Uçar, Mahmut Dindar en Newroz Uysal Aslan van de Groene Linkse Partij, evenals familieleden van de gemartelde vrouwen.
Achter een spandoek van de TJA en TUHAY-DER met de tekst “Wij veroordelen het isolatieregime en de systematische marteling van vrouwen”, werden slogans geroepen: “Bijî berxwedana zindanan” (Leve het gevangenisverzet), “Politieke gevangenen zijn onze waardigheid”, “Jin, Jiyan, Berxwedan” (Vrouw, Leven, Verzet), “Repressie kan ons niet intimideren”, “Bijî berxwedana Imrali’ya” (Leve het Imrali-verzet), “Jin, Jiyan, Azadî” (Vrouw, Leven, Vrijheid).
Newroz Uysal, parlementslid van de Groene Linkse Partij, verklaarde dat repressie en marteling in alle gevangenissen in Turkije en Koerdistan heersen: “Elke dag zijn er meldingen van marteling, beperkingen van bezoeken, disciplinaire straffen of verlengde gevangenisstraffen. Zieke gevangenen krijgen geen recht op medische zorg, en recentelijk verloor Şakir Turan zijn leven. Er zijn honderden zieke gevangenen die niet worden behandeld. In de gevangenis waar we vandaag voor staan, werden op 31 augustus drie vrouwen gemarteld. Ze werden urenlang vastgehouden in een kamer met varkensboeien die doen denken aan de jaren 90 en later naar het ziekenhuis gebracht onder misbruik.”
Newroz Uysal is van beroep advocaat en bezocht de gemartelde vrouwen in de gevangenis samen met haar collega’s Sırrı Sakık en Heval Bozdağ nadat het incident bekend werd. “Ze willen dat we aan hun zijde staan en het juridische proces tegen marteling volgen”, zei ze en vervolgde: “Het martelsysteem in gevangenissen is bedoeld om de wil van gevangenen te breken. De maatregelen van 12 september [1980, militaire staatsgreep in Turkije] zijn vandaag zichtbaar in Imrali, Patnos en Sincan. Als de verklaringen van de gevangenisdirectie oprecht zijn, moeten alle betrokkenen bij het misdrijf worden geschorst. We zullen blijven ijveren voor isolatie en marteling in alle gevangenissen. Zolang isolatie en marteling voortduren, kan er geen vrede, vrijheid en hoop in dit land zijn.”
Na Newroz Uysal spraken de moeder van Mizgin Atabey en de broer van Lale Kabişen. Seyhan Atabey zei dat haar dochter al zes jaar in de gevangenis zit en dat de situatie ondraaglijk is: “Onze kinderen worden mishandeld en gedood, en bezoeken worden verhinderd. Ik kom van ver en kan mijn dochter niet zien. Toen ze wilde praten over de marteling, werd de telefoongesprek verbroken. Ik eis dat de gevangenisdirecteur en bewakers van hun functies worden ontheven.”
Cevdet Kabişen verklaarde dat de wil van de gevangenen gebroken moet worden en dat hun familieleden ook worden gestraft.