- Turkije
Familieleden van politieke gevangenen hebben voor de Bakirköy vrouwengevangenis in Istanbul de aandacht gevestigd op de dramatische omstandigheden in de gevangenissen in Turkije. De bijeenkomst werd georganiseerd door het initiatief “Solidariteit met gevangenen” (TDI) en gesteund door HEDEP-parlementsleden Cengiz Çiçek en Kezban Konukçu.
Hongerstaking in 104 gevangenissen
Cengiz Çiçek vroeg aandacht voor de hongerstaking van politieke gevangenen: Maandag zijn politici en activisten die in verband met de PKK en PAJK gevangen zitten in meer dan honderd gevangenissen in Turkije bij toerbeurt in hongerstaking gegaan. Ze eisen de vrijlating van Abdullah Öcalan en een politieke oplossing voor de Koerdische kwestie. “In veel gevangenissen in Turkije en Koerdistan vinden hongerstakingen plaats. De politieke gevangenen worden gedwongen hun gedachten en ideologie op te geven. Dit is de belangrijkste reden voor de martelingen en onderdrukking in de gevangenissen”, verklaarde HEDEP afgevaardigde Cengiz Çiçek.
“De staat probeert orde te scheppen in een wetteloze ruimte”
Elvan Özerli van het solidariteitsinitiatief TDI zei dat de omstandigheden in gevangenissen de afgelopen jaren extreem zijn verslechterd. De beperking van de rechten van gevangenen werd eerst gerechtvaardigd door de noodtoestand na de couppoging in 2016 en daarna door de pandemie van het coronavirus. Gevangenen worden steeds meer geïsoleerd, zegt Özerli: “Onderdrukking, isolatie, marteling en mishandeling zijn toegenomen. De staat probeert orde te scheppen in een wetteloze ruimte.” Er zijn bijvoorbeeld willekeurige verboden op bezoek en communicatie en identiteitscontroles voor vrijlating. Honderden gevangenen worden niet vrijgelaten nadat ze hun straf hebben uitgezeten. Dit wordt beslist door gevangeniscommissies. Özerli somt de redenen op die worden gegeven om vrijlating te weigeren op grond van vermeend “slecht gedrag”: “Omdat de gevangene in kwestie niet met een imam wilde spreken, te veel boeken las, te veel water en elektriciteit verbruikte, een Koerdisch lied zong, geen berouw toonde, veel met zijn medegevangenen sprak of andere familieleden in de gevangenis had.”
Bovendien wordt het familieleden steeds vaker verboden om de gevangenis te bezoeken. Zoals Elvan Özerli uitlegde, worden aanvragers van een bezoekvergunning onderworpen aan een veiligheidscontrole. In veel gevallen worden aanvragen willekeurig afgewezen en zijn de criteria onduidelijk. Dit geldt ook voor mensen die niet eerder onderworpen zijn geweest aan wettelijke beperkingen. Ook hier worden beslissingen genomen zonder wettelijke basis.