- Rojava/Noord-en Oost-Syrië
Hij werd geboren als een engel voor de zaak van de onderdrukten. Hij bezocht Zuid-Afrika, Italië, Griekenland en ten slotte Shengal en Rojava. Hij werd geblokkeerd en gearresteerd, maar gaf nooit op. Hij was onvermurwbaar in het bereiken van zijn doelen, wat er ook gebeurde, en viel voor deze zaak.
Hij stierf de marteldood terwijl hij streed voor het recht van iedereen om vrij en veilig te leven in zijn eigen land onder een vrije regering, zijn eigen cultuur, taal en religie te omarmen, vrijuit te lezen en te spreken, muziek te maken, van kunst te genieten, geschiedenis te waarderen, of speel voetbal zonder angst voor brutaal optreden.
Konstantinos Erik Scurfield werd geboren in 1989 in Noord-Yorkshire, Verenigd Koninkrijk. Hij was de oudste zoon van Vasiliki en Chris en had twee broers. Hij groeide op in de stad Royston bij Barnsley en had van jongs af aan een sterk sociaal bewustzijn. Hij werd liefkozend Kosta genoemd door zijn vrienden en familie. Kosta ontwikkelde van jongs af aan een onafhankelijke en sterke wil. Zijn moeder Vasiliki zei: “Als Kosta zijn zinnen op iets zette, gaf hij niet op totdat hij het voor elkaar had gekregen; hij was zo koppig, vooral toen hij ouder werd. Hoewel hij academisch niet erg getalenteerd was, was hij een slimme student en maakte hij zijn school gemakkelijk af. Hij had een creatieve geest voor tekenen en een passie voor uitvoerende kunsten. Na zijn schooltijd volgde hij een universitaire opleiding uitvoerende kunsten in Nottingham en bracht later een zomer door met het leren van acrobatische stunts in een circus en speelde zelfs een kleine rol in de populaire Britse tv-serie Hollyoaks.
Hij wilde altijd anderen helpen
Hij was altijd op zoek naar manieren om een verschil te maken in de wereld, om degenen te helpen die minder geluk hadden dan hijzelf. Op 14-jarige leeftijd reisde hij met een groep naar Malealea, Zuid-Afrika, om deel te nemen aan milieuwerk. Hij hielp daar bomen te planten en lokale watertanks schoon te maken. Hij en zijn collega’s hebben meer dan £ 40.000 opgehaald voor hun campagne.
Na zijn afstuderen aan de universiteit besloot hij een lange reis naar Europa te maken en ging naar Griekenland, waar hij in aanmerking kwam voor militaire dienst aangezien hij van Griekse afkomst was. Hij begon aan een epische reis met slechts één paar kleding, een klein geldbedrag, een paar schoenen en een slaapzak. Zijn moeder geloofde dat hij de reis zag als een kans om zijn prioriteiten te heroverwegen. Hij wilde samenwerken met organisaties die gespecialiseerd waren in mijnopruiming, maar ontdekte dat veel van deze organisaties op zoek waren naar vrijwilligers met militaire ervaring. Nadat hij zijn laatste geld aan een bedelaar in Italië had gegeven en zijn 21e verjaardag in de Alpen had gevierd, ging hij naar Griekenland, waar hij 6 maanden in het leger doorbracht.
Hij accepteerde geen tolerantie voor ISIS
Na zijn terugkeer in het Verenigd Koninkrijk sloot hij zich aan bij de 45 Commando Royal Marines en diende als assistent. Hoewel zijn familie betwijfelde of deze lieve, gevoelige en creatieve jongeman in het strikte disciplinaire leven van het leger terecht zou komen, slaagde Kosta in zijn nieuwe baan. Ondanks dat hij gelukkig en succesvol was in zijn nieuwe leven, raakte hij geleidelijk teleurgesteld door de passiviteit van de Britse regering tegen de opkomst van ISIS en zijn terreuractiviteiten in Syrië en Irak. Nadat hij zijn commandant had gevraagd of het Britse leger zou meedoen aan de strijd tegen ISIS, kreeg hij als antwoord “Nee”.
Zijn moeder, Vasiliki, beschreef zijn gevoelens toen: “Hij was erg boos dat we niets deden terwijl onschuldige mensen werden vermoord. Hij kon het niet begrijpen toen zijn commandant nee antwoordde. Toen hij jong was, zei hij steeds: ‘Laten we de Koerden redden van Saddam Hussein’ of ‘Laten we alle vrouwen in Afghanistan redden van de Taliban’. Hij was erg teleurgesteld toen hem werd verteld: ‘Oh nee, we gaan niet naar Syrië.’ Hij was een kind dat niet verwachtte dat anderen dingen voor hem zouden doen: “Als je niet krijgt wat je wilt, verplaats je je reet en doe er iets aan.”
Koerden worden gedood en niemand doet iets
Koska zei tegen zijn moeder: “Mam, ik wil naar Syrië om te helpen. De Koerden worden vermoord en onze regering doet niets”. Kosta vroeg opnieuw aan zijn commandanten te helpen met het geven van luchtsteun aan de coalitietroepen toen ISIS een bloedbad aanrichtte tegen de Yezidi’s in Shengal. Hij kwam in actie nadat hij opnieuw een ‘Nee’ had ontvangen. Hij werd gearresteerd door het Britse leger bij zijn eerste poging om naar Syrië te reizen. Hij vertelde de Britse autoriteiten dat hij op de een of andere manier naar Syrië ging en dat het beter zou zijn als ze hem zouden ontslaan. Toen de Britse autoriteiten het uiteindelijk eens werden, nam hij in september 2014 ontslag uit de militaire dienst. Binnen een paar weken nam hij contact op met de YPG en vertrok naar het Midden-Oosten.
Hij ging naar shengal
Na aankomst in Irak voegde hij zich bij zijn Koerdische en internationalistische kameraden en begaf zich rechtstreeks naar het front in Shengal (Sinjar), waar hij getuige was van hevige confrontaties met ISIS. Hij veranderde zijn naam in Kemal. Met zijn militaire ervaring en vaardigheden als hulpman was hij een prominent lid van de troepen van de Democratische Natie. Kameraad Kemal was zeer toegewijd aan de zaak van de revolutie en de strijd tegen ISIS. Hij had nu de kans om echt een verschil te maken in de wereld en riskeerde zijn leven om het Yazidi-volk in Shengal te beschermen tegen het bloedbad en de genocide van ISIS.
In zijn laatste Facebook-bericht voor zijn vertrek naar Irak citeerde hij de Duitse antifascist Sophie Scholl, die door de nazi’s werd geëxecuteerd vanwege haar anti-oorlogsverzet: “Hoe kunnen we verwachten dat gerechtigheid zegeviert als er bijna niemand bereid is zichzelf individueel op te geven voor een rechtvaardige zaak. Zo’n mooie, zonnige dag, en ik moet gaan, maar wat doet mijn dood ertoe, als door ons duizenden mensen wakker worden en tot actie worden aangezet?
Medestrijders in shengal
Zijn kameraden van het Shengal-front herinneren zich hem als volgt: “We lagen een maand lang constant onder vuur. We sliepen in gebombardeerde gebouwen, 50 meter verwijderd van de ISIS-linie, te midden van het geluid van geweerschoten. We rukten op in tunnels en verstopten ons als er een mortiergranaat werd gedropt. ISIS-aanvallen werden meestal ‘s nachts uitgevoerd. We waren in de minderheid, maar we slaagden erin ze af te weren. We wisten dat we ze zouden verslaan als ze door zouden dringen, dus besloten we om niemand gevangen te laten nemen. Wat er ook gebeurde, we zouden samen strijdend sterven. We beschermden onze linie tijdens de schermutselingen. Kosta bouwde een kleine sportschool om ons fit te houden en kookte voor ons. Ik werd gered door kameraad Kemal tijdens een botsing. Een kogel raakte me toen we onder vuur lagen. Terwijl ik worstelde om bij bewustzijn te blijven, stopten Kosta en een Amerikaanse medestrijder genaamd Cudi het bloeden. Ze droegen me 300 meter op een brancard onder constant vuur. Zonder hen zou ik hier niet zijn.”
Overgang Naar Rojava
Na de overwinning op ISIS aan het Shengal-front ging kameraad Kemal naar Rojava en nam daar deel aan de militaire operaties tegen ISIS. Als een bekwame jager, helper en natuurlijke leider was hij onmisbaar voor zijn militaire eenheid en redde hij nog veel meer medestrijders. Tijdens de bevrijdingscampagne van Til Hemis, ten oosten van Qamishlo en Heseke, zat kameraad Kemal in een konvooi voertuigen met gewonde strijders en vluchtelingen in het dorp Xizela. Het konvooi kwam zwaar onder vuur te liggen van ISIS. Konstandinos, ook wel bekend als de Britse Kemal, stierf op 2 maart 2015 de marteldood na een lange schermutseling met ISIS. Hij hield zich aan zijn belofte en offerde zijn leven op voor zijn kameraden, de mensen van Rojava en de oorzaak van de strijd waarin hij geloofde.
Video opgenomen 2 dagen voordat hij martelaar werd
In een video die twee dagen voordat hij de marteldood stierf, werd opgenomen, zei hij dat hij zich gelukkiger dan ooit voelde in Koerdistan terwijl hij en zijn kameraden door gebombardeerde gebouwen liepen. Hij was tevreden met zijn leven als soldaat en voelde dat strijden zijn roeping was. Hij was boos op de Britse regering en andere NAVO-regeringen omdat ze de oorlog hadden veroorzaakt en het publiek hadden gedwongen de gevolgen onder ogen te zien. Hij uitte zijn woede door te zeggen dat “er 500 Britse soldaten vechten voor ISIS en onze regering is blij dat we niets doen.”
Een held van de mensheid
Het lichaam van martelaar Kemal werd overgedragen aan zijn familie na een ceremonie aan de grens tussen Syrië en Irak, die werd bijgewoond door honderden mensen. Hij werd begraven in Engeland, waar hij ook werd geboren. Martelaar Kemal werd niet alleen een Koerdische held, maar ook een held van de mensheid en ging de geschiedenis in.
De familie van Martelaar Kemal blijft de zaak van hun zoon, de zaak van het Koerdische volk en hun democratische revolutie promoten en steunt de families van andere Britse martelaren van de Rojava-revolutie. De ouders van Martelaar Kemal, Vasiliki en Chris, zeiden; “Zijn vuur mag dan kort hebben gebrand, maar hij straalde van liefde, moed, geloof en eer. We zijn trots op hem.”
Een militaire academie van de Volksbeschermingseenheden (YPG) is vernoemd naar Martelaar Kemal om hulde te brengen aan zijn grote bijdrage en offers tijdens de strijd.
Internationalistische martelaren van de Rojava-revolutie – 6: Ashley Johnston