Zeven jaar noodtoestand in Colemêrg

  • Noord-Koerdistan

De noodtoestand die op 15 juli 2016 werd uitgeroepen voor heel Turkije en Noord-Koerdistan onder het voorwendsel van een mislukte couppoging is nooit opgeheven voor de provincie Colemêrg (Tr. Hakkari). De afgelopen jaren zijn de gevallen van geweld, misbruik en mensenrechtenschendingen massaal toegenomen in de regio, die al zwaar getroffen is door oorlog en staatsterreur. Maar niet alleen een blik op de statistieken van mensenrechtenorganisaties maakt de situatie duidelijk. Iedereen die Colemêrg probeert te bereiken, wordt om de tien kilometer tegengehouden door het leger of de politie. Er hangt altijd een zwaard van Damocles boven de reizigers: ze kunnen het doelwit worden van aanslagen of zelfs willekeurig worden gearresteerd bij de controleposten. De weilanden rond Colemêrg zijn beperkt toegankelijk voor militairen. Dit treft vooral de arme bevolking van de regio, die voornamelijk van de landbouw leeft.

Tegelijkertijd is het verbod op bijeenkomsten om de 15 dagen met zeven jaar verlengd. Het verbod geldt niet voor nationalistische en fascistische marsen die door het regime worden georganiseerd, maar voor elke uiting van democratisch bewustzijn en Koerdische identiteit. Behalve de AKP en de MHP moet elke politieke partij of maatschappelijke organisatie toestemming vragen aan de gouverneur om een evenement te organiseren. Dit verhindert de facto bijna elke politieke of culturele activiteit in de publieke sfeer.

Musa Bor, medevoorzitter van de mensenrechtenorganisatie IHD in Colemêrg | Foto: MA

Maar de schendingen beperken zich hier niet toe. In de afgelopen zeven jaar zijn 15 mensen overreden door pantservoertuigen of doodgeschoten door het leger of de politie. Schendingen zoals huiszoekingen, geweld in gevangenschap, een verbod om sommige valleien in te gaan en voedselembargo’s zijn onderdeel van het dagelijks leven geworden.

De medevoorzitter van de mensenrechtenorganisatie IHD in Colemêrg, Musa Bor, beoordeelde de situatie en de mensenrechtenschendingen in Colemêrg tegenover persbureau Mezopotamya (MA). De mensenrechtenactivist meldde dat de stad Colemêrg bovenaan de lijst staat van plaatsen met de meeste mensenrechtenschendingen en legde uit: “Het uitroepen van de noodtoestand komt neer op het opschorten van de mensenrechten. Sinds 2016 zitten mensen in de stad in een soort open gevangenis, met elke 15 dagen of elke maand een nieuw verbod. Maatschappelijke organisaties hebben moeite om hun mening te uiten. Daarnaast worden dorpelingen die naar de bergweiden willen gaan getroffen door verboden in de speciale veiligheidszones. Deze verboden dienen niet om de mensenrechten te beschermen, maar vertrappen ze juist.”

“Marteling en kwelling zijn aan de orde van de dag”

Bor wees erop dat veel mensen, vooral herders, het slachtoffer zijn geworden van geweld in verband met het verbod om de bergweiden te betreden en dat soortgelijk geweld ook voorkomt bij huiszoekingen. Hij zei: “Marteling is routine geworden in deze stad. Er zijn enkele regels voor het bestaan van de staat, maar die worden misbruikt door de ordehandhavers. Deuren worden ingegooid, kinderen en jongeren moeten op de grond liggen. Familieleden worden onderworpen aan geweld. Jonge kinderen moeten dit misbruik meemaken. Dat is niet goed.”

“Mensen worden geïsoleerd”

Bor legt uit: “De gouverneur van de vorige periode legde elke 15 dagen een nieuw verbod op. De nieuwe gouverneur daarentegen verbiedt gewoon elke actie of elk evenement. De acties en activiteiten van organisaties die dicht bij hun eigen achterban en het systeem staan, worden niet verboden. Grondwettelijke garanties worden dus willekeurig geïnterpreteerd, afhankelijk van het individu.”

Bor omschreef de situatie als “isolement” en voegde eraan toe: “We zeggen in elke verklaring en overal dat we tegen isolement zijn. Maar dit isolement is zo ver doorgedrongen tot in de huizen van onze mensen. We kunnen dit niet accepteren. Iedereen voelt het isolement. Maatschappelijke organisaties en de samenleving worden geïsoleerd onder het mom van veiligheid. We zien en ervaren dit het duidelijkst in Colemêrg. Door de opgelegde verboden is de hele bevolking van Colemêrg nu geïsoleerd.”