- Rojava/Noord-en Oost-Syrië
De covoorzitter van de PYD, Salih Muslim, sprak met ANF Nieuwsagentschap over de toppen in Teheran en Sochi, de gesprekken over mogelijke onderhandelingen tussen Turkije en Syrië, een grote Turkse aanval op Rojava en de herziening van de Adana-overeenkomst.
De Turkse staat zet zijn aanvallen op Noord- en Oost-Syrië ononderbroken voort. De aanvallen zijn sinds 19 juli geïntensiveerd, na de trilaterale top in Teheran (waar Turkije, Rusland en Iran elkaar ontmoetten). Dit riep de vraag op of er sprake is van een overeenkomst. Denk je dat er een overeenkomst is?
Je moet het zo bekijken: het Turkse fascisme voert al zeven jaar een oorlog, die niet alleen tegen Rojava is gericht, maar tegen heel Koerdistan. Het gebruikt kanonnen, tanks, genocidebeleid… Ze vallen het Koerdische volk aan met alles wat ze te pakken kunnen krijgen. De ontwikkelingen in Rojava zijn ook getroffen als onderdeel van deze oorlog. Deze fascistische regering heeft een vijandige houding tegenover de Koerden. Vanwege deze Koerdische vijandigheid is Turkije bereid alles te doen om de Koerden te vernietigen. Het zal de Russen of Iran ook geven wat ze willen. Het doet alles wat ondenkbaar is om de Koerden te verslaan.
Niet alleen Rusland, maar ook andere internationale mogendheden en de NAVO voeren een dergelijk beleid ten aanzien van de Koerden. Ze zeggen tegen Turkije: ‘Doe dit en dat met ons, en we zullen zwijgen over de Koerden, of we zullen je op verschillende manieren helpen.’ Ze profiteren van de vijandigheid van Turkije jegens de Koerden.
Tijdens de bijeenkomst in Teheran zouden drie staten zijn gaan zitten om de Syrische kwestie te bespreken. Geen van hen vertegenwoordigen de Koerden of Syrië, ze doen en vertegenwoordigen allemaal hun eigen zaken. Ze stonden Turkije echter niet toe de volledige aanval te lanceren die het wilde. Er zijn veel troepen in de regio tussen Tel Rifat en Manbij, de gebieden die Turkije wil binnenvallen. Er zijn Iraniërs, Russen en anderen. Dan zijn er de lokale Koerdische eenheden en het Syrische regime. Het is dus een zeer gevaarlijke zaak en daarom kreeg Turkije geen groen licht. Turkije krijgt te horen dat het alleen op de oude manier kan doorgaan. De Koerden zouden kunnen worden aangevallen met drones en tanks, maar een grote oorlog zou iedereen schaden. Na de bijeenkomst in Teheran heeft Turkije de aanvallen opgevoerd, waarbij geen onderscheid wordt gemaakt tussen burgers en strijdkrachten.
Zou er nog steeds een situatie kunnen zijn waarin de Turkse staat aanvalt, hoewel een grootschalige invasie-aanval niet is toegestaan?
Volgens mij heet dat kleurenblindheid. Voor Turkije maakt het niet uit of ze groen of rood licht hebben, soms doen ze wat ze willen. Als het zoiets zou doen, zou het erg gevaarlijk zijn. We hebben een georganiseerde bevolking en we hebben ervaring. Alles is goed geregeld. Als zo’n aanval plaatsvindt, zal ons volk niet zwijgen en zichzelf verdedigen.
Na Teheran vond een top plaats in Sochi. Voor zover bekend werd uit de media, was de inhoud vergelijkbaar. Hoe beoordeel je dat?
De top in Sotsji vond slechts 17 dagen na de besprekingen in Teheran plaats. Dit bevestigt dat er blijkbaar een meningsverschil was in Teheran. In Teheran ging het niet. Daarom ontmoetten Poetin en Erdogan elkaar in Sochi. Naar onze mening adviseerde Poetin in Sochi niet alleen, maar gaf hij ook bevel over wat Turkije moest doen. Natuurlijk ging het ook over de Koerdische kwestie en Syrië, maar dat was slechts een deel ervan. In de energiesector zijn afspraken gemaakt, bijvoorbeeld over kerncentrales. De Russen zijn beslissend en Turkije viel als het ware in de schoot van Rusland. Niemand praat erover, alleen de Syrische kwestie wordt besproken. Er werd ronduit gezegd dat het probleem met het Syrische regime moet worden opgelost.
Na de top in Sochi werd gespeculeerd over een ontmoeting tussen Erdogan en Bashar al-Assad. Wat zijn Ankara en Damascus van plan?
Het Syrische regime had al plannen met betrekking tot de Syrische Koerden en Koerden. Dat kennen we uit het verleden. Na de jaren zeventig werden hier veel inspanningen geleverd met betrekking tot de Koerden en een demografische verandering. Nu worden pogingen ondernomen om zowel de plannen van Turkije als die van het Syrische regime te combineren met wat Rusland wil. Turkije heeft hierin veel te verliezen. Erdogan weet dat. Maar het is een geforceerde situatie. Als hij het niet accepteert, wat kan hij dan doen? Kan hij aanvallen? Het gaat niet alleen om de Koerden, het gaat ook om Idlib en de hele Syrische kwestie.
Wat zullen de gevolgen zijn van een toenadering tussen Erdogan en Assad?
Het Turkse fascisme bedriegt iedereen. Het heeft dit keer op keer gedaan in Syrië. Ik vraag me af of Erdogan de Syrische regering echt kan overtuigen met dit nieuwe discours. Zal Turkije erin slagen een sfeer van vertrouwen te scheppen? Dat lijkt me erg moeilijk. De Syrische regering is niet zo dom dat ze meteen opstaat en alles verdraagt. Rusland heeft echter de controle over het Syrische regime en kan openlijk of heimelijk optreden. Rusland kan de richtlijnen bepalen en Erdogan en Assad samenbrengen. Maar het zou een gedwongen ontmoeting zijn die niet tot een oplossing zal leiden, noch voor Syrië, noch voor de Koerdische kwestie. Ik denk dat de gevolgen erg gevaarlijk zouden zijn. Je zou het een gedwongen huwelijk kunnen noemen.