YPJ-strijders met verschillende nationale identiteiten spreken over hun leven, keuzes en overtuigingen.
Volgens Abdullah Öcalan “betekent de definitie van een democratische natie die niet gebonden is aan starre politieke grenzen, één taal, cultuur, religie en interpretatie van de geschiedenis, pluraliteit en gemeenschappen evenals vrije en gelijke burgers die samen en in solidariteit bestaan. De democratische natie stelt de mensen in staat om zelf een natie te worden, zonder afhankelijk te zijn van macht en staat. Het wil bewijzen dat niet alleen door politisering maar ook, zonder een staat te worden of macht te verwerven, een natie kan worden gecreëerd met autonome instellingen op sociaal, diplomatiek en cultureel gebied en op het gebied van economie, recht en zelfverdediging, en zichzelf zo kan opbouwen als een democratische natie.”
In Rojava vindt een revolutie plaats op basis van een langdurige strijd van het volk. Die begon meer dan tien jaar geleden en sindsdien is het leven in de samenleving fundamenteel veranderd. Een van de aspiraties van deze revolutie is een oplossing te bieden voor de Koerdische kwestie, voor de problemen van het Midden-Oosten en voor een democratische transformatie in het algemeen. Het is bereikt door de voortdurende strijd van het volk en, in de kern, door de bevrijdingsstrijd van vrouwen. Het is wereldwijd erkend door democratische bewegingen en individuen. In die jaren is de samenleving erg veranderd en het is altijd belangrijk om die veranderingen te begrijpen. Een van de kernproblemen waar het Midden-Oosten vandaag de dag mee te maken heeft, is hoe de politiek van onderdrukking, assimilatie en genocide overwonnen kan worden: een oplossing voor deze problemen betekent uiteindelijk ook het opbouwen van een alternatief voor het systeem van de natiestaat. De centralisatie van de natiestaat is verbonden met de ontwikkeling van het kapitalisme, omdat het kapitalisme de macht centraliseert in monopolies en fanatieke ideeën over natiestaat verhevigt tot een eindpunt dat diversiteit remt. In zijn geschriften bekritiseert Abdullah Ocalan de positivistische mentaliteit die elk fenomeen op een strikt analytische manier benadert – een benadering die de weg vrijmaakt voor genocidale politiek als het gaat om de kwestie van naties. Tegelijkertijd bekritiseert hij houdingen die hun begrip van het probleem van natievorming beperken tot een puur geconstrueerd of theoretisch fenomeen. In plaats daarvan benadrukt hij de noodzaak om het probleem, zijn historische wortels en zijn systematiek te analyseren. Om het probleem op te lossen stelt hij het paradigma van de Democratische Natie voor, dat duidelijk maakt dat het doel van een samenleving in de eerste plaats is om zich moreel en politiek te ontwikkelen.
De strijd om deze transformatie te bewerkstelligen omvat dus vrouwenemancipatie en het ontwikkelen van een ecologische manier van leven. Het betekent het overwinnen van de mentaliteit om alles in delen op te delen. In plaats van de natiestaat stelt Abdullah Ocalan de creatie voor van een gemeenschappelijk leven en zelfbestuur voor alle etniciteiten, religies en maatschappelijke groepen die in de regio aanwezig zijn, dat tegelijkertijd iedereen de mogelijkheid biedt om hun autonomie te behouden en hun leven zelf te definiëren. Omdat vrouwen de sterkste transformerende kracht in de revolutie zijn geweest en omdat hun benadering zeer flexibel en open-minded is, zijn zij erin geslaagd de pioniers te zijn in het overwinnen van nationale, etnische en religieuze grenzen. In Noord- en Oost-Syrië ontwikkelt het paradigma van de democratische natie zich in de praktijk. Het was onze strijd als YPJ die de weg opende voor deze verandering. Binnen de gelederen van onze strijdkrachten nemen vrouwen van allerlei religieuze en etnische achtergronden deel, onderwijzen zichzelf over het paradigma van een democratische natie en organiseren zich volgens dit paradigma.
Voor velen heeft dit een grote persoonlijke verandering van houding betekend en heeft het de achterhaalde denkpatronen waarmee we allemaal in meer of mindere mate zijn opgevoed echt veranderd. In de praktijk is dit vandaag werkelijkheid geworden: een groot deel van de YPJ bestaat uit Arabische vrouwen en vrouwen van christelijke, Yazidi of andere afkomst. Ze organiseren zich allemaal om de waarheid van hun eigen identiteit uit te leven en gezamenlijk te strijden voor vrijheid. We kunnen dit zien in de dappere persoonlijkheden van jonge vrouwen vandaag de dag. Ze overwinnen de last van tradities en kapitalistische natiestaten en creëren alternatieven. We hebben verschillende van onze vrienden in de YPJ ontmoet die dit proces doormaken. Ze hebben rollen op zich genomen in de zelfverdediging van hun gemeenschappelijke vaderland, in eenheden van zware wapens, in operatiemachten, in de media en in de organisatie van de revolutionaire volksoorlog. Maar eerst en vooral namen ze de verantwoordelijkheid op zich om zichzelf en de maatschappij te veranderen. Om dit te laten zien, hebben we vier van hen geïnterviewd. Ieder van hen vertegenwoordigt een deel van de geleefde realiteit en geschiedenis van de YPJ.