Turkije: Duizenden gaan de straat op voor vrede en vrijheid

  • Turkije

In de steden  van Noord-Koerdistan en Turkije demonstreerden gisteren duizenden mensen voor een rechtvaardige vrede, vrijheid en mensenrechten op de anti-oorlogsdag. Er waren onder andere evenementen in Amed (tr. Diyarbakır), Riha (Urfa), Dersim, Dîlok (Gazi Antep), Mêrdîn (Mardin) en Êlih (Batman), evenals in Ankara, Istanbul en andere Turkse steden, die bestond uit persberichten en wakes voor bijeenkomsten en demonstraties met enkele duizenden deelnemers.

Ankara: IHD trekt schokkende conclusies uit zeven jaar oorlog

Op 1 september, Wereldvredesdag, publiceerde de Mensenrechtenorganisatie IHD een balans van de oorlog voor de jaren 2015 tot 2021. Volgens deze balans kwamen in totaal 6.164 mensen om het leven als gevolg van de oorlog en raakten 8.807 gewond. Het aantal burgerslachtoffers bij deze gevechten is 92 en nog eens 302 raakten gewond. Aan staatszijde kwamen in totaal 1.391 dorpswachten, leden van veiligheidstroepen en soldaten om het leven en raakten 2.675 gewond. In het gewapend verzet vielen 2.874 strijders en raakten 196 anderen gewond.

“Oorlog betekent nederlaag, overwinning is vrede” in Êlih

Het record van geweld door de Turkse staat en zijn illegale organisaties tegen de burgerbevolking is ook beangstigend. 1.071 burgers werden gedood bij illegale executies en 1.282 liepen verwondingen op, waarvan sommige ernstig, bij pogingen tot buitengerechtelijke executies. Bij nationalistische of racistische aanvallen kwamen 210 mensen om het leven en nog eens 1.476 raakten gewond. 526 burgers werden gedood bij terroristische aanslagen en moorden, bijvoorbeeld bij aanslagen door de jihadistische militie “Islamitische Staat” (IS) en andere terroristische organisaties uit het islamistische of nationalistische spectrum. Deze telling omvat niet de doden of gewonden als gevolg van de grensoverschrijdende operaties van Turkije.

Vrede is nog steeds mogelijk

Desalniettemin is er de mogelijkheid van een permanente stopzetting van de gevechten, aldus Nilay Nayman van de IHD Ankara. Beide partijen zouden hiervoor echter hun verantwoordelijkheid moeten nemen. Onder andere het isolement tegen Abdullah Öcalan, die gevangen zit op het gevangeniseiland, moet worden opgeheven en hij moet het recht krijgen om familie te bezoeken en een advocaat te raadplegen. Bovendien moeten alle politieke gevangenen worden vrijgelaten, de zieke gevangenen moeten onmiddellijk worden vrijgelaten. Er moet een einde komen aan de onderdrukking van de politieke en sociale oppositie, de HDP moet worden erkend als een legitieme politieke macht en de afgezette burgemeesters, die zijn vervangen door verplichte bestuurders, moeten terugkeren naar hun ambt. Pas als aan deze en andere basisvereisten is voldaan, kunnen er daadwerkelijk onderhandelingen over een oplossing plaatsvinden, legt Nilay uit. “Bij zo’n proces moeten alle maatschappelijke krachten worden betrokken. We zullen het recht op vrede blijven verdedigen.”

Er was ook een bijneekomst in Ankara vanwege Wereldvrededag

Amed: Vrede alleen mogelijk door gelijke rechten en pariteitsparticipatie

De Vrouwenvereniging Rosa in Amed heeft op 1 september een verklaring gepubliceerd waarin alle vrouwen worden opgeroepen zich te organiseren en een leidende rol te spelen in het vredesproces. “Vrede is alleen mogelijk door gelijkheid en gelijke deelname. De wortel van alle problemen wordt veroorzaakt door patriarchaal denken in hiërarchieën. De oudste en meest wijdverbreide hiërarchie – de ongelijkheid van vrouwen en mannen – en het patriarchale systeem moeten daarom worden overwonnen om echte verandering mogelijk te maken. Bovenal speelt de organisatie van militante vrouwen die het verlangen naar verandering koesteren een sleutelrol in de strijd voor een rechtvaardige vrede. Zonder stabiele en resolute organisatie zullen vrouwen, net als alle andere ongewapende, onteigende en machteloze groepen in de samenleving, machteloos blijven.”

Istanbul: Strijd voor vrede en vrijheid onder leiding van vrouwen

Het Platform voor Gelijke Rechten voor Vrouwen (EŞİK) eiste in haar persverklaring dat de eis niet alleen gericht zou zijn op een vaag begrip van vrede of tegen oorlog, maar ook op concrete kwesties zoals de ongebreidelde militarisering, bewapening, nationalisme, racisme en seksisme moeten aanpakken. “Turkije is momenteel de wereldleider in interne en externe oorlogszuchtige agressie, evenals een waanzinnige toename van individuele bewapening en femicide. Ideologieën die zich voordoen als eigenaars van de wereld, van het land en vrouwen, en religieuze onverdraagzaamheid tiert welig, met haatmisdrijven die escaleren. Door de steeds groter wordende onrechtvaardigheid en het gebrek aan rechten blijven steeds meer mensenrechtenschendingen en geweld tegen vrouwen ongestraft. Aan de andere kant zien we ook dat steeds meer mensen begrijpen dat vrede een menselijke basisbehoefte is zoals voedsel en water.” Oorlog is altijd maar lucratief voor een handjevol profiteurs, de brede massa, vrouwen en kinderen zijn altijd onder de verliezers van de oorlog, volgens het vrouweninitiatief: “Wereldvrede kan alleen worden bereikt door het patriarchaat en gelijkheid voor alle geslachten te overwinnen.” Het is daarom elementair dat de strijd voor vrede door vrouwen wordt geleid. “We zullen niet afstand doen van ons recht op een leven zonder oorlog, zonder geweld!”

Izmir: “Vrouwen voor Vrede”-initiatief opgericht

Tijdens een demonstratie in Izmir kondigde het initiatief “Vrouwen voor Vrede” zijn oprichting aan. Behide Yalçın, Vredesmoeder en activiste, verklaarde in haar toespraak: “Oorlog is het verdriet van moeders. We willen geen moeders meer zien treuren. We willen dat het isolement wordt opgeheven. Als er onderhandelingen worden gestart, is ook vrede mogelijk. De oorlog brak uit nadat de regering de vredesbesprekingen had afgebroken. Wees niet bang voor vrede. Het is oorlog die mensen schaadt. Door de oorlog verliezen moeders hun kinderen en vrouwen hun partner. Wij willen vrede. Het Koerdische volk wil vrede. Het Koerdische volk wil de lichamen van hun overledenen niet langer in stoffen zakken en kartonnen dozen ontvangen. Niemand verdient dat, zelfs het Koerdische volk niet. We zullen de vrede met alle vastberadenheid tot het laatst verdedigen.”

HDP-bijeenkomst in Bazîd (tr. Doğubayazıt)

We zullen deel uitmaken van de wereldwijde en lokale vredesbeweging

In de oprichtingsverklaring geeft het initiatief met het oog op de komende verkiezingen aan dat het niet zal zwijgen wanneer het leven van vrouwen en LHBTI+’ers wordt misbruikt voor verkiezingspropaganda en verbrand als pion in machtsbelangen en voor het gewin van hen bij de overheid. “We zullen deel uitmaken van de wereldwijde en lokale vredesbeweging. We zullen vrouwen overal samenbrengen en vrede op alle niveaus aankaarten. We zullen ook de impact van het oorlogsbeleid overal ter sprake brengen, vooral voor vrouwen.En we zullen solidair zijn met de vluchtelingenvrouwen om samen te vechten tegen degenen die de oorlogen hebben gemaakt waarvoor vrouwen moesten vluchten en die vrouwen tot doelwit hebben gemaakt voor nationalisten.” Het vrouweninitiatief verklaarde zich ook solidair met de seizoenarbeiders, die onder ongunstige omstandigheden en vaak vergezeld van nationalistische, racistische aanvallen probeerden de kost te verdienen.

Wan: Geen vrede zonder Öcalan

Op 1 september werden in meer dan twintig steden in Noord-Koerdistan en Turkije evenementen gehouden. Diverse allianties, vrouweninitiatieven, organisaties en partijen, waaronder de “Alliantie voor werk en democratie”, de mensenrechtenvereniging IHD, de Vereniging van Liberale Advocaten (ÖHD) en andere NGO’s en initiatieven evenals politieke partijen zoals de HDP en DBP had hiertoe opgeroepen, kleurrijk en om luid te demonstreren voor vrede, democratie, vrouwenbevrijding en mensenrechten. Met slogans als “Vrede – nu, onmiddellijk!” “Stop de oorlog – bouw een vrij leven op!” “Vrouwen – leven – vrijheid!” “Vrouwen – leven – vrede!” werd een einde geëist aan de oorlog van de Turkse staat tegen de Koerden. De gevolgen van deze oorlog, zoals militarisering, vlucht en armoede, maar ook de versterking van het nationalisme, racisme, seksisme en de dedemocratisering van het sociale leven kwamen in elk geval aan bod. Echte vrede is alleen mogelijk samen met democratie en vrijheid. Het opheffen van het isolement van Abdullah Öcalan en de vrijlating van de politieke gevangenen was ook een centrale eis bij veel evenementen, die door de deelnemers werd ondersteund met kreten zoals “Lang leve het verzet in de gevangenissen!” “Duizenden groeten aan Imrali !”.

Staatsrepressie tegen het verlangen naar vrede en vrijheid

Zoals altijd reageerde de Turkse staat op de vraag van de bevolking naar vrede, democratie en mensenrechten met soms massale politierepressie, die ook tot meerdere arrestaties leidde. Alleen al in Istanbul werden meer dan honderd mensen gearresteerd tijdens een bijeenkomst in de wijk Kadıköy. De politie beschuldigde de betrokkenen van deelname aan een illegaal evenement en daarmee het overtreden van de Turkse demonstratiewet. Na een nacht in politiehechtenis te hebben doorgebracht, werden de gearresteerden, waaronder verschillende journalisten en activisten van het initiatief Vredesmoeders, vrijgelaten. Aanstaande vrijdag staat een grote actie gepland in Bakırköy. Het alliantie-evenement wordt georganiseerd door linkse democratische partijen, NGO’s en vakbonden zoals de HDP en EMEP, de HDK, de IHD evenals DISK en KESK.