Terwijl de Koerdische pers haar reis begon op 22 april 1898, begon de Vrije Pers Traditie, die misschien wel haar belangrijkste nakomeling is, haar reis op 22 april 1990.
Mîqdad Mîdhed Bedirxan begon de publicatie van de krant Kurdistan, de eerste Koerdische krant in Caïro, op 22 april 1898. Door de onderdrukkende en censuurpraktijken van het Ottomaanse bestuur is de Kurdistan Newspaper, die gedwongen werd om te publiceren in Genève, Caïro en Londen, vandaag de dag nog steeds de inspiratiebron voor de Koerdische pers.”
De Koerdische journalistiek begon 126 jaar geleden in ballingschap in Caïro en heeft sindsdien te maken gehad met repressie en druk van opeenvolgende regimes. De jaren ’90 waren donkere jaren in de Koerdische samenleving en de Koerdische journalistiek werd de stem van de pijnlijke waarheid en van wat er gaande was in Turkije en Koerdistan. Veel Koerdische journalisten betaalden de prijs voor het vertellen van de waarheid en het blootleggen van deze misdaden. Ze werden vermoord, gevangen gezet, lastiggevallen en gewond. We herdenken met respect alle martelaren van de pers die nooit zijn opgehouden de stem van de waarheid te zijn, ondanks het feit dat hun grondrecht, het recht op leven, voortdurend werd geschonden.
Van 1898 tot de jaren ’90, van de jaren ’90 tot nu, zijn de repressie en het geweld tegen de Koerdische pers constant geweest, en vandaag is het niet anders: journalisten worden gearresteerd en gevangen gezet. Na de couppoging van 15 juli [2015] gebruikt de regering de noodtoestand om journalisten willekeurig te verhinderen hun werk te doen. Ze sloten kranten, tijdschriften, nieuwsagentschappen, televisiekanalen en drukkerijen die in het Koerdisch uitzenden en veel journalisten zijn in de gevangenis gezet.