- Frankrijk
Al meer dan tien jaar protesteren activisten dag in dag uit op het plein voor het Europees Comité voor de Preventie van Foltering, de Raad van Europa en het Europees Hof voor de Rechten van de Mens in het Franse Straatsburg voor de vrijheid van de Koerdische PKK-leider Abdullah Öcalan. In de 532e week nam de vrouwenbeweging TJK-E het protest over. Tot de TJK-E-delegatie behoorden Xezal Yalçın, Aynur Kılıç, Xece Aslan, Selma Koç en Emine Demir.
Xezal Yalçın zei namens de groep: “Zoals u weet, houden we hier al meer dan 10 jaar een wake. We staan hier in Straatsburg voor de Raad van Europa voor de vrijheid van Abdullah Öcalan. Al zoveel jaren heeft hij zijn familie of zijn advocaten niet kunnen zien. We krijgen geen informatie van onze gedachteleider. Hij is de vertegenwoordiger van 40 miljoen Koerden.
De vertegenwoordigers van alle andere mensen zijn vrij om op te komen voor de fundamentele mensenrechten, taal, cultuur en identiteit van hun volkeren, maar helaas wordt de vertegenwoordiger van 40 miljoen Koerden al 23 jaar gegijzeld op het eiland Imralı.” Yalçın onderstreept de bezorgdheid over de veiligheid en gezondheid van Öcalan en benadrukte dat zonder zijn vrijheid geen oplossing voor de Koerdische kwestie mogelijk zou zijn.
“Öcalan’s filosofie is een filosofie van vrouwenbevrijding”
Yalçın wijst op de bijzondere motivatie als vrouwenbeweging om te strijden voor de vrijheid van Öcalan: “We houden hier een week de wacht. Wij vrouwen hebben gezien dat de filosofie van Öcalan de vrijheid van vrouwen betekent. Daarom doen wij een speciaal beroep op de vrouwen van de wereld, in het bijzonder op de Raad van Europa. We staan hier naast het CPT en voor het gebouw van de Raad van Europa en vragen: ‘Waar is de gerechtigheid?’
De Franse staat heeft zelfs geen ruimte vrijgemaakt voor de wakes voor gerechtigheid, ondanks het feit dat de mensen hier al tien jaar waken voor gerechtigheid en democratie. Dit is een schande voor de democratie en een schande voor de mensheid. Eigenlijk hadden de burgemeesters, de advocaten van de Europese landen hier moeten zijn, mensenrechtenactivisten en iedereen die opkomt voor menselijkheid en democratie, had ons elke dag moeten bezoeken.”
“Waarom zwijgt Europa over het gebruik van chemische wapens door Turkije?”
In de verklaring gaan de vrouwen ook in op het Turkse gebruik van chemische wapens in Zuid-Koerdistan: “Er worden elke dag chemische wapens zoals saringas tegen onze mensen gebruikt. Rojava wordt dag en nacht gebombardeerd. Gare wordt dag en nacht gebombardeerd. In de Medya-verdedigingszones wordt gifgas gebruikt. Maar de staten die zichzelf democratieën noemen en zogenaamd de mensheid en zelfs dierenrechten verdedigen, sluiten hun ogen voor de situatie van het Koerdische volk.”
“Zolang we leven, zullen we aan de zijde van Rêber Apo staan”
Yalçın eist namens de TJK-E: “We doen een beroep op alle democratische persoonlijkheden. We doen vooral een beroep op internationale organisaties en Staten; er moet voor gezorgd worden dat de advocaten onze vertegenwoordiger zo snel mogelijk ontmoeten. Het recht van familieleden om gedetineerden te ontmoeten is een legitiem recht. Ook dit recht wordt ontzegd. Waarom zijn deze staten stil? We veroordelen deze stilte. We zullen Rêber Apo [Abdullah Öcalan] steunen zolang we leven.”